سریال «بانوی عمارت» جزء معدود سریالهایی بود که امسال مخاطبان سیما را درگیر کرد، این نشان از آن دارد که تلویزیون در سالی که گذشت حداقل در عرصه سریال سازی به آنچه توقع مدیران سیما بوده است دست پیدا نکرده است در حقیقت سریالهای سیما نتوانسته اند به نمره خوبی در جذب مخاطب دست پیدا کنند. به هر حال یکی از مهمترین گونه های موثر در تولیدات تلویزیونی آثار نمایشی هستند که نه تنها در جلب رضایت مخاطب تلویزیون و بالا بردن آمار مخاطبین سیما موثر است بلکه در نزدیک کردن فاصله مخاطب به رسانه ملی از نگاه آماری نیز تاثیر شگرف دارد.
سریال «بانوی عمارت» به لطف قصه و کشش داستانی اش حرفایی برای گفتن داشت و مخاطب ایرانی را که اصولا به این نوع از روایت پر رابطه و پر کشمکش علاقه مند است راضی کرد اما این مجموعه تلویزیونی آیا می تواند در فصل های بعدی نیز( اگر ساخته شود) نظر مخاطب را جلب کند؟ جواب این سوال وقتی آری است که قصه بتواند مانند فصل قبل کشش های لازم را ایجاد کند.
بسیاری از منتقدان و کارشناسان رسانه معتقد هستند که سریال «بانوی عمارت» در روزگار بی سریالی تلویزیون اثری قابل قبول و دوست داشتنی از آب درآمد اما نگارنده معتقد است نباید از حق گذشت که این سریال به لحاظ ساختار، روایت و توانمندی های یک اثر نمایشی بدون حضور بازیگران استار توانست هم در بحث بازی ها و هم در بحث اجرا به سطح مطلوب دست پیدا کند .
نکته این جاست که سریال پایتخت که این روزها تمایل به ساخت آن از سوی مدیران به خواست مردم به شدت در راس اخبار است و نوروز سال گذشته روی آنتن رفت به دلیل فاصله ای که از ذهن مدیران تلویزیون گرفته است شاید فراموش شده است. این مجموعه تلویزیونی در فصل های مختلف بارها از شبکه های مختلف در حال پخش است و بیگمان تمایل به خواست مردم این سریال را مدام در کنداکتور شبکه های مختلف قرار می دهد. اینکه دو سریال با فاصله زمانی هفت هشت ماهه مقایسه شوند و در گوی یک رقابت قرار بگیرند کمی غیر منطقی به نظر می رسد. قطعاً نمی شود دو سریال در دو ژانر متفاوت و با ویژگیهای بی ربط و باربط را کنار یکدیگر چید و مقایسه کرد .
بی شک نظر تماشاگر تلویزیونی قابل بررسی و تحلیل است .
سریال بانوی عمارت در اوج روزهای بی سریالی تلویزیون نظر بیننده سیما را جلب کرد اما اگر فصل جدید سریال پایتخت هم زمان با بانوی عمارت روی آنتن می رفت هم آیا بانوی عمارت در راس آمار قرار می گرفت ؟ جواب قطعا نیازمند تحلیل و بررسی بیشتری است.
فراموش نکنیم که اصولا برگزاری این رقابت در سیما در ساختارهای مختلف، تا حدودی قابل نقد است، چرا که حتما نمی شود مجری برنامه ترکیبی شبکه سه را به دلیل مجوز پرداختن به مطالب مختلف با مجریان دیگر شبکه های سیما که در ژانرهای ملایم تر مجوز صحبت دارند مقایسه کرد.
مگر می شود به زمان پخش، حمایت مادی و معنوی و وضعیت اقتصادی پروژه های مختلف دقت نکرد و آنها را در یک بوته رقابت قرار داد؟
مگر می شود به زمان پخش آثار ، توجهی نداشت ؟
مگر می شود ژانر مد نظر نباشد؟
مگر می توان مجری یک برنامه سیاسی را با یک برنامه خانوادگی مقایسه کرد ؟
مگر مخاطبان آنها یک تعداد، یک مدل و یک رای مشخص دارند؟
و مواردی که می تواند در موفقیت و دیده شدن یک اثر از زوایای دیگر قابل بررسی باشد و ...