در کنار رسالت پربار خبرنگاری که همواره هدف و اول و آخر آن باید رمزگشایی از مشکلات جامعه باشد، باید گفت برگزاری جشنواره‌ها، جشن برجسته‌تر شدن تلاش‌های مفید و آثار درخور و شایسته است و قدر مسلم آنکه به همان نسبت که انگیزه تجلیل شدگان می‌تواند به رشد و بالندگی بیشتری کمک کند، حاشیه‌های برگزاری جشنواره‌ها و چربش سلیقه‌‌ها بر انتخاب‌های درست، می‌تواند منجر به سردی و کاهش انگیزه در میان خیل دیگری از اصحاب رسانه شود.
برگزاری جشنواره ابوذر اگر چه در مقایسه با دو سال گذشته با نکات بارز و برجسته همراه بود اما جای چند ابهام و انتقاد همچنان در روند اجرای آن به قوت خود باقی است.
1. اولین دوره این جشنواره، چه در نحوه برگزاری و اهدای جوایز (50 هزار تومان به ازای هر برنده و در هر بخش!!) کارنامه کاملا ناامیدکننده‌ای برای متولیان برگزاری به ارمغان آورد و در میان اصحاب رسانه تعبیر یکی بودن دوغ و دوشاب را به همراه داشت و بسیاری از شرکت‌کنندگان را مجاب به رویگردانی از این جشنواره کرد اما برگزارکنندگان این جشنواره را به این یقین رساند که برگزاری جشنواره با سلام و صلوات، نمی‌تواند به تولید آثاری ارزشمند و متناسب با اهداف جشنواره رهنمون سازد. از همین رو، دومین دوره این جشنواره در سال گذشته بارقه‌های هر چند اندک را در میان اصحاب رسانه زنده کرد تا بدانند وقتی قرار بر پاسداشت ارزشمند یک اثر باشد، می‌توان امید به دیده شدن داشت. دوره سوم و اخیر نیز اگر چه از نظر میزان و سطح جوایز از ارتقاء قابل قبول‌تری برخوردار بود اما به هر حال با وعده‌های مادی متولیان، در زمان فراخوان جشنواره همخوانی نداشت زیرا فقط با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که تمام رقم جوایز اهدایی به برندگان، فاصله معناداری با وعده اولیه یکصد میلیون تومانی دارد. ( تقریبا چیزی حدود نصف رقم وعده داده شده)
2. در اظهارات ابتدایی مسئولان برگزاری سومین دوره جشنواره، از خبرنگاران دعوت شده بود تا هر اثری، حتی آثار منتشر نشده خود را برای داوری و شرکت در جشنواره ارسال کنند. این اظهار نوید دهنده برگزاری جشنواره‌ای پر و پیمان و رقابتی را می‌داد اما در نهایت، در عین تعجب و طی سخت‌گیری نامفهومی، هیچ کدام از آثار بخش خبر واجد شرایط دریافت جایزه در هیچ بخشی نشد. نیتی برای زیرسئوال بردن تلاش و مساعی داوران این دوره از جشنواره نداریم اما به هر حال این انتظار می‌رفت که قدری از دامنه سخت‌گیری در این بخش کاسته شود و حداکثر اینکه رتبه اول یا در نهایت اثری به عنوان رتبه دوم انتخاب نشود. بنابراین عدم انتخاب اثری حتی به عنوان شایسته تقدیر، یا نشان از سخت‌گیری خارج از قاعده هیئت داوران در این بخش دارد یا پذیرش و باور این مسئله که در خراسان رضوی اساسا خبرنویسان و خبرنگاران قابلی وجود ندارد. بدون پیش‌داوری، قطعا تصریح بخش عمده‌ای از متن نگارنده این سطور، پذیرش عدم توانایی خبرنگاران حاضر در این جشنواره نیست. از این رو پیشنهاد می‌کنیم حداقل 10 اثری که به مرحله نهایی داوری بخش خبر راه یافته‌اند به بوته نقد خودِ اصحاب رسانه گذاشته شود.
به هر تقدیر، از آنجا که قرار است سال‌های آینده نیز جشنواره ابوذر – انشاالله – پربارتر از امسال برگزار شود. برگزاری دوره سوم را برای سال آینده به فال نیک می‌گیریم؛ با این امید که هر سال شاهد رشد و شکوفایی هر چه بیشتر این جشنواره در تمام سطوح باشیم. انشاالله.
بنیامین یوسف زاده
خبرنگار و فعال رسانه ای