به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا؛ محمد درویش در واکنش به جوابیه سازمان حفاظت محیط زیست در مورد صدور مجوز شکار که در تاریخ 19 دی ماه در خبرگزاری برنا منتشر شد (لینک جوابیه https://www.borna.news/fa/tiny/news-797710) گفت: در این جوابیه به اصل مطلب اشاره نشده است؛ مطالبه جدی فعالان محیط زیست از این سازمان این است که ظرفیت برد سم‌داران را در هر کدام از مناطق حفاظت شده و پارک ملی‌ها اعلام کند و اینکه در حال حاضر تعداد وحوش موجود در این مناطق چند درصد بیشتر از ظرفیت برد است که سازمان مجبور شده برای بازگرداندن تعادل، پروانه شکار صادر کند.
وی افزود: سازمان محیط زیست به صورت کلی اعلام کرده است که در یک یا دو منطقه حفاظت شده وضعیت چگونه بوده و الان چگونه است اما یک برآورد دقیق کارشناسی را که نشان دهنده این باشد که تعداد وحوش واقعا از تعداد برد خارج شده و ما چاره ای جز حذف فیزیکی حیات وحش نداریم، اعلام نمی‌کند.
این کنشگر محیط زیست، مطالبات فعالان محیط زیست از این سازمان را چنین برشمرد: باید در قدم نخست، سازمان آمار دقیق حیات وحش سم‌دار خود را به تفکیک مناطق چهارگانه حفاظت شده و پارک‌های ملی اعلام کند.
دوم اینکه سازمان محیط زیست اعلام کرده کل جمعیت سم‌داران کشور در حال حاضر 180 هزار راس است و 105 پروانه شکار نسبت به آن، عدد قابل اعتنایی نیست؛ در صورتی که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست هفته گذشته در گفتگوی زنده خود با رادیو تهران اعلام کرد سالانه 200 هزار شکار غیرمجاز در حوزه وحوش علفخوار در کشور اتفاق می افتد؛ یعنی تعداد شکارهای غیرمجاز به گفته رئیس این سازمان از کل جمعیت سم داران کشور بیشتر است؛ چگونه چنین چیزی امکان دارد. این مسئله نشان دهنده این است که خود مسئولان تراز اول سازمان محیط زیست از موجودی جمعیت سم‌دار آگاهی ندارند و آمارهای متفاوت و گاه متناقض ارائه می‌دهند.
وی در ادامه بیان داشت: وقتی اعلام می‌شود 200 هزار شکار غیرمجاز اتفاق می‌افتد، بدین معنی است که حداقل جمعیت باید 400 تا 500 هزار راس باشد تا در نهایت بعد از کم کردن آمار شکار مجاز و غیرمجاز، به گفته سازمان 180 هزار راس دیگر باقی بماند.
درویش در مورد صدور مجوز شکار برای توسعه گردشگری در ایران گفت: در برخی از مناطق جهان این اتفاق می‌افتد؛ به شرط اینکه در مناطق اعلام شده تعداد وحوش بیشتر از ظرفیت اعلام شده باشد که در این صورت برای حفظ کیفیت زندگی وحوش، اقدام به حذف فیزیکی می‌شود.
در حال حاضر هم کسی مخالف شکار نیست. شکار یکی از رفتارهای علمی برای حفظ کیفیت زندگی در مناطق تحت حفاظت است؛ بحث ما غیرشفاف بودن ماجراست.