مرگ دالوند بزرگترین اثر هنری او / حمایت ریاست جمهوری و وزارت بهداشت از دالوند

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، صبح امروز مراسم تشییع پیکر احمدرضا دالوند، رونامه نگار و طراح مطرح مطبوعات که دو روز پیش در اثر بیماری دیابت درگذشت، در خانه هنرمندان برگزار شد.

در این مراسم پرویز اسماعیلی، معاون ارتباطات دفتر ریاست جمهوری و عده ای از روزنامه نگاران و خبرنگاران پیشکسوت و جوان حضور داشتند.

سیروس علی نژاد مدیرمسئول مجله آدینه در این مراسم با گرامیداشت یاد و خاطره دالوند، به فعالیت های او در آدینه اشاره و گفت: دالوند در تمام سطوح هنری کارآمد بود و اگر مطبوعاتی کارآمد داشتیم بی تردید او در بسیاری از رشته ها سرآمد بود.

وی ادامه داد: او شخصی نجیب بود که حتی اگر پول هم نمی داد چیزی نمی گفت و جز به هنرش به چیز دیگری فکر نمی کردو به خاطر استعدادش  در مدتی کوتاه تبدیل به یکی از بهترین مدیران طراحی مطبوعات کشور شد .

علی نژاد خاطرنشان کرد: اگر خداوند اهالی مطبوعات را برای رنج کشیدن آفریده باشد، کسی به اندازه دالوند رنج نکشید و این اواخر که کار مطبوعات خراب شد، وضع او از همه خرابتر شد گرچه او از مال دنیا چیزی نداشت و چیزی هم نمی خواست.

وی با اشاره به شرایط بد مالی دالوند در ماه های اخیر گفت: در آخرین تماسی که با من داشت از روزگار گلایه کرد و من گرچه نمی توانستم کاری کنم اما از ناراحتی به خود می پیچیدم.

در ادامه این مراسم فریدون صدیقی، از روزنامه نگاران پیشکسوت  با اشاره به هنرنمایی و او در مطبوعات گفت: او همیشه تاکید داشت که باید بخوانیم تا یاد بگیریم که طرح چیست.

وی با بیان اینکه دالوند از نظر من همیشه زنده است، عنوان کرد: او همیشه حرفی برای گفتن داشت و ما هنوز هم از او یاد می گیریم، به همین دلیل فوت او را به همه و به خودم تسلیت می گویم .

به گزارش برنا، فرزاد ادیبی که به نمایندگی از انجمن صنفی حامعه طراحان گرافیک کشور در این مراسم حضور یافته بود، با اشاره به آثار دالوند در زمینه طراحی و نقد طراحی ، طراحی های او را همردیف آثار طراحان بزرگ جهان خواند و گفت: آثار و فعالیت های او برای همه ما آشناست و نیازی نیست که من شاگرد درباره او چیزی بگویم.

فتوت و جوانمردی بزرگ ترین خصلت دالوند

محمد آقازاده دیگر روزنامه نگار پیشکسوت که از افرادی بود که در روزهای آخر درکنار دالوند حضور داشت ، با بیان اینکه ما مطبوعاتی ها بسیار قدرتمندیم و این موضوع را دالوند با بیماری خود به ما یادآوری کرد، گفت: وقتی با دفتر ریاست جمهوری و وزارت بهداشت تماس گرفتم همه او را می شناختند و کمک کردند و این قدرت مطبوعاتی هاست.

وی با تاکید براینکه ما باید بیشتر هوای یکدیگر را داشته باشیم، عنوان کرد: بزرگترین اثر هنری دالوند بیماری و مرگ او بود، او یک انسان بود و تمام رنج های ما مطبوعاتی ها را در بیماری اش منظور کرد.

آقازاده بزرگترین خصلت دالوند را فتوت و جوانمردی او خواند و گفت: او برای همه مردم و همه شرایط اجتماعی تلاش می کرد.

در ادامه مسعود ابراهیمی، روزنامه نگار پیشکسوت که روزهای آخر زندگی دالوند در کنار او بود درحالیکه به شدت از فوت این روزنامه نگار منقلب بود، با یادآوری اینکه  روز 25 آبان ماه در چنین جمعی تولد او را جشن گرفتیم، گفت: دوست نداشتیم که پس از ترخیص از بیمارستان  به خانه قدیمی اش برود، خانه ای که 3 ماه آنجا تنها بود، سختی کشیده بود و با بیماری جنگیده بود.

او ادامه داد: وقتی از او پرسیدم که دوست داری کجا برایت خانه بگیریم، اول باور نمیکرد بعد گفت؛ یک جای دلباز در خیابان بهار، بالاخره خانه ای در این خیابان برایش گرفتیم، هنوز قرارداد بسته نشده بود که اثاث هایش دم در خانه بود.

ابراهیمی افزود: ساعت 9 شب دالوند را به خانه بردیم، او به فکر خودش نبود اما به فکر شام و صبحانه پرستارش بود.

وی گفت: یکی از دوستانش آمد و من رفتم، ای کاش نمیرفتم، وقتی خبر فوتش را شنیدم از ساعت 2 تا 8 صبح فکر میکردم که با چه کسی تماس بگیرم و این خبر را بدهم ....

در پایان دختر این طراح قدیمی، آبی دالوند، خطاب به حضار گفت: من با تمامی روزنامه ها و تحریریه هایی که بابا در آنها فعالیت می کرد از کودکی تا کنون خاطره دارم به همین دلیل بی واسطه شما را می شناسم.

وی تاکید کرد: هیچ وقت پیش بینی نمی کردم در آذرماهی که متولد آن هستم یکی از غمگین ترین ماه هایی که می شناسم رقم بخورد.

آبی دالوند با یادآوری مشکلات قلبی و دیابت پدرش،  خطاب به حضار گفت: بیشتر شماها از یک نسل و با مشکلات مشترک بودید، از شما می خواهم که درمانتان را جدی بگیرید و حواستان به خودتان باشد.

وی خاطرنشان کرد: خوشحالم چیزهای زیادی درباره پدرم وجود دارد و به همین دلیل نمی توانم بگویم دیگر نیست .