گویند که پیامبر اکرم (ص) به اصحاب خود فرمود که زنهار ،تن مپوشانید از سرمای بهار، چرا که نسیمش با جان شما آن می کند که با سبزه و درختان می کند و بالعکس از سرمای خزان برحذر باشید که همان معامله ای را با جسم و جان شما خواهد داشت که با باغ و رزان دارد .
باری این سخن دلنشین،قطعا علاوه بر معنای ظاهری، مفهومی بلند و متعالی نیز در بردارد و به قول مولوی ،جلال الدین محمد بلخی،راویان، آنرا به ظاهر برده‌اند.هم بر آن صورت قناعت کرده‌اند. در حالی که علاوه بر آن معنای ظاهری ،آن خزان، نزد خدا نفس و هواست و عقل و جان، عین بهاراست و بقاست.
حال که تقارن بهار قمری به پاییز شمسی ما خورده است،چه خوب است که همچون بهاران از آن استقبال می کنیم .
گیریم که آب و هوای خزان با ما گرم گیرد یا سرد باشد ،اما تو گرم باش و خوش بگیر آنرا که گرم و سردش نوبهار زندگیست و مایهٔ صدق و یقین و بندگیست