به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا به نقل از هفته نامه سلامت، نتایج تحقیقات نشان‌دهنده این مطلب است که زنانی که در طول شبانه‌روز کمتر می‌خوابند یا مدام خروپف می‌کنند، در مقایسه با افرادی که خواب مناسب و کافی دارند، در برابر بیماری سرطان به احتمال کمتری بهبود پیدا می‌کنند و احتمال عود سرطان پستان در آنها بیشتر است. این نتیجه تحقیقی است که در مجله کلینیک خواب آمریکا منتشر شده است.
سرطان پستان، شایع‌ترین سرطان میان خانم‌های آمریکایی است که بعد از سرطان پوست بیشترین آمار سرطان در آمریکا را به خود اختصاص می‌دهد. از هر ۸ زن ۱ نفر در آمریکا به این سرطان مبتلا می‌شود. هر چند میزان مرگ‌ومیر ناشی از سرطان پستان از سال ۱۹۸۹ کاهش پیدا کرده اما سرطان پستان همچنان، دومین عامل مرگ و میر در میان جامعه زنان آمریکا محسوب می‌شود.
طبق نتایج انجمن سرطان آمریکا حدود ۲۴۶هزار و۶۶۰ نوع از انواع جدید سرطان پستان در آمریکا تنها در این سال کشف شده که بیشتر از ۴۰ هزار زن از زنان مبتلا، در اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.
خانم اماندا پیپز، استادیار اپیدمیولوژی دانشگاه واشنگتن گفته که مطالعات پیشین، ارتباطی را بین کاهش میزان خواب افراد یا کم‌خوابی با افزایش خطر سرطان پستان نشان می‌دهد. البته ارتباط دقیق بین خواب و غلبه بر سرطان هنوز به خوبی مشخص نشده و این فرایند هنوز در دست بررسی است.
ریسک بیشتر مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در زنان با خروپف و کمبود خواب
در این پژوهش محققان شروع به تحقیق کردند که احتمال بهبود زنان مبتلا به سرطان پستان که خواب کافی داشتند را بررسی کنند.
تیم تحقیقاتی مطالعاتی، ۲۱ هزار و ۲۳۰ زن مبتلا به سرطان را مورد تحقیق قرار دادند. تمام زنان، مبتلا به سرطان پستان اولیه بودند که تومور به جاهای دیگر نشر پیدا نکرده و دست‌اندازی اتفاق نیفتاده بود. دست‌اندازی حالتی است که سرطان به بقیه اعضا و قسمت‌های بدن گسترش پیدا کرده و پخش می‌شود. در شروع این تحقیق، اطلاعات مربوط به خواب تمام این خانم‌ها از قبیل کمبود خواب، طول مدت خواب و خروپف کردن و... گرفته شد. تیم تحقیقاتی نتایج این تحقیقات را با عود سرطان و غلبه بر این بیماری در این خانم‌ها مورد بررسی قرار داد. در واقع آنها در پی بررسی این نتیجه بودند که آیا نجات از این بیماری ارتباطی با عوامل خواب دارد یا نه؟
در زنان مبتلا به سرطان پستان که در طول شب بیش از ۵ بار خر و پف داشتند و کمتر از ۶ ساعت در شب می‌خوابیدند، در مقایسه با زنانی که مبتلا به سرطان پستان بودند و به ندرت خروپف می‌کردند یا خوابی حدود ۷ تا ۸ ساعت در شبانه‌روز داشتند، احتمال عود سرطان پستان بیشتر و نجات از این بیماری کمتر بود.
این رویداد حتی بعد از بررسی عوامل دیگری که ممکن بود بر این بیماری تاثیرگذار باشد از قبیل وضعیت مجرد بودن یا میزان درآمد و همچنین سیگار کشیدن و میزان فعالیت‌های فیزیکی، ثابت ماند. نتایج پژوهش بیانگر این بود که کمبود خواب منجر به تقویت و رشد تومور و کاهش نجات جان این بیماران و تاثیر منفی روی مسیرهای التهابی بدن می‌شود.
عدم خر و پف می‌تواند عامل مهمی در نجات از سرطان محسوب شود
خانم پیپز خاطرنشان می‌کند که او و تیم تحقیقاتش از وجود ارتباط بین خروپف و کم‌خوابی با نجات از سرطان پستان شگفت‌زده شده‌اند.
با توجه به دانش و اطلاعات قبلی ما ارتباطی بین کمبود خواب، بدخوابی و خروپف با سرطان پستان در زنان وجود نداشت، ولی نتایج تحقیقات سال ۲۰۱۶ نشان‌دهنده این است که خروپف نکردن می‌تواند عامل مهمی در نجات از بیماری سرطان پستان محسوب شود.
نکته قابل‌توجه این است که برخلاف بسیاری از عواملی که منجر به سرطان پستان در زنان می‌شود، خواب کافی جزو عواملی است که کنترل آن به دست خود فرد است. به‌طور کلی، خروپف و بدخوابی تاثیر منفی روی همه مسیرهای التهابی در بدن می‌گذارد. طبق نتایج و پژوهش‌های آکادمی آمریکایی خواب، نوجوانان به خوابی حدود ۷ تا ۸ ساعت در شبانه‌روز نیازمندند تا از عوارضی که کمبود خواب می‌تواند بر افزایش خطر سلامت آنها بگذارد در امان باشند.
دکتر ناتانیل واتسن، رئیس آکادمی خواب آمریکا می‌گوید: «به‌طور کلی خواب کافی می‌تواند بر افزایش سلامت و ایمنی هر فرد تاثیر بگذارد و تمامی افراد باید به اهمیت یک خواب خوب حدود ۷ تا ۸ ساعت در شبانه‌روز واقف باشند.»
کدام عوامل با سرطان پستان در ارتباط‌اند؟
سالانه حدود ۲۴۰ هزار زن فقط در ایالات متحده آمریکا به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. از آنجا که خطر ابتلا به سرطان پستان در طول عمر، در همه زنان برابر نیست، دانشمندان در پی اینکه کدام زنان در خطر بیشتری قرار دارند، مطالعات بسیاری انجام داده‌اند. براساس این مطالعات برخی عوامل به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای خطر ابتلا به سرطان پستان را بالا و پایین می‌آورند. در این مقاله شما را با این عوامل آشنا می‌کنیم.
برخی از عامل‌های خطر غیرقابل‌تغییر و برخی دیگر قابل‌تغییرند. همان‌طور که می‌دانید داشتن عامل خطر به معنی ابتلای حتمی به سرطان پستان نیست. یعنی هر فردی که عامل‌های خطر مربوط به سرطان پستان را دارد، الزاما به این بیماری مبتلا نمی‌شود و برعکس، بسیاری از افرادی که به سرطان پستان مبتلا می‌شوند، ممکن است هیچ عامل خطری نداشته باشند.
عامل خطرهای اصلی از این قرارند:
سن: خطر ابتلا به این نوع سرطان با بالا رفتن سن، به‌خصوص بعد از ۴۵ تا ۵۰ سالگی بالاتر می‌رود.
نژاد: سرطان پستان در خانم‌های سفیدپوست شایع‌تر از خانم‌های سیاهپوست است.
وزن: چاقی احتمال ابتلا به سرطان پستان را به‌خصوص پس از یائسگی افزایش می‌دهد.
قد: بلندی قد نیز با سرطان پستان مرتبط است. به این صورت که خانم‌هایی که بالای ۱۷۵ سانتی‌متر قد دارند، نسبت به آنهایی که زیر ۱۶۰ سانتی‌متر هستند، بیشتر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند.
تراکم بافت پستان در ماموگرافی: خانم‌هایی که ماموگرام آنها نقاط پرتراکم بیشتری را نشان می‌دهد، دارای خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان پستان هستند.
تراکم استخوان: استخوان‌ها دارای گیرنده‌هایی برای هورمون استروژن هستند و مطالعات نشان داده‌اند خانم‌هایی که در سنجش تراکم استخوان (BMD)، تراکم بالاتری را نشان می‌دهند، خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان پستان دارند.
عوامل هورمونی: بالا بودن هورمون تستوسترون و بالا بودن سطح انسولین و هورمون رشد نیز می‌توانند عوامل خطر برای ابتلا به سرطان پستان باشند.
هورمون درمانی جایگزین، بعد از یائسگی: اگر خانمی که بین ۵۰ تا ۷۹ سال سن دارد، به مدت طولانی (مثلا ۵ سال و بالاتر) از هورمون‌تراپی جایگزین استفاده کند، خطر ابتلای خود به سرطان پستان را بالا می‌برد. علاوه بر این، این خانم خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته و ایجاد لخته در پاهایش را نیز با این کار بالا می‌برد.
سن خانم در زمان اولین عادت ماهانه و زمان یائسگی: هم کسانی که در سنین بسیار پایین برای اولین بار عادت ماهانه شده‌اند و هم افرادی که در سنین بسیار بالا یائسه شده‌اند با خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان پستان مواجه هستند.
بارداری و شیردهی: خانم‌هایی که هرگز باردار نشده‌اند، بیشتر از خانم‌هایی که باردار شده و کودکی به دنیا آورده‌اند به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. همین‌طور ثابت شده که شیردادن به کودک، عامل محافظت‌کننده‌ای در برابر سرطان پستان است.