خبرگزاری برنالرستان -گروه ورزشی: شاید اولین بار او را با پرتابهای دستش شناختند و یا حضور در یک برنامه تلویزیونی و توضیح در خصوص سرنوشتی خاص ، از مهاجرت به تهران در اوجِ فقر و کار در کارواش تا پاکبانی و هر کاری که برای امرار معاش بود تا رسیدن به عشقش ، یعنی فوتبال.
وقتی که قبل از جام جهانی برای رونالدو کُری خواند حتی خوشبین ترین طرفدارش هم او را در این سطح ندید که شاخ و شانه برای کسی بکشد که حتی دروازبانی چون بوفون در نبرد با او نظاره گر هنرنمای اش میشد و بدون عکس العمل فقط توپی را که به تورِ دروازه اش چسبیده بود را خارج می کرد.
اما او با اعتماد در میدان عمل مقابل رونالدو ایستاد و بعد کُل ایران با افتخار فریاد “چطوری کریس” سر دادند تا نوبت به ژاوی برسد و حسرت صعود با تیم پُر سرمایه اش در آزادی...
حالا علیرضابیرانوند در کنار وحیدامیری بِرند هایی هستند با برچسبِ لرستان که با همان غرور و غیرت و تعصب ، حافظ تیم ملی کشورمان هستند.
این روز ها علیرضا باز هم مشغول قدرت نمایی است.
او علیرضا بیرانوند است و دیگر نمی شود او را با دروازبان های بزرگ دنیا قیاس کرد ، او بزرگ است.
با خصوصیاتی منحصر به فرد در کلاس جهانی ، برخواسته از دیاری پُر از قدمت و فرهنگ و اصالت، در اوجِ محرومیت؛
مگر می شود از تیم ملی که به گفته ی اکثر کارشناسان ، بهترین تیم ملی تاریخ ایران است نوشت و از یکی از ستون های این تیم یعنی وحیدامیری ننوشت ، ستاره ای بی بدیل ، بی حاشیه ، با اخلاق ، با تکنیک ، در خدمت تیم که هر جا هست مورد اعتماد و قابل احترام همگان است ، فوتبالیستی که به سخت کوشی و غیرت معروف است و وقتی نام ایران وسط باشد برایش فرقی نمیکند مدافعی که رودر روی او ایستاده است پیکه از غولهای فوتبال دنیاست ، یا شخص دیگری ، او در اوج صلابت برای نام ایران با همه ی توانش میجنگد تا تمام ایران صحنه ی عبور مقتدرانه اش از سد پیکه را قاب کنند و بچسبانند به افتخاراتشان و به ایرانی بودنشان افتخار کنند، او سالهاست که بدون ادعا از تاثیرگذارترین بازیکنان تیم ملی و مورد اعتماد کیروش است و الگویی مناسب برای جوانان این مرز و بوم چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ اخلاقی هستند.
علیرضابیرانوند و وحیدامیری حالا حسِ اعتماد به نفس را به تمام نوجوانان و جوانان هم استانی مان که در اوج بی توجهی مسئولین به این استان در کمین فرصتی هستند که توانایی شان را به اثبات برسانند تزریق کرده اند و بدون شک حق بزرگی به گردن همه ی ما دارد.
این سخنان را نوشتیم تا به اینجا برسیم که شاید کمترین درخواستی که میتوان به عنوان یک شهروند لرستانی از مسئولین استان ، مخصوصا شورای شهر محترم خرم آباد داشت این است که دو تا از خیابانهای اصلی شهر را به نام این پهلوانانِ بزرگ نام گذاری کنند، مردانی که در عمل ثابت کردند در اوج کمبود امکانات و محرومیت میشود در سطح اول فوتبال جهان ایستاد و درخشید و دل مردم را شاد کرد
منتظر اقدامات مسئولین محترم در اسرع وقت هستیم تا به امید پروردگار شاهد پرورش علیرضابیرانوندها و وحیدامیری های دیگری در سطوح مختلف ورزش قهرمانی کشور و جهان باشیم
بد نیست در انتهای این مطلب یادی کنیم از سنت و قانون همیشگی یونسکو برای ثبت جهانی آثار: هر اثری ابتدا باید در فهرست آثار ملی کشور و منطقه خودش ثبت شود تا بتواند ثبت جهانی بشود.
حال دو جوان شایسته لرستانی این قاعده را بر هم زده اند. آنها ابتدا ثبت جهانی شده اند؛ شایستگی خود را به دنیا اثبات کرده اند، دنیا آنها را به رسمیت شناخته و بزرگان فوتبال دنیا آنها را می ستایند. آیا مسوولان استان ما آنها را به رسمیت خواهند شناخت؟
منتظر پاسخ شورای شهر خرم آباد هستیم.