جشنواره فجر امسال شاید با سر و صدای کمتری در مرحله پیش تولید است اما بی‌شک یکی از متفاوت‌ترین جشنواره‌های چند سال اخیر را تجربه خواهیم کرد چراکه مشخصا تجربه مدیران جشنواره در بخش‌های مختلف نشان از یک نظم معین دارد.
مشخصاً جشنواره امسال از چند بعد قابل بررسی است. اول اینکه تقویم جشنواره از قبل تا پایان چیدمان سینماها، نحوه چیدمان فیلمها (که به قرعه مشخص شد) و... مشخصا دارای یک طراحی و کارگردانی از پیش تعیین شده است که کم‌کم می‌رود تا جشنواره فجر سینمایی را به یک اتفاق منظم فرهنگی تبدیل کند. اتفاقی که هر ساله شاید در نقاطی و البته در نکاتی قابل نقد بود.
از سوی دیگر جشنواره فجر امسال به لحاظ حضور فیلمها و کارگردانان اتفاقی جدید را تجربه می‌کند. خبری از ابراهیم حاتمی‌کیا، مسعود کیمیایی، اصغر فرهادی، داریوش مهرجویی و ... در جدول جشنواره نیست و در حقیقت می‌توان متصور بود در جشنواره امسال فرصت عرض‌اندام برای همگان پیش می‌آید. شاید خیلی‌ها معتقد باشند نبود بزرگان سینما می‌تواند به کیفیت ذاتی جشنواره لطمه وارد کند و حتی روی اعتبار جشنواره نیز موثر واقع شود اما فراموش نکنیم در سال‌های اخیر این جوان‌ترها بودند که نظر کارشناسان، منتقدان و مخاطبان عام سینما را جذب کردند.
به اعتقاد خیلی از کارشناسان سینمایی جشنواره فجر امسال حضور رنگارنگی را از کارگردانان در سنین مختلف، با تفکر و نگاه کارگردانی متفاوت، ژانرهای مختلف و البته به لحاظ محتوایی نیز متنوع تجربه می‌کند. می‌توان پیش‌بینی کرد کار داوران امسال سخت‌تر از همیشه باشد چراکه رسیدن به بهترین‌ها در چنین شرایطی نیازمند عبور از برخی آثار مهم جشنواره است.
از سوی دیگر کارشناسان و خانواده سینما معتقد هستند امسال بهترین فرصت برای شکار سیمرغ است چراکه کمتر کسی پیش از آغاز جشنواره آن را به نام دیگری سند زده است. در حقیقت جشنواره فجر امسال یک رقابت واقعی و سلامت است که قرار است بر اساس خلاقیت، نگاه بکر، تفکر جدید و تمام فاکتورهای یک فیلم خاص و نزدیک به استاندارد آثار دیده شوند.