به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، تهران شهری است با ساختمان های تکراری شکل ، بدون هیچ گونه خلاقیت ، به شکلی که انگار هیچ طراح و آرشیتکتی در این شهر و کشور وجود ندارد تا نمایی از خلاقیت ذهنی و دانش آموخته هایش را در شهر ببینیم . حتی در طراحی های داخلی ساختمان ها نیز دچار تکرار هستیم و گویی تفاوت ها تنها در متراژ ها است .
این دور بودن از ذوق و هنری طراحی در حالی در ایران شکل گرفته و ده ها سال است که مسیر خود را پیش می برد که ایران جزو کشورهایی است که هنوز در پس سال ها ، دانشجویان معماری جهان برای تماشای از نزدیک هنر معماری کهن ما به کشور سفر می کنند تا از آن هنر قدیمی ، برداشتی جدید داشته و در طراحی های خود استفاده کنند ولی خود ما هیچ توجه ای دیگر به معماری ساختمان هایمان نداریم به شکلی که می شود گفت از چند دهه اخیر به اندازه انگشتان یک دست هم آثار هنری معماری قابل توجه در ایران بر جای نمانده است .
نکته مهم در این مبحث اینجا مطرح می شود که معماری مبلمان شهری باید به نحوی باشد که بر روحیه شهروندان تاثیر مثبت گذاشته و با نیازها، باورها ، هنجارها و خواسته های آنان مطابقت داشته باشد، تنها در چنین شرایطی است که شهروند در زمان حرکت در شهر دچار کسالت روانی نشده و با روحیه ای شادتر در عرصه شهر رفت وآمد می کنند.
بهرام فریور صدری -رئیس گروه شهرسازی جامع مهندسین مشاور ایران -در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی برنا درباره وضعیت معماری در کشور می گوید: در گذشته فرهنگ جامعه ما فرهنگی خاص بود که طراحی معماری نیز نتیجه آن فرهنگ بود، البته معماران نیز در معماری تاثیرگذار بوده و بخشی از فرهنگ جامعه هستند.
وی با تاکید براینکه وقتی در همه زمینه ها دچار عقب افتادگی هستیم به طور طبیعی در معماری نیز عقب میفتیم، ادامه میدهد: البته تمامی معماران شبیه هم نیستند ودر کشور ما نیز معمار خلاق و خوب وجود دارد اما تعداد آنها بسیار کم است، چنانکه پل طبیعت تهران با آن زیبایی طراحی معماران بسیار جوان ما است و از دست طراحی ها خوب هر چند اندک در سایر نقاط تهران و شهرستان های دیگر نیز دیده می شود.
رئیس گروه شهرسازی جامع مهندسین مشاور ایران با اشاره به ترویج طراحی بناهایی با عنوان رومی سازی اظهار می کند: این نوع معماری تقلیدی بسیار بچه گانه و عقب افتاده از طراحی غربی است که نشانه فرهنگ عقب افتاده صاحبان تازه به دوران رسیده ای است که فرهنگ ندارند.
وی با تاکید براینکه بخشی از فرهنگ مربوط به آموزش معماری است، خاطرنشان می کند: دانشگاه ها و اساتید ما جزیی از این فرهنگ هستند، هرچند که ما معماران بسیار خوبی داریم که شاگردان بسیار خوبی نیز تربیت می کنند اما این تعداد بسیار اندک هستند، وقتی دانشگاه آزاد در همه نقاط اقدام به راه اندازی دانشگاه می کند به طور قطع توان تامین این تعداد اساتید خوب معماری برای پرورش معماران خوب را ندارد و این باعث می شود که تمامی آموزش دیدگان دانشگاه ها لزوما طراحان خوبی نباشند.
محدودیت طراحی در کشور
فریور صدری با بیان اینکه معمار باید به تمامی ابزارهای علمی مجهز باشد، عنوان می کند: معماری با همه رشته ها از جمله محیط زیست، تغذیه، جامعه شناسی ، روانشناسی و... مرتبط بوده و تمامی علوم در معماری موثرند اما توجه معماران به این علوم بستگی دارد به اینکه دانشگاه چقدر در آموزش معماران به این علوم توجه کند.
وی درباره طراحی های جالب در دهه 40 و 50 می گوید: دهه 40 در ایران و جهان دهه ای درخشان بود و بسیاری از هنرمندان و معماران خوب ما از جمله کلانتری، علیزاده و مرحوم شیرازی متعلق به این دوره هستند، اما حقیقت آن است که دنیا همواره به یک شکل نمی چرخد و فراز و نشیب طی می کند.
رئیس گروه شهرسازی جامع مهندسین مشاور ایران با تاکید براینکه عموما وضع معماری ما خراب است اما معماران خوب هم داریم، بیان می کند: ما با محدودیت هایی در طراحی مواجه هستیم چنانکه براساس طرح جامع فرمانفرما ضابطه ای در طراحی با عنوان ضابطه 60-40 داریم که براساس آن سطح اشغال بنا در زمین 60درصد از شمال به جنوب است که این موضوع باعث شد حیاط های مرکزی که قبلا در منازل وجود داشت از بین برود و در خیابان هایی که شرقی- غربی بودند مشکل ایجاد شود، لذا این موضوع باعث خراب شدن فضاهای شهری و بدترکیب شدن بناها شد.
وی اضافه می کند: ما در حال حاضر سعی کرده ایم که دست معمارها را کمی بازتر کنیم و در طرح جامع شهری جدید شرایطی ایجاد کردیم که معمار بتواند سطح اشغال 60 درصدی را در نقاط مختلف زمین انتخاب کند و دست او در طراحی باز شود.
فریور صدری با بیان اینکه تعداد معماران خوب کشور ما کم است گفت: بحث تجهیزات، تکنولوژی ساخت، ابزار ساخت و سازمان یافتگی ساخت با پیشرفته بودن کشور و در نتیجه پیشرفت معماری رابطه ای مستقیم دارد که کشور ما در این زمینه عقب افتاده است .