به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ؛ برنامه سینمایی «سینماگرام» این هفته پنجشنبه 13/10/97 طبق روال هر هفته روی آنتن شبکه چهار سیما رفت؛ در این برنامه شاهرخ دولکو و احسان سالمی، یکی از روزنامه‌نگاران حوزه سینما در بخش «خبرگردی» با یکدیگر به گفت‌وگو نشستند. در ادامه و در بخش «مسئله هفته» شاهرخ دولکو و مجید عزیزی، کارگردان مستند «تاریخ صدور» راجع به مستندسازی در عرصه بین‌الملل صحبت کردند. دکتر امیرحسن ندایی و و جبار آذین، متنقد سینما در «کافه نقادی» درباره فیلم «بمب یک عاشقانه» ساخته پیمان معادی گپ زدند. «میز گفت‌وگو» اختصاص داشت به گفت وگوی شاهرخ دولکو و اسداله نیک‌نژاد، کارگردان، تهیه کننده و فیلمنامه‌نویس در خصوص چگونگی شکل‌گیری صنعت سینما در آمریکا و در نهایت در بخش «فرزاد موتمن تقدیم می‌کند» نیز فرزاد موتمن در مورد فیلمنامه نویسی به سبک مدرن با بینندگان صحبت‌هایی را ارائه کرد. اظهارات سینمایی این هفته مطرح شده در «سینما گرام» را مشاهده می‌کنید.
احسان سالمی (خبرنگار سینما):
روابط عمومی جشنواره فجر امسال از اهالی رسانه درباره محل کاخ جشنواره نظرسنجی کرد که اتفاق خوبی بود.
امیدواریم اگر امسال پردیس سینمایی ملت به عنوان کاخ جشنواره انتخاب می‌شود مشکلاتش برطرف شود.
با توجه به همزمانی جشنواره امسال با چهلمین سالگرد پیروز انقلاب اسلامی، طبق گفته آقای انتظامی باید سعی شود جشنواره هرچه آرام‌تر برگزار شود.
اعتقاد دارم حضور رسانه‌های غیر رسمی در برخی موارد باعث می‌شود نتوان فعالیت کرد.
فکر می کنم سازمان سینمایی و مسئولان جشنواره اجازه حضور به رسانه‌های رسمی در سالن‌های اصلی که خبرهایشان کپی، زرد و... نیست و موثق است را بدهند تا فضای جشنواره پربار تر شود.
حضور دو فیلم در بخش نگاه نو، که قبلا با فیلمی دیگر که البته پروانه نمایش ویدئویی داشتند، در جشنواره به نوعی نقض غرض محسوب می‌شود؛ چراکه سازنده تجربه فیلمسازی دارد. اینجا لازم است قوانین جشنواره تغییر کند.
مجید عزیزی (مستندساز):
مستندسازان را مزاحم نبینند
طبیعتا وقتی در 50-60 کشور فیلم می‌سازید احتمال دستگیری هم وجود دارد.
وزارت خارجه معمولا از مستندسازان حمایت نمی‌کند.
تمام سفرهایی که رفتم معمولا با ویزای توریستی یا جشنواره‌ای بودند.
خشونت خیلی زیادی در بازداشت‌ها و پرس‌وجوها در کشورهای مختلف برایم وجود نداشته است.
مستندسازان را مزاحم نبینند؛ ما به نوعی سفیران فرهنگی کشور هستیم.
جبار آذین (نویسنده و منتقد سینما):
در «بمب یک عاشقانه»؛ لیلا حاتمی خود را تکرار می‌کند و معادی هم درجا می‌زند
«بمب یک عاشقانه» اساسا یک فیلم قصه محور نیست. یک خط داستانی دارد که البته کامل هم به آن پرداخته نشده و روایت‌گونه است.
سه نوع روایت در این فیم گنجانده شده است که با کمترین عناصر ارتباطی به هم وصل شده‌اند.
«بمب یک عاشقانه» تجربه جدید پیمان معادی است برای ساختن یک اثر روایت محور.
فیلم قصه ندارد.
حتی یک پلان و نما از مسائل و مضمون درونیات اشخاص را نمی‌بینیم.
فیلم از منظر شخصیت‌پردازی دارای قوت و قدرت لازم نیست.
چون فیلم شخصیت‌پردازی مناسبی ندارد، بازیگرانی که برای آن انتخاب شده‌اند نتوانستند توانایی‌های خود را به خوبی بروز دهند.
پیمان معادی در مقام کارگردان نتوانسته است بازی‌ها را به درستی هدایت کند و ایم مسئله روی بازی خود او هم اثر گذاشته است.
لیلا حاتمی خود را تکرار می‌کند و معادی هم درجا می‌زند.
عنوان عاشقانه و دفاع مقدسی فقط در سطح و شعار می‌تواند به «بمب یک عاشقانه» اطلاق شود.
نوستالژی که کارگردان در این فیلم سعی کرده به آن جان ببخشد به دلیلی کم اطلاعی فیلمساز از شرایط اجتماعی سیاسی و اجتماعی دهه 60 در آن شکل نگرفته است.
طراحی صحنه استادانه، فیلم را در برخی موارد دچار مشکل کرده است.
موسیقی به جای اینکه در اندام فیلم بنشیند، گوش مخاطب را خراش می‌دهد و ساز جدایی می‌زند.
موسیقی فیلم با مضمون فیلم و فرهنگ ما همسو نیست.
فرزاد موتمن (کارگردان سینما):
سینما در ابتدا به شکل کلاسیک قصه تعریف کرد.
سینما هنری قادر به ایجاد توهمی سه بعدی روی پرده نقره‌ای بود.
از اوخر دهه پنجاه در عین حفظ ساختمان کلاسیک قهرمان نقش او عوض می‌شود.
با بروز فیلم‌های به خصوص موج نوی فرانسه، موجی از قصه‌گویی به وجود آمد؛ قصه‌گویی تمام عیار.