مریم کاظمی دبیر بیست و پنجمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا، اظهار داشت: قصد ما بر این است که بخش‌های جنبی بسیاری که مدنظر داریم را در این دوره از جشنواره به دلیل مشکلات مالی کنار نگذاریم اما در صورت عدم حمایت و برآورده شدن نیاز مالی ممکن است مجبور به کنار گذشتن بخشی‌هایی از این جشنواره شویم که امیدوارم چنین اتفاقی رخ ندهد.
وی افزود: ما باید برای اعتبار بخشیدن به جشنواره مهمانان بین‌المللی متنوعی داشته باشیم و از طرفی فراهم کردن موقعیت اجرای نمایش‌های خارجی برای هنرمندان خودمان اتفاق بسیار خوبی است که می‌تواند با حمایت‌‍‌های لازم در این جشنواره صورت گیرد. جشنواره به طور کلی می‌تواند محفلی برای برقراری ارتباط گروه‌های مختلف و از طرفی رد و بدل کردن نظریات است که می‌تواند باعث رشد و تعالی تئاتر در هر زمینه شود.
کاظمی خاطرنشان کرد: با برنامه‌ریزی‌هایی که داریم امسال جشنواره باشکوه‌تر و بزرگتر از سال‌های گذشته برگزار خواهد شد و امیدوارم به دلیل مشکلات مالی مجبور به حذف بخش‌های مختلف جشنواره و کوچک‌تر کردن آن نشویم. ستاد جشنواره در شهر همدان نیز به ما قول داده‌اند که تمام تلاش خود را برای عدم به کاستی خوردن بخش‌های جشنواره انجام دهند. هر فردی که توانایی کمک مالی به جشنواره داشته باشد می‌تواند به عنوان حامی در این جشنواره حضور داشته باشد.
دبیر جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در ادامه اظهار داشت: جشنواره به طور مستقیم به روان و روحیه کودکان ما مربوط می‌شود و ما مجبور و موظف کمک به این جشنواره هستیم. این جشنواره یک رویداد فرهنگی است و اشخاصی که قادر به کمک کردن هستند نباید انتظار یک دستاورد سریع و لحظه‌ای داشته باشند. کارهای فرهنگی در مدت زمانی طولانی نتیجه‌بخش می‌شوند و این جشنواره می‌تواند یکی از فعالیت‌های فرهنگی باشد که در آینده دستاوردهای فرهنگی بسیاری خواهد داشت.
کاظمی خاطرنشان کرد: از نظر من باید جشنواره‌های تئاتر به صورت گسترده‌ای در همه جای ایران برگزار شوند و از تهران به عنوان پایتخت تمرکززدایی شود. برگزاری این جشنواره در استان همدان اتفاق خوشایندی است که علاوه بر همدان می‌تواند برای همه جای ایران دستاوردی فرهنگی باشد چرا که از همه جای ایران گروه‌های تئاتر می‌توانند در این جشنواره حضور داشته باشند و جشنواره تئاتر کودک و نوجوان یک جشنواره و اتفاق ملی است.
وی با اشاره به بودجه برگزاری این جشنواره اظهار داشت: بودجه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان را وزارت ارشاد تأمین می‌کند و با وجود نوسانات ارزی بسیار بالا بودجه ما نسبت به سال گذشته تغییر چندانی نداشته و حتی شاید تغییری در میزان بودجه حاصل نشود. بودجه دولتی که در دست داریم نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای این جشنواره باشد و ما برای برگزاری همه برنامه‌هایمان مطمئناً نیاز به کمک‌های مالی بخش‌های خصوصی داریم.
این کارگردان تئاتر افزود: شعار امسالی که این جشنواره دارد ما را مستلزم برگزاری بخش‌های بیشتری در جشنواره می‌کند که مطمئناً در راستای این شعار امسال با برگزاری همه برنامه‌های مدنظر جشنواره‌ای باشکوه‌تر از سال‌های گذشته خواهیم داشت. ما قصد توجه به کودکان و نوجوانانی داریم که کمتر دیده شده‌اند و این جشنواره می‌تواند فرصتی برای دیده شدن این کودکان باشد.
وی با اشاره به حمایت‌هایی که سازمان صدا و سیما می‌تواند برای این جشنواره داشته باشد گفت: ما تقاضای کمک از صدا و سیما کرده‌ایم، سال گذشته این سازمان در سطح استانی به ما کمک‌های بسیاری کرد اما در سطح کشور کمکی نصیب ما نشد. صدا و سیما می‌تواند برای حمایت از این جشنواره وارد کار شود و از جشنواره کودک و نوجوان استقبال کند و می‌تواند ویژه برنامههایی برای این جشنواره در نظر بگیرد اما متأسفانه سازمان به شدت برنامه‌محور شده و با بودجه کم قصد درآمدزایی بالا دارد. تلویزیون در برنامه سازی دچار چرخه‌ای معیوب است که ما برای برنامه‌سازی در این سازمان به مشکلاتی برمی‌خوریم که نمی‌توانیم به ساخت برنامه‌های ویژه برای این جشنواره فکر کنیم.
دبیر جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در ادامه اظهار داشت: با آقای جعفری جلوه و آقای مسعودشاهی مذاکراتی داشته‌ایم که به ما قول کمک‌هایی داده‌اند که قرار است از سمت صدا و سیما و شهرداری همدان مشارکت‌هایی برای کمک به این جشنواره صورت داده شود.
کاظمی در پایان با اشاره به وضعیت تئاتر کودک و نوجوان اظهار داشت: بسیاری از اهالی تئاتر فکر می‌کنند که تئاتر کودک و نوجوان به طور کلی با تئاتر تفاوت بسیاری دارد. همه مشکلاتی که تئاتر بزرگسال با آن دست و پنجه نرم می‌کند تئاتر کودک نیز با آن درگیر است. ما در بخش نمایشنامه‌نویسی دچار معضل، کمبود و پسروی هستیم و عدم پژوهش، تعمق و تجربه به کلی تئاتر را تحت‌الشعاع آسیب‌های خود قرار داده و بحث مسائل اقتصادی برای ما آنقدر حائز اهمیت شده که دیگر مسائل مهم را کنار گذاشته‌ایم. بزرگترین معضلی که در تئاتر امروز ما وجود دارد نمایشنامه است و نمایشنامه‌های ما دچار افت کیفی بسیاری است که هر سال این معضل را بیشتر شاهد هستیم. وقتی هر چیز باید وسیله‌ای برای فروش باشد نمی‌توان چندان انتظار کیفیت در بین آثار فرهنگی داشت و نبود پشتکار و آرمان هنری به آثار ما ضربه‌هایی جدی وارد کرده است.