در اینکه تلویزیون در وضعیت نامناسب مالی مجبور است در مشارکت با اسپانسرها تولیداتش را به روز رسانی کند و آنتنش را سرحال نگه دارد که شکی نیست ، به هر حال بسیاری از تلویزیون های دنیا هزینه های تولیدشان را از بخش بازرگانی تامین می کنند و پر بی راه نیست که رسانه ملی نیز بخشی از هزینه های اصلی اش را از طریق اسپانسر ها و معرفی کالا و خدمات مرتفع سازد.
در تمام برنامه های تلویزیونی حضور کالاهای مختلف بازرگانی سامانه های ارزش افزوده و غیره به چشم می خورد و قطع به یقین در نگاهی موشکافانه استفاده از این نوع خاص از تبلیغات هم می تواند به ذات و محتوای برنامه لطمع بزند و هم می تواند بدون تهدید ساختار و نمای کلی برنامه تنها به عنوان حامی برنامه را پیش ببرد اینکه صاحبان کالا و اسپانسر ها در محتوا و ساختار برنامه ورود بکنند و مسیر تعریف شده برنامه را گاهی بر هم بزنند قطعاً با سیاست های رسانه ملی منافات دارد و مدیران سیما را نگران می کند که این اتفاق نکند بر پیکره تولیدات تلویزیونی لطمه وارد کند!
به هر حال این روزها بخش اعظمی از تولیدات سیما به شیوه اسپانسرینگ اداره میشود و همین مساله باعث شده است که برخی افراد ناکاربلد تنها به این بهانه که در گرفتن اسپانسر توانمند هستند به حوزه تهیه کنندگی ورود پیدا کرده و با این عنوان چند سالی فعالیت کنند. این در حالی است که تلویزیون نیازمند حضور افراد باتجربه ای است که سیما را با قواعد و چهارچوب های رسانه ای می شناسند نه با شرایط کسب درآمد های مرتبط با قصه اسپانسرینگ و غیره.
باید گفت تلویزیون نیاز دارد تا از افراد کار بلدی سود ببرد که می توانند با مراقبت از محتوا و ساختار برنامه شان و البته احترام به مخاطب اسپانسر را در جایی مناسب و به نفع رسانه جای دهند نه رسانه را به نفع اسپانسر.