به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ انسان با همه قدرت فکری شگرف، با همه اراده محکم و با همه دانش پیشرفته، باز در حصار زمان است؛ در "حال" زندگی می‌کند و علم به آینده ندارد. این، به خواست خدای متعال است و حکمت دارد.
اگر قرار بود همه، همه چیز را بدانند، نظام زندگی بشری مختل می‌شد. پس مجبوریم با همین علم محدود، برای جای جای زندگی، دست به انتخاب بزنیم و از "دوراهی"ها عبور کنیم، اما میل به بهترین انتخاب یا ترس از انتخاب نادرست و عواقب آن، انسان را گاه به وادی تحیّر می‌برد؛ اینجاست که بزنگاه اتصال به منبع "بهترین"هاست یا شاید بهتر باشد که بگوییم بهانه دیگری است که یادآوری‌مان می‌کند: "همه کاره اوست".
"استخاره کردن" در ذهن ما، معمولاً برابر است با راه نجات از سرگردانی در دوراهی‌های سخت انتخاب. البته این معنا درست است و محقق هم می‌شود اما با مطالعه روایات اهل بیت (ع)، "استخاره" بیشتر یک "تکلیف" است تا یک راه حل. استخاره‌ای که اهل بیت عصمت (ع) بر آن تأکید و اصرار و توصیه دارند، مفهومی عام‌تر و گسترده‌تر از استخاره‌ای است که عموم ما می‌شناسیم.
پیامبر بزرگوار اسلام (ص) استخاره را یکی از مؤلفه‌های خوشبختی می‌دانند: "از خوشبختى آدمى این است که از خداوند طلب خیر کند و به قضاى الهى خشنود باشد؛ و از بدبختى آدمى این است که از خداوند طلب خیر نکند و از قضاى الهى ناخشنود باشد".[1]
امیرالمؤمنین (ع) تأکید دارند که باید بسیار استخاره کرد و کسى که از خدا طلب خیر کند، پشیمان نشود.[2] و اینکه کاری را بدون استخاره از خدای متعال انجام ندهید: "از خدا طلب خیر کن و بدون آن، کارى را انتخاب نکن ؛ زیرا بسا کسى که [بدون طلب خیر از خدا] کارى را انتخاب کرده و آن موجب نابودى او شده است."[3] قطعاً منظور امام (ع) این نیست که همه در همه حال تسبیح به دست یا قرآن به دست باشند و کاری را بدون این دو استخاره معمول انجام ندهند؛ چراکه اصلاً امکان پذیر نیست؛ پس باید چه کرد؟ چگونه می‌توان طبق فرمایش و تأکید ائمه (ع) در هر کار استخاره کرد؟
پاسخ این است که باید تلاش کنیم اصل استخاره یعنی طلب و تمنای خیر از خدای مهربان، در زندگی و تصمیماتمان همیشه جاری باشد و این یعنی اینکه ارتباط قلبی و اتصال روحی با خدا را در خود تقویت کنیم تا در ریزِ کارها و انتخاب‌ها، یاد خدا و طلب خیر از او فراموشمان نشود. مطابق روایات می‌توان چند نوع استخاره را انجام داد که قطعا منافاتی با هم ندارند و بنا به حال و موقعیت فرد کاربرد دارند:
1- استخاره با دعا
پیامبر خدا (ص) راهکاری عملی در این زمینه دارند: "هر گاه قصد انجام کارى کردى، درباره آن هفت بار از خدا طلب خیر کن. سپس، بنگر که چه چیز زودتر به دلت خطور مى کند، خیر در همان است؛ یعنى به همان عمل کن."[4] امام صادق (ع) دعای طلب خیر را به ابن ابی یعفور آموزش داده و فرمودند: ابتدا خدا را به بزرگى و عظمت یاد مى‌کنى و او را مى‌ستایى و بر پیامبر و خاندانش درود مى‌فرستى و سپس مى‌گویى: «اللّهمّ إنّى اسئلک بأنّک عالم الغیب و الشهادة الرحمن الرحیم و أنت علاّم الغیوب ، أستخیر اللّه برحمته»؛ پروردگارا! از تو که داناى غیب و آشکار و رحمان و رحیمى و تو که داناى تمام رازهایى تقاضا مى کنم ؛ از خدا به مدد رحمتش طلب خیر مى کنم.[5]
آسانترین راه استخاره
استخاره از طریق دعا شاید شاملترین و آسانترین راه استخاره باشد که هم می‌تواند با خواندن الفاظی باشد که معصوم (ع) تعلیم نموده‌اند[6] و هم تنها با ارتباط قلبی با خدای رحمان می‌توان در دل از او طلب خیر کرد. امام صادق (ع) فرموده باشند: "کسى که با طیب خاطر (از تَه دل) یک بار، از خدا طلب خیر کند، خداوند حتماً به او خیر عنایت خواهد کرد."[7] "هیچ بنده مؤمنى نیست که براى کارى که مى‌خواهد انجام دهد یک بار از خدا طلب خیر کند، مگر آن که خداوند او را به بهترین آن دو کار [که در انتخاب آنها تردید دارد] راهنمایى کند."[8]
2- استخاره با قرآن
این نوع از استخاره مشهورترین نوع آن میان ماست علاوه بر آنکه ریشه روایی نیز دارد و از تعالیم اهل بیت (ع) است. امام صادق (ع) به کسى که خدمت ایشان عرض کرد: گاه تصمیم به انجام کارى مى گیرم و درباره آن از خدا طلب خیر مى کنم، اما فکرم به جایى نمى رسد ـ فرمود: "قرآن را باز کن و به اولین آیه اى که چشمت مى افتد، به خواست خدا، عمل کن."[9]
3- استخاره با نماز
امام صادق (ع) فرمودند: [10]دو رکعت نماز بخوان و از خدا طلب خیر کن؛ زیرا سوگند به خدا که هیچ مسلمانى از خدا طلب خیر نکند، مگر آن که خداوند قطعا براى او خیر و نیکى قرار مى‌دهد."
فراموش نکنیم
در موضوع استخاره که گاهی برای بعضی چالش‌برانگیز می‌شود، باید به چند نکته مهم عنایت داشت.
آن استخاره ای که قرار است همیشه راهگشای مشکلات ما باشد، اصل طلب خیر از خدایی است که همه‌کاره عالم است یعنی تعبیر دیگری است از این جمله که قدیمی‌ها گفته‌اند: "از تو حرکت، از خدا برکت"؛ یعنی عقل و درایت و علم و مطالعه و تحقیق کامل و مشورت با عقلا و صاحبان فن را با توجه به اینکه همه اینها هم نعمت خدا و از جانب خداست، به کار بگیر و به علاوه همه اینها، از خدا طلب خیر کن تا نتیجه تصمیم و اقدام تو، با خیر و نیکی به سرانجام برسد. پس قرار نیست استخاره کردن جایگزین فکر و تعقل و مشورت باشد بلکه باید همه آنها رنگ و بوی طلب خیر از خدا بگیرند.
- آنچه که در روایات درمورد روش‌های استخاره ذکر شد، گویای این بود که فرد خودش انجام دهد؛ البته اشکالی ندارد که مثلاً استخاره با قرآن را به فرد معتمد دیگری بسپارد، اما باید مراقب سودجویان نااهلی که خود را موجه جلوه داده‌اند باشیم و به هرکسی اعتماد نکنیم.
- موارد و روش‌های دیگری برای استخاره هست که در مفاتیح الجنان آداب آن آمده است.
پی‌نوشت:
[1] -" مِن سعادَةِ ابنِ آدَمَ اسْتَخارَتُهُ اللّه "میزان الحکمه،ج 3، ص 576
[2] - أکْثِرِ الاسْتِخارَةَ (نهج البلاغة : الکتاب ٣١ ) ما نَدِمَ مَنِ اسْتَخارَ (غرر الحکم : ٩٤٥٣ )
[3] - غرر الحکم : ٢٣٤٦
[4] - بحار الأنوار : ٩١/٢٦٥/١٩
[5] - میزان الحکمه،ج 3، ص 577
[6] - علاوه بر روایتی که ذکر شد، دعایی از امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه در باب طلب خیر آمده است. صحیفه سجادیه دعای 33
[7] - فتح الأبواب: ٢٥٧
[8] - بحار الأنوار : ٩١/٢٥٧/٢
[9] - تهذیب الأحکام : ٣/٣١٠/٩٦٠
[10] - الکافی : ٣/٤٧٠/١
منبع:تبیان