صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های آمریکا،

شیوع اتیسم ۱ در هر ۵۹ تولد است

۱۳۹۷/۱۰/۲۴ - ۱۴:۵۹:۳۳
کد خبر: ۸۰۰۰۷۰
هرچند با مداخلات حرفه ای و زودهنگام می توان نشانه های اختلال را بهبود بخشید اما درمان قطعی برای اختلال اتیسم وجود ندارد و همین امر نگرانی والدین از آینده فرزندشان را دو چندان می کند.

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی برنا ، به باور اکثریت جامعه تجربه نقش پدری و مادری، یکی از بهترین بخش های زندگی هر فرد می تواند باشد. دغدغه همه والدین داشتن فرزندی سالم است. آنها معمولا قبل از تولد فرزندشان تصورات ایده آلی را در ذهن خود درباره ویژگی های او خلق می کنند و می خواهند فرزندشان هرچه بیشتر به این ویژگی ها نزدیک باشد. اما چه اتفاقی می افتد زمانی که نوزاد متولد شده نیازهای ویژه ای دارد و متفاوت از سایر کودکان است. تولد هر فرزند در خانواده چالش هایی را به وجود می آورد اما خانواده ای با یک کودک اتیسم بدون شک چالش های بزرگتری را تجربه می کند. آنها روزهایی را سپری می کنند که مملو از احساساتی مانند گناه، غم، اندوه، ناامیدی و تنهایی است. در همین راستا خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا با کارشناس آموزش موسسه خیریه دوست اتیسم به گفتگو پرداخته است.

فهیمه اکبری، اتیسم را اختلال عصبی - رشدی دانست که با طیف وسیعی از علائم بروز پیدا می کند و ارتباطات و رفتارهای فرد را تحت تاثیر قرار می دهد: علائم اختلال اتیسم معمولا در سه سال اول زندگی ظاهر می شوند. از علائم اصلی این اختلال می توان به عدم توانایی در برقراری ارتباط به صورت کلامی و غیر کلامی، مشکل در برقراری روابط اجتماعی و انجام رفتارهای تکراری و کلیشه اشاره کرد. اضطراب، افسردگی، کابوس و افکار مزاحم از علائم روانی خانواده بخصوص والدین بعد از تشخیص اتیسم است. اختلال اتیسم مانند سایر اختلالات دیگر نیاز به مراقبت، درمان و آموزش ویژه دارد؛ بنابراین تشخیص اختلال اتیسم خانواده را دچار بحران هایی می کند، تامین نیازهای کودک، جستجو برای دریافت خدمات آموزشی و درمانی، مدیریت و تامین هزینه های درمان و آموزش، حفظ ارتباطات اجتماعی با دیگران از مواردی است که فشار روانی زیادی را به خانواده تحمیل می کند. در اکثر خانواده ها، مادر مراقب اصلی کودک است و مسئولیت بیشتری را بر عهده دارد. مراقبت از کودک اتیسم، مادر را از رسیدگی به خود و سایر بخش های خانواده باز می دارد به طوری که پدر اغلب احساس می کند که همسرش توجه کافی را به او ندارد.

وی افزود: از طرفی دیگر فرزندان خانواده نیز همین احساس مشابه را نسبت به مادر خود دارند. یکی دیگر از بحران های این قبیل خانواده ها مربوط به درمان اتیسم است. هرچند با مداخلات حرفه ای و زودهنگام می توان نشانه های اختلال را بهبود بخشید اما درمان قطعی برای اختلال اتیسم وجود ندارد و همین امر نگرانی والدین از آینده فرزندشان را دو چندان می کند.

کارشناس آموزش اتیسم در زمینه علت به وجود آمدن این اختلال گفت: در حال حاضر علت مشخص و قطعی ای برای این اختلال یافت نشده است و پژوهشگران این اختلال را ناشی از عوامل ژنتیکی و محیطی می دانند. طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده آمریکا شیوع اختلال اتیسم ۱ در هر ۵۹ تولد زنده می باشد. بنابراین لازم است با ایجاد فرصت های مناسب برای خانواده های دارای فرزند اتیسم مانند آموزش خانواده و جامعه جهت افزایش آگاهی در مورد اختلال اتیسم، ایجاد خدمات حرفه ای مشاوره و راهنمایی برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه خانواده و افزایش خدمات درمانی و آموزشی تخصصی ویژه کودکان اتیسم آنها را در این مسیر دشوار همراهی کنیم.

 

نظر شما