عفریت خبیث خشکسالی، در پیش روی جماعت ایرانی، سخت به زانو در آمده است. همیشه و همواره. ابرهای سیاه قحطزاری و کمیابی، روزهای بسیار بر سر این خاک ایستاده و راه آفتاب آبادانی را سد کرده است. اما هیچ خورشیدی برای سرزمین ما، دائما پشت ابر نمانده است. در کویری ترین مناطق ایران زمین، شهرها و روستاهایی بنا شده اند که افتخار ما و بشریت هستند و همچنان استوارند. تنگسالی های بسیاری بر روزگار ما رفته است اما برپا نمانده است.
طبیعت، بی تعارف است و راستگو. ستم کنی، ستمگرتر در مقابل‌ات می ایست. مهر بورزی، باران اش را در وجودت سرشار می کند. رسم همزیستی و مهرزایی، پیشه و آیین همیشگی ما بوده است و سربلندی شهروندان ایرانشهر را پشتیبانی کرده است. با این حال، در چند دهه گذشته، دشواری ها در خاک و تن وطن ما جا خوش کرده است. گردش روزگار، سال های آزگار، بر مراد ما نمی گردد انگار. گرد و غبار برنشسته بر پیشانی سرزمین مان، حاصل فرسایش خاک پاکی است که نامهری ها و بی تفاوتی های بسیار را تجربه کرده است.
نوازش این خاک و آب گوهرین اش، تکلیف روز و شبان همه ما است. زیست بوم نوآوری و اقتصاد دانش بنیان، دستانی گرم و گسترده دارد که می تواند وجب به وجب ایران اسلامی عزیزمان را سرشار از باران نوازشگرانه اش کند. جوانان ما، خلاق تر و انگیزه مندتر از همیشه، شگردهایی را بلد شده اند که می توانند پشت دیو سرسخت خشکسالی را بر خاک بمالند. استارتاپ ها و ایده های ناب، یک به یک در حال جوانه زدن از مغزهای بزرگ طلاپوش این جوانان است. خواب قیلوله سالیان پیش، اینک ما را قبراق تر کرده است که از نعمت ها و داشته هایمان بیشتر و نیک تر حفاظت کنیم و چه چیزی گرانبهاتر و ارزشمندتر از آب و خاک؟ چه مبارزه ای ارزشمندتر از جنگیدن با فرسایش خاک و کم‌آبی؟
این روزها که دومین جشنواره و نمایشگاه ایده، استارتاپ و هم اندیشی شرکت های دانش بنیان حوزه آب و محیط زیست برگزار شده است، فرصت گرانبهایی است تا به جوانان و صاحبان ایده ها و شرکت های دانش بنیان مان و سرمایه گذاران، اطمینان خاطر دهیم که راهی که می روند، از مهم ترین مسیرهاست و راهی که باز می کنند، رو به روشنایی و پیشرفت است. مغز ایرانی، می تواند نژندی این خاک را به نشاطی پاک، بدل سازد. آبادانی و سراسبزی را بر هر آنجا که شهروندی زیست می کند، بازگرداند و نشانه های امید را لحظه به لحظه برتاباند. ایده ها و عقیده های بسیاری در میان امواج فارغ التحصیلان و دانشگاهیان و پژوهشگران ما سیر و گردش می کنند. هنر صیادی در میان مدیران و شرکت های فناور و صندوق های سرمایه گذاری جسورانه، می باید که شکوفان تر شود و آسمان درخشان و کمی ابرگرفته میهن را ستاره‌باران سازد.
امیدوارم که این رویداد، اثرات اش را به زودی زود در جامعه نمایان سازد و مردم عزیزمان بتوانند از دستاوردهای گرانبهایش، کام خود را شیرین سازند. آرزومندم این راهی که آغاز شده است همچنان روندگانی دلسوز و استوار داشته باشد.