به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ، غلامحسین یوسفی در بهمن ۱۳۰۶ خورشیدی در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به پایان برد و از سال ۱۳۲۵ برای تحصیل در دوره لیسانس زبان و ادبیات فارسی به تهران رفت. در سال ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۰ در دوره دکتری در دانشگاه تهران به تحصیل ادامه داد و از سال ۱۳۲۹ مشغول تدریس در دبیرستان های مشهد شد و همزمان دوره لیسانس حقوق قضایی و سیاسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران را هم گذراند.
با تأسیس دانشکده ادبیات در دانشگاه فردوسی مشهد از سال ۱۳۳۴ تدریس دروس تاریخ ادبیات را در این دانشکده آغاز کرد. علاوه بر تدریس، تصدی تربیت معلم خراسان را نیز به عهده داشتند و پس از انتصاب به دانشیاری زبان و ادبیات فارسی در سال 1335-1336 به دانشگاه مشهد منتقل شدند. وی در سال 1342 به رتبه استادی نائل شد. دکتر غلامحسین یوسفی تا مهرماه ۱۳۵۸ در دانشگاه فردوسی مشهد در دوره‌های لیسانس و فوق لیسانس و دکتری ادبیات تدریس کرد. در سال ۱۳۵۸ از این دانشگاه بازنشسته شد.
او همزمان به تحقیق و پژوهش در حوزه‌های گوناگون ادامه داد و به این منظور سفرهای مطالعاتی به کشورهای مختلف از جمله فرانسه، انگلستان (1342 تا 1343) و آمریکا(1351 تا 1352) انجام داد. تصحیح متون یکی از زمینه‌های مورد علاقه دکتر یوسفی بود که در این مسیر کارهای ماندگاری از او در دست است. ابومسلم سردار خراسان، دیداری با اهل قلم، کاغذ زر، تحقیق درباره سعدی و شیوه‌های نقد ادبی از جمله آثار تصنیفی و ترجمه‌ای دکتر یوسفی است.
برخی از آثار دکتر غلامحسین یوسفی:
نامه اهل خراسان، تهران، 1346.
فرخی سیستانی: بحثی در شرح احوال و روزگار و شعر او. ۱۳۴۱
کاغذ زر، یادداشت هایی در ادب و تاریخ، تهران، 1363.
تصحیح قابوسنامه، ۱۳۴۵
تصحیح التصفیه فی احوال المتصّوفه
ابومسلم سردار خراسان، ۱۳۴۵
تصحیح تقویم الصحه، ۱۳۵۰
برگ‌هایی در آغوش باد، ۲ جلد، ۱۳۵۶
تصحیح لطائف‌الحکمه، سراج‌الدین محمود ارموی
ترجمه اما من شعر را دوست دارم، ژیلبر سسبرون
برگزیده‌ای از اشعار عربی معاصر از دکتر مصطفی بدوی
چشم اندازی در ادبیات و هنر از رنه ولک و دیگران
تصحیح بوستان سعدی، ۱۳۵۹
تصحیح ملخص اللغات، ۱۳۶۲
ترجمه شیوه‌های نقد ادبی از دیوید دیچز، ۱۳۶۲
ترجمه کتاب انسان دوستی در اسلام از مارسل بوازار، ۱۳۶۲
ترجمه و تحقیق کتاب در مورد سعدی از هانری ماسه، ۱۳۶۴
روان های روشن
تصحیح گلستان سعدی، ۱۳۶۸
چشمه روشن، ۱۳۶۹
کارشناسان و استادانی چون بهاءالدین خرمشاهی، علی قُرشی، محمد عظیمی و محمدمهدی ناصح در این برنامه، درباره‌ی استاد غلامحسین یوسفی و آثارش توضیحاتی داده‌اند.
همچنین بخش‌هایی از صدای علامه یوسفی را می‌شنوید. او خاطره‌ای از دوره‌ی دبستانش تعریف می‌کند و می‌گوید: چهل و چند سال پیش با گلستان سعدی آشنا شدم. این کتاب نفیس را از مدرسه جایزه گرفتم. اما معلمان نمی‌دانستند که این کتاب تا چه حد می‌تواند بر من تاثیرگذار باشد. گلستان تا امروز برای من رفیقی صمیمی است. هم اکنون که کتاب روبروی من گشوده شده است با خطی کودکانه بر آن نوشته است: این کتاب متعلق به غلامحسین یوسفی است...
دکتر ایرج افشار درباب مقام علمی علامه غلامحسین یوسفی می‌گوید: او دانشمندی بی تکلّف، بی‌تکبّر، مشوّق علم و شیفته‌ی معارف ایرانی و مقام انسانیت است که این ویژگی‌ها کمتر در یک شخص جمع می‌شوند ...
وی پس از فراغت از تحصیل در دوره دکترا در سال ۱۳۲۹ مشغول تدریس در دبیرستان های مشهد شد و همزمان دوره لیسانس حقوق قضاییو سیاسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران را هم اخذ کرد. وی همزمان با تأسیس دانشکده ادبیات در دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۳۴ مدرس دروس تاریخ ادبیات این دانشکده شد. وی همچنین مدیر تربیت معلم خراسان نیز بود. تا سال ۱۳۵۸ کماکان به تدریس در دوره های لیسانس تا دکتری دانشگاه فردوسی ادامه داد تا اینکه در همان سال بازنشسته شد. یکی از زمینه های تخصصی دکتر یوسفی تصحیح متون بود که در این راه گام های موثری در ادبیات ایران برداشته است. وی همچنین با هدف تحقیق و پژوهش سفرهایی به فرانسه و انگلستان و آمریکا نیز انجام داد. دکتر یوسفی پس از برجای گذاردن آثاری درخور در سال ۱۳۶۹ و در ۶۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و در کنار مرقد علی ابن موسی الرضا آرام گرفت.