به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، اسماعیل کهرم با اشاره به اینکه میانکاله تنها تالابی نیست که در حال خشک شدن و نابودی است، گفت: میانکاله با 68هزار هکتار وسعت، یعنی حدود 130 هزار زمین فوتبال، اولین تالابی بود که عضو کنوانسیون رامسر شد. زمانی در میانکاله گونه های مختلف جانوری مانند ببر و گورخر و انواع پرندگان بومی و مهاجر زندگی می کردند.
این بوم شناس میانکاله را پناهگاه حیات وحش برشمرد که از نظر حفاظت، قوانین پارک ملی بر آن حاکم است: فلسفه پارک ملی این است که دست نخورده باقی بماند و همه چیز در اختیار طبیعت قرار گیرد. در پارک های ملی جهان، یک سنگ هم جابجا نمی شود و معتقدند 400 سال دیگر هم فرزندان ما باید همین منظره را ببینند.
وی افزود: با وجود اینکه چند سال است مجوز شکار پرنده صادر نمی شود، اکنون آنجا هم شکار پرنده انجام می شود و هم ماهیگیری. مردم در قسمتی از زمین هایی که پیش از انقلاب سازمان حفاظت محیط زیست آنها را خریده بود، زراعت می کنند. انارهای منحصر بفرد میانکاله که گونه خاصی در جهان هستند، برداشت می شوند و سالانه میلیاردها تومان از این انارها عاید سودجویان می شود.
این فعال محیط زیست به نبود قوانین بازدارنده در این زمینه اشاره کرد و گفت: ما متخلف را دستگیر می کنیم اما سازمان محیط زیست قادر به تنبیه او نیست و تحویل دادسرا داده می شود. در آنجا قاضی نظر می دهد که این کار برای تأمین معیشت انجام شده و متخلف را آزاد می کند. وقتی سازمان محیط زیست ضعیف باشد و دستگاه قضا هم همکاری نکند، راه به جایی نخواهیم برد. قوانین مربوط به پناهگاه های حیات وحش فقط روی کاغذ است و عملا اجرا نمی شود.
کهرم تصریح کرد: از طرفی سازمان های مسئول مانند محیط زیست منفعل شده اند و از طرف دیگر سایر دستگاه هم همکاری نمی کنند. چرا باید 123 محیط بان شهید شوند یا سال ها به خاطر پرداخت دیه در زندان بمانند و با خطر اعدام مواجه شوند.
این کارشناس محیط زیست در مورد ساخت و سازها در میانکاله هشدار داد و بیان کرد: در وسط جنگل به طور غیرقانونی ویلاسازی کرده اند اما سازمان محیط زیست نمی تواند آنها را تخریب کند بلکه باید به دستگاه قضا شکایت کند تا شاید سال ها بعد و پس از کارشناسی دستور تخریب صادر شود.
نیروگاه نکا را که برای تولید برق، مازوت می سوزاند که آلاینده ترین سوخت هاست، در حاشیه میانکاله روی خط مرزی ساخته اند. پرده ای بسیار بزرگ در آن منطقه نصب شده که روی آن نوشته اند محل تأسیس پالایشگاه میانکاله؛ همه اینها دهن کجی به محیط زیست است.
کهرم به نقش سازمان میراث فرهنگی در نظارت بر گردشگران هم اشاره کرد و اظهار داشت: سال پیش شاهد بودم که مسابقه تالاب نوردی در این منطقه برگزار شد. افرادی با چکمه های بلند در مسیر تالاب می دویدند و تمام موجودات داخل تالاب را شامل کف زی ها، حلزون ها، بی مهره ها و ... از بین می بردند و سروصدای فراوان این اشخاص، پرندگان را هم فراری می داد. اما به نظر می رسد سازمان محیط زیست و میراث فرهنگی هیچ اختیار و اقتداری ندارند.