به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ اگرچه در دولت مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بود به معاونت فنی سازمان تربیت‌بدنی منصوب شد اما او ورزش را پیش از انقلاب به خوبی می‌شناسد و لمس کرده، جایی که خودش می‌گوید تیمسارها نمی‌گذاشتند کسی نفس بکشد و جهان پهلوان تختی به خاطر یک اعتراض کوچک خانه‌نشین شد. تاریخ ورزش ایران را وقتی نگاه می‌کنیم پر از اسم‌هایی است که موی خود را برای پیشرفت و اعتلای ورزش کشور سفید کرده‌اند. در آستانه چهلمین سالگرد انقلاب شکوهمند اسلامی گفتگویی را با سعید فائقی، معاون اسبق سازمان تربیت‌بدنی، درخصوص دستاوردهای ورزشی در چهل سال گذشته انجام دادیم که در زیر می‌خوانید.
فائقی به خبرنگار برنا گفت: ابتدا باید ببینیم کجا بودیم و بعد به کجا رسیدیم. در اواخر دوران پهلوی، شاه از عملکرد ملی‌پوشان در المپیک 1976 کانادا راضی نبود و تمام ورزش ایران را منحل کرد و به ولیعهد گفته بود یک اساسنامه جدید برای ورزش بنویسد. ما در سال‌های 59 و 63 در المپیک شرکت نکردیم، اما بنده خاطرم هست که در سال 67 و در بازی‌های المپیک سئول با هر زحمتی بود در چند رشته توانستیم شرکت کنیم.
وی درباره سختی مسابقات آن المپیک می‌گوید: بسیاری از ورزشکاران و مربیان در جبهه بودند، ورزشگاه آزادی در اختیار بچه‌های جنگ بود و در آنجا پُل و برخی ملزومات جبهه را می‌ساختند. در استخر آزادی غواص پرورش می‌دادیم و خلاصه ورزش خیلی دستش خالی بود اما مسئولان اصرار داشتند ما با همه توان در رقابت‌ها شرکت کنیم. در آن زمان سخت بود اردوی 10 روزه برای یک تیم مهیا کنیم. ما در المپیک سئول با 22 نفر حضور پیدا کردیم و در مجموع یک مدال نقره کسب کردیم، واقعا آن هم سخت بود ولی در بازی‌های آسیایی حضور فعال‌تری داشتیم و نتایج هم بهتر شد. به طور مثال در بازی‌های آسیایی سال 61 ما به سختی با 64 ورزشکار در آسیا حاضر شدیم و با کسب 4 مدال طلا، 4 نقره و 4 برنز در جایگاه هفتم بازی‌های آسیایی دهلی‌نو قرار گرفتیم.
وی افزود: بعد از اتمام جنگ تحمیلی خیلی چیزها بهتر شد. در دولت سازندگی با آن توان و فعالیت زیاد در بخش زیرساختی کار ورزش را جدی‌تر پیگیری کردیم و کارهای بسیار زیادی در آن دوره صورت گرفت و به تفکیک رشته‌ها و اینکه در هر رشته چگونه باید پیش برویم روی آنها سرمایه‌گذاری کردیم و برای کسب مدال‌های بیشتر در میادین جهانی و المپیک تلاش زیادی انجام دادیم.
فائقی ادامه داد: ورزش یک پروسه دیربازده است؛ ورزش در انقلاب اسلامی تا جایی پیشرفت کرد که ما در المپیک 2000 یکی از سه مدال ارزشمند المپیک را توسط قوی‌ترین ورزشکار کاروان، حسین رضازاده، کسب کردیم. در همان سال تکواندو تازه به المپیک آمده بود که ما توانستیم مدال طلای آن رشته را بدست بیاوریم. باز هم رشد ورزش ما ادامه داشت تا جایی که در المپیک 2012 موفق شدیم در جدول رده‌بندی عنوان زیر 20 را کسب کنیم و به عنوان شانزدهم دست یافتیم و در رکورد مدالی هم بیشترین تعداد مدال‌ها را کسب کردیم. در المپیک قبلی هم خوب بودیم، ما در المپیک 2016 ریو موفق شدیم در بخش بانوان حضور گسترده‌ای داشته باشیم. در تکواندو و تیراندازی بانوان ایران نشان دادند پوشش اسلامی محدودیت نیست، یک بانوی ایرانی (کیمیا علیزاده) در بالاترین سطح ورزش موفق شد به مدال دست پیدا کند و این برای کشور ما و نظام ما بهترین تبلیغ بود.
معاون اسبق سازمان تربیت‌بدنی در بخش دیگری از صحبت‌هایش اظهار کرد: در قبل از انقلاب سرانه فضای ورزشی برای هر فرد 20 سانتی‌متر مربع بود اما حالا این عدد یک متر مربع است. در قبل از انقلاب ما فقط یک مدرسه عالی ورزش داشتیم، در حالی که حالا 1800 دانشگاه رشته تربیت‌بدنی داریم. در زمان قبل از انقلاب تیمسارها ورزش را می‌چرخاندند و جهان پهلوان تختی به خاطر یک انتقاد خانه‌نشین شد و کسی جرات نمی‌کرد حرفی بزند.
وی گفت: در پرورش نیروی تحصیلکرده ورزشی و مدیر خانم نیز بسیار موفق بودیم و در حال حاضر شاهد هستیم چند فدراسیون و اداره کل استان توسط بانوان مدیریت می‌شود و این نشان دهنده این است که نظام جمهوری اسلامی به بانوان اهمیت ویژه‌‌ای می‌دهد. ورزش ایران در حال حاضر در هر مسابقه‌ای افتخار آفرین است و حالا مردم ایران از ورزش توقع بسیار زیادی دارند.