بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران غربی‌ها و رسانه‌های متعلق به آنها تلاش بسیاری کردند تا چهره‌ای منفی از ایران به نمایش بگذارند و واژه‌ای را که برای توصیف ایران به کار می‌بردند «دولت یاغی» بود.
منظور از دولت یاغی این است که به حقوق بین‌الملل احترام نمی‌گذارد و به هنجارهای بین‌المللی بی‌توجه است و عمدتا سعی می‌کند از طریق مداخله در امور داخلی کشورها، استفاده از شیوه‌های نظامی و غیره به اهداف خودش نائل آید.
اما در نقطه مقابل همیشه در جمهوری اسلامی ایران این دیدگاه وجود داشته که تلاش شود چنین ذهنیتی در افکار عمومی بین المللی اصلاح شود و خوشبختانه باید گفت که در دولت آقای روحانی چنین اتفاقی افتاد و دولت با مذاکره و دیپلماسی توانست چهره ایران را در جامعه بین‌الملل تغییر دهد از همین رو حرکت دولت آقای روحانی به سمت حل اختلافات از طریق مذاکره در این چارچوب قابل ارزیابی است، یعنی انتخاب خط مشی مذاکره به معنی این است که ایران یک کشور متمدن، دموکراتیک و معتقد به حل اختلافات به شیوه مسالمت امیز بوده و کشوری سازگار با جامعه بین المللی است؛ بنابراین به نظر می آید انتخاب شیوه مذاکره از طرف دولت آقای روحانی در دنیای امروز خیلی خوب جواب داده است یعنی جهان، آمریکا را به خاطر خروج از برجام محکوم کرد اما در این میان، ایران را به دلیل ورود به برجام تحسین کرد از همین رو رفتار دیپلماسی دولت روحانی به ایران در عرصه بین المللی اعتبار بخشید و نشان داد ایران کشور اهل مذاکره و ملتی متمدن است که تلاش دارد با احترام به مواضع بین‌المللی اختلافات موجود را در چارچوب شیوه های مسالمت آمیز حل و فصل کند، از همین رو، دیپلماسی، نقطه قوت دولت روحانی است و این موضوع در برجام نیز مشهود است.
اما در این میان در حالی که بسیاری معتقدند برجام برای ما منافعی به همراه داشته عده ای دیگر هم هستند که معتقدند ایران از برجام نه تنها هیچ منفعتی نبرد بلکه در این میان ضرر هم کرد.
به نظر می‌رسد هم آنهایی که در ایران معتقد هستند برنده برجام صددرصد آمریکا است و هم در آمریکا آنهایی که معتقد هستند برنده برجام صد در صد ایران است، هر دو فقط بخشی از واقعیت را می بینند. در حقیقت، برجام را می توان دو گونه تفسیر کرد. یک تفسیر بر اساس دستاوردهای نسبی و یک تفسیر بر اساس دستاوردهای مطلق، چون بنیاد برجام بر برد- برد بوده بنابراین باید تفسیری که از آن می شود بر اساس دستاوردهای مطلق باشد، یعنی هر کشوری، به هر میزانی که ازبرجام منفعت برده است به همان میزان برای آن کشور منفعت مطلق است یا به عبارتی حداکثر امتیازی که یک کشورمی تواند از یک توافقنامه داشته باشد همین بوده که هست و این می تواند یک دستاورد مطلق باشد، بنابراین هم در کشور ما و هم در آمریکا تفاوت دیدگاه هایی که نسبت به برجام وجود دارد این است که یک عده برجام را از منظردستاوردهای نسبی نگاه می کنند لذا وقتی از این منظر به این موضوع نگاه می شود خروجی دیدگاه برد- باخت است یعنی یکی بیشتر برده و یکی کمتر، بنابراین وقتی نگاهمان مطلق باشد خروجی، دیدگاه برد- برد خواهد بود بنابراین برجام برای کلیه کشورهای دخیل در برجام و همینطور جامعه بین المللی دستاوردهای مثبتی به همراه داشته است.