حسین شهابی با اعلام این خبر به برنا گفت: بدون شک خواجوی کرمانی از جمله مفاخر ملی پهنه ادب ایران زمین است ،کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود، معروف به «خواجوی کرمانی» سال ۶۸۹ هجری قمری در کرمان به دنیا آمد.خواجوی کرمانی به نخلبند شاعران نیز شهرت دارد. او در دوران جوانی خود جدا از کسب دانش‌های معمول روزگار مسافرت را نیز پیشه نموده و بازدیدهایی از مناطق اصفهان، آذربایجان، شام، ری، عراق و مصر نیز داشته‌است و پس از بازگشت از این سفرهای طولانی در شیراز اقامت گزید. او لقب‌هایی مانند نخلبند شعرا، خلاق المعانی و ملک الفضلا نیز داشته است.
شهابی با بیان اینکه شعر خواجوی کرمانی شعری عرفانی است اظهار کرد: مضامین عرفانی در غزلیات وی صریحاً بیان می‌شود امّا در این اشعار که بر شاعران بعدی خود مانند حافظ تأثیرگذار هم بوده مبارزه با زهد و ریا و بی‌اعتباری دنیا و مافیها از موارد قابل ذکر است. او در شعر به سبک سنایی غزل‌سرایی می‌کرده و در مثنوی نیز سعی داشته به تقلید از فردوسی حماسه‌سرایی داشته باشد.
مدیر خانه ادبیات استان کرمان با اشاره به اینکه از خواجوی کرمانی آثار زیادی بجای مانده است که مضامین و محتوای آنها عموماً متفاوت بوده اما بیشتر این آثار منظوم هستند گفت: ضرورت دارد تا مدیران ارشد استان کرمان، دانشگاهها و مراکز فرهنگی و انجمن های ادبی صرفا به نامگذاری یک میدان و خیابان به نام خواجو بسنده نکنند و با همکاری مهدهای کودک، آموزش و پرورش و دانشگاهها نسبت به معرفی و بازشناسی آثار ارزشمند این چهره بزرگ ادبی اقدام کنند.