از سرگیری مالچ پاشی در منطقه چذابه، نزدیک ترین نقطه به بهترین زیستگاه آهوها باعث دلنگرانی فعالان محیط زیست شده است. این ترکیبات نفتی باعث ایجاد مشکلات تنفسی برای ساکنین منطقه شده و به شدت سرطان زاست همچنین به دلیل رنگ سیاه، در فصول گرم سال گرمای بیشتری را جذب می کنند و باعث از بین رفتن زیستگاه جانوران منطقه می شوند، به صورتی که در آینده ای نزدیک شاهد از بین رفتن این زیست بوم و به تاریخ پیوستن آهوان فکه و چذابه خواهیم بود.
کهرم در گفتگو با خبرنگار اجتماعی برنا، خطرات این ترکیبات نفتی را برشمرد و گفت: جنس این ترکیبات نفت و گازوییل و مازوت است تا بتواند ماسه و گل و خاک را به هم بچسباند، در غیر این صورت ذرات از یکدیگر جدا می شوند و حالت پتو به خود نمی گیرند. اما همین ترکیبات نفتی خاک را مسموم می کند، اجازه نمی دهد هیچ رستنی در آنجا بروید، هر گل و گیاهی را نابود و مدفون می کند و در نهایت یک بیابان سیاه از نفت به جا می گذارد. همچنین حیوانات بومی منطقه مانند آهوی شنی به دلیل از دست دادن منبع غذایی خود از آنجا فراری می شوند.
وی با بیان اینکه مالچ پاشی راه حل مشکل ریزگردها نیست، گفت: این ترکیبات در اثر گرمای هوا، خشک و پوسیده شده و این بار با وزش باد، مواد نفتی هستند که پراکنده می شوند، یعنی ریزگرد نفتی درست کرده ایم.
چند سال آینده شن و ریگ که سر جای خود باقی مانده اما این مواد نفتی مجدد نیاز به مالچ پاشی پیدا خواهند کرد.
شرکت های مختلف در دنیا به جای نفت از مواد دیگری استفاده می کنند که خطری برای محیط زیست ندارد، منتها این مواد گرانقیمت است و دولت به خاطر هزینه بالای آن به سراغش نمی رود.
این بوم شناس حل مسئله ریزگردها را به ازای نابودی محیط زیست اشتباه خواند و افزود: بر اساس اصل دوم قانون نیوتن، این ترکیبات نفتی هرگز از چرخه محیط زیست خارج نمی شوند، بلکه به جای دیگری منتقل می شوند. به خصوص در مناطق گرم و خشک مانند چذابه به سرعت رطوبت خود را از دست می دهند و با وزش باد به جاهای دیگر منتقل شده و از دید ما پنهان می شوند. اما حقیقت این است که این ترکیبات تا ابد در چرخه حیات باقی می مانند.
وی با اشاره به اینکه منشأ ریزگرد شنزار نیست، گفت: این زیست بوم های شنزاری هزاران سال است که وجود داشته اند و تولید ریزگرد نمی کنند. با ساختن سدها بستر رودخانه هویدا می شود و موادی که قرن ها به صورت رسوبات در کف رودخانه جمع شده اند، در معرض عوامل فرساینده مانند باد و باران و تابش خورشید قرار می گیرند و با وزش باد به صورت ریزگرد پراکنده می شوند، در حالی که در گذشته آب، روی این مواد را گرفته بود و نمی گذاشت که باد، کف رودخانه را تکان دهد.
همچنین ساخت جاده یا قطع درختان جنگل، قسمتی از خاک را عریان می کند و همان عوامل فرسایشی باعث تولید ریزگرد می شود.
کهرم افزود: در گذشته سدسازی و جاده سازی یا قطع درختان به اندازه امروز نبود. در حال حاضر شن و ماسه کف رودخانه را برای مصالح ساختمان سازی بر می داریم و رودخانه را رها می کنیم که هم باعث انحراف مسیر رود می شود؛ مانند سفیدرود که بر اثر برداشت شن و ماسه بارها تغییر مسیر داده و از طرفی، خاک نرم زیر آن مستعد تولید ریزگرد می شود.
این فعال محیط زیست یکی از راهکارهای حل مسئله را وجود جنگل ها دانست: یک هکتار جنگل در سال 7.5 تن ریزگرد را جذب می کند. خراب کردن همیشه ساده است اما ساختن زمان بر است. ما درختان زیادی را در خوزستان قطع کرده ایم که باید جایگزین شوند، اما تحقق این امر سال ها طول می کشد. همچنین ترکیبات نفتی موجود در مالچ به چوب و برگ درختان می چسبد و درخت را مسموم می کند؛ بنابراین نیاز است هرچه سریع تر فکری به حال محیط زیست منطقه شود.