به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا، در مناطق کردنشین زنان برای تامین معاش خود و خانواده مجبور به انجام کارهایی مانند کولبری در مناطق کوهستانی یا کارگری ساختمان هستند، اگرچه که درتوانمندی زنان برای اشتغال به کارهایی که مورد علاقه آنان است شکی نیست اما بین انتخاب شغل دلخواه با ناچار بودن به انجام بعضی مشاغل تفاوت وجود دارد . چنین کارهایی معمولا با توجه به قدرت بدنی زیادی که می طلبد برای زنان مناسب نیستند و می توانند صدمات جسمی وحتی روانی جبران ناپذیری را برای آنها به دنبال داشته باشد هرچند که مردان نیز معمولا در این مشاغل دچار آسیب های جدی می شوند و ضروری است مسئولان برای تامین این گروه از زنان هموطن چاره اندیشی کند.
میکائیل صدیقی در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی برنا، درباره زنان کارگران ساختمان و کولبر در مناطق کردنشین با اشاره به اینکه در روستاها همواره 80 درصد کارها در کشاورزی و دامپروری و آبیاری زمین توسط زنان انجام می شود گفت: اما اکنون به دلیل فقدان اقتصاد مادر، نبود کارخانجات برای به کارگیری کارگران و ایجاد اشتغال، نبود شرایط کاری و وجود فقر و محرومیت و با توجه به شرایط اقتصادی و تورم موجود زنان هم مجبور شده اند که در کنار مردان به مشاغل بسیار سخت همچون کارگری ساختمان و کولبری روی آورند تا بتوانند امرار معاش کنند.
وی با بیان اینکه معمولا دستمزد زنان و مردان در این مشاغل یکی است، ادامه داد: البته زنان شاید به دلیل توان کم نتوانند در کولبری حضور پیدا کنند اما در این شغل قیمت کول برای زن و مرد یکی است یا در بحث کارگری ساختمان معمولا متری کار می کنند و قیمت یکی است لذا از نظر دستمزد فرقی بین زنان و مردان نیست.
مسئول انجمن کارگران و استادکاران مریوان و سروآباد با تاکید براینکه کشور باید برنامه اقتصادی منظمی داشته باشد تا زنان مجبور نباشند دست به کارهای طاقت فرسا مانند کارگری ساختمان بزنند، اظهار کرد: وقتی یک خانم مجبور می شود دست به کولبری یا کارگری ساختمان بزند که سخت ترین مشاغل هستند نه امنیت دارد، نه از نظر جانی و سلامت در امان است، همچنین این زنان از حضور در فضای خانواده و تربیت فرزندان نیز محروم می شوند، لذا باید در این حوزه چاره ای بیندیشند.
وی تصریح کرد: براساس گزارش های رسیده تعداد زنان کارگر ساختمان و زنان کولبر با توجه به شرایط سخت اقتصادی و معیشتی آنان افزایش یافته است، همچنین تعداد زنان کولبر از زنان کارگر ساختمان بیشتر است.
صدیقی اضافه کرد: کارگر ساختمانی باید شناسنامه کار داشته باشد، امنیت وی تامین باشد، ساماندهی شود و برای وی سهمیه بندی بیمه در نظر گرفته شود اما در کشور ما کارگری ساختمان به دلیل نبود امنیت، فقدان آگاهی کارگر و کارفرما و نبود نظارت از سوی نهادهای ذیربط باعث شده که این شغل برای زنان و مردان سخت باشد و کارگران شرایط سختی را در ساختمان ها تجربه کند.
وی با تاکید براینکه زنان کرد همواره سعی کرده اند که مستقل بوده و روی پای خود بایستند، عنوان کرد:این تفکر باعث شده با توجه به شرایط سخت اقتصادی آنها ناچار شوند دست به کارهایی بزنند که برای یک خانم واقعا سخت و طاقت فرساست، زیرا انجام چنین کارهایی باعث می شود که زنان با توجه به شرایط جسمی خاص خود زودتر از مردان دچار مشکلات مفاصل و استخوان و سایر بیکاری ها شوند، آنهم در شرایطی هیچ کس از آنها حمایتی نمی کند.
مسئول انجمن کارگران و استادکاران مریوان و سروآباد با بیان اینکه رفع این شرایط توجه مسئولان را می طلبد تا زنان مجبور نباشند دست به کارهای ساختمانی یا کولبری بزنند، خاطرنشان کرد: من تا کنون ندیده ام که تشکلات دولتی یا فراکسیون کارگری نسبت به موضوع زنان کولبر یا کارگر ساختمان اقدامی انجام دهد اما تشکل های آزاد و تشکلات کارگری دغدغه این موضوع را دارند.