خبرگزاری برنا؛ تصمیم اخیر مدیران سینما در عدم اکران مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا در سینماها از چند زاویه قابل بررسی است.
آیا سینماداران از این تصمیم خرسند هستند؟
آیا سینماداران از این تصمیم نگران می‌شوند؟
آیا صاحبان فیلم در نوبت اکران زمستان از این تصمیم رضایت دارند؟
آیا فوتبال به سینما لطمه می‌زند؟
آیا با اکران فوتبال در سینما سالن‌های نمایش فیلم تغییر کاربری می‌دهند؟
آیا خانواده سینما حق دارند نگران این اتفاق باشند؟
آیا سینما و فوتبال می‌توانند به یک توافق برسند که در برخی مواقع کمک حال سالن‌های خالی سینما باشند؟
آیا سینما جای فوتبال دیدن است؟
آیا جام ملت‌های آسیا به اندازه جام جهانی تماشاگر به سینما می‌آورد؟
آیا مسابقه تیم ملی فوتبال ایران با تیم‌هایی نظیر یمن و ویتنام ارزش خرید بلیط سینما دارد؟
آیا فروش فیلم‌های زمستانی تحت الشعاع مسابقات فوتبال قرار می‌گیرند؟
فارغ از اینکه تیم ملی فوتبال ایران با چند مسابقه در جام ملت‌های آسیا ماندگار خواهد شد و اینکه آیا در روزهای مسابقات حساس مخاطبان فوتبال علاقه‌مند هستند مسابقات تیم ملی را در سینما تماشا کنند یا خیر، باید گفت سینما و فوتبال در شرایط اقتصادی فعلی می‌توانند کمک حال هم باشند بدون اینکه بخواهیم از عناوینی چون تغییر کاربری‌های سینما صحبت کنیم یا به قول کارگردانی بگوییم مگر سینما جای فوتبال دیدن است؟ اگر این گونه است ما هم فیلم‌هایمان را ببریم و در استادیوم آزادی اکران کنیم!
در روزگاری که روشن نگه داشتن چراغ‌های سالن‌های سینما عدد و ارقام وسیعی را طلب میکند و سینماداران برای حفظ کیفی سالن‌هایشان بایستی هزینه‌های مفصلی را متحمل شوند، قاعدتا کار به جایی می رسد که سینما به جای محلی برای اکران فیلم به محلی برای سرو لازانیا میشود، پای پاتایا به سینما باز میشود، عناوینی مثل "وای آمپول" بر سر در سینماها نقش می‌بندد، طنزهای سخیف شانه تخم‌مرغی با مکمل رقص و آواز بدون قصه و عمق و محتوا با کمی تبلیغات فضای مجازی در سینما آقایی می‌کنند و این میشود نتیجه یک اتفاق فرهنگی که امروز به صنعت تبدیل شده و قرار است خودش پول خودش را دربیاورد و هیچ ارگانی مسئولیت این افول کیفی محتوایی و حتی زیر پای گذاشتن عرف و شرع را نمی‌پذیرد.
قطعا ما امروز نمی‌توانیم وارثان سینمای بعدی پرده نقره‌‌ای مرحوم علی حاتمی‌ها باشیم، خبری از سینمای کیمیایی و مهرجویی‌ها نیست چون این سینما در این گیشه فروشی ندارد.
به هر حال سرمایه‌گذاران سینما، تهیه‌کنندگان، صاحبان فیلم و ... فقط و فقط به بیزینس و بازگشت سرمایه‌شان فکر می‌کنند. از سوی دیگر سینمادار هم به پر شدن سالن سینما فکر میکند و در این بازار مکاره محتوا و سینمای شریف کمی از دسترس خارج میشود. اتفاقی که این روزها ترسناک‌تر از قبل نمود پیدا میکند.
شاید فوتبال فرصتی باشد برای کشاندن مردم به سالن سینماها و فرهنگ‌سازی برای فیلم دیدن، آشنا شدن با سالن سینما و رونق پیک نیک سینما رفتن در خانواده‌های ایرانی که این روزها نمودار اقتصادی زندگی‌شان به شیب تندی رسیده است که قطعا اتفاقات فرهنگی و سرگرمی‌های فرهنگی جایی در آن پیدا نمی‌کند.
و نیاز است تا با یک تفکر هوشمندانه اگر قرار است با هر نوعی از فیلم، مردم را به سالن سینما بکشانیم این فرصت را به فوتبال بدهیم تا حداقل نام سینما را با هر فیلمی بدنام نکنیم.