به گزارش خبرگزاری برنا از گیلان ؛ در ارتفاعی نه چندان نزدیک به زمین طناب یا همان لافند در زبان گیلکی بین دو تیرک از طرفین کشیده شده است ، لافند باز چوب بلندی را که عموما نه چندان سنگین است برای حفظ تعادل خود در دست دارد و با صدای سرنا و نقاره بر روی لافند راه می رود .در حین راه رفتن گاهی حرکات نمایشی نظیر خوابیدن بر روی طناب و یا استفاده از دوچرخه کوچک برای هیجان انگیزتر کردن نمایش استفاده می کند .حتی بهره گیری از صندلی بر روی طناب باریک نیز در نمایش ها کاربرد دارد.
این بازی در میان مردم محلی محبوبیت ویژه‌ای دارد. پیشینهٔ تاریخی آن به سالیان دور برمی‌گردد. ویژگی‌های جغرافیایی و نوع زندگی اجتماعی در پیدایش این نوع از بندبازی تاثیرگذار بوده است. لافندبازی با نام‌های طناب بازی، ریسمان‌بازی، رسن‌بازی، و غیره نیز شناخته میشود.
این مراسم که اکنون در اغلب آیین های سنتی استان انجام میشود را معمولا لافند بازان به صورت خانوادگی اجرا می‌کنند و اجراکنندگان مرد و زن در آن دیده میشود. گروه لافندبازی از پهلوان لافندباز، یالانچی (به او شیطانک هم می‌گویند)، سرناچی و نقره‌چی (نقاره زن) تشکیل میشود.
لافندباز که به پهلوان نیز شناخته میشود با نام خداوند و ذکر مناقب مولای متقیان بالای ریسمان یا دار می‌رود. او با چوبی که برای حفظ تعادل خویش در دست می‌گیرد بر روی طناب راه می‌رود. پهلوان با اجرای حرکات مختلف نمایشی مردم و تماشاگران را سرگرم می‌کند. حرکات آکروباتیکی مانند دوچرخه سواری بر روی طناب نیز در این بازی دیده میشود.
در مرحله بعد فردی با نام شیطانک با حرکات خنده آور خود مردم را سرگرم می‌کند. شیطانک بر سر راه لافندباز قرار گرفته و سعی در انداختن او از روی طناب دارد. در میان این اجرا نوازندگان سرنا و نقاره به نواختن موسیقی شاد محلی می‌پردازند.
لافندبازی در روستاهای جلگه‌ای گیلان طرفداران فراوانی داشته و دارد. این بازی بومی محلی در عید نوروز و اعیاد مختلف و عروسی در روستاهای استان گیلان به اجرا در می‌آید و بخشی از فرهنگ بومی مردم گیلان تلقی میشود .در سالهای اخیر این بازی در موزه ی میراث روستایی گیلان در سراوان و در اکثر جشنواره های سنتی برگزار شده در استان برای زنده نگه داشتن این فرهنگ انجام می شود.
لافندبازی نیز مانند بسیاری از مراسم آیینی با هیجان برگزار شده و دستمزد آن توسط تماشاچی‌ها و داوطلبانه پرداخت میشود. محبوبیت این مراسم پرهیاهوی و سرشار از شادی که در فرهنگ بومی مردم گیلان رواج داشته است منجر به ادامه‌دار بودن آن گردیده است. لافند باز اغلب مزد خود را از «طریق» دوران دریافت می‌کند؛ مگر آنکه قبلا با صاحب مجلس برای دریافت مزد خود قراردادی بسته باشد. شیوهٔ خبرکردن مردم در گذشته با نواختن نقاره بود و در سالهای اخیر به وسیله بلندگو و با تبلیغات انجام میشود.
این مراسم اوایل تیر تا اواخر مرداد و همچنین در ماه مهر و آبان و همین‌طور در ایام نوروز و سیزده بدر برگزار میشود. در مراسم و جشن‌های مختلف مانند جشن عروسی نیز لافندبازی دیده شده است. این نمایش بخشی از آداب و رسوم بومی و سنتی آیین عروسی در بخش‌هایی از استان گیلان به شمار می‌رود.