به گزارش گروه اجتماعی برنا ، مریم رسولی، مدیر کل دفتر ارتقای سلامت و خدمات پرستاری معاونت پرستاری اعلام کرد: در هر دقیقه، ۱۷ بیمار مبتلا به سرطان در جهان، جان خود را به دلیل ابتلا به این بیماری از دست می دهند. این در حالی است که در ایران، سرطان به عنوان سومین علت مرگ محسوب شده و آمار مرگ سالیانه ناشی از این بیماری، به ترتیب در مردان و زنان، ۶۵ و ۴۱.۱ در هر یکصد هزار نفر جمعیت، گزارش می شود.
رسولی با اشاره به تغییرات سریع اجتماعی ناشی از روند توسعه، تغییر سبک زندگی، افزایش امید به زندگی و افزایش جمعیت سالمندان، افزود: پیش بینی می شود که در دهه آینده، سرطان بار جهانی بیماری ها را به ویژه در کشورهای در حال توسعه، به خود اختصاص دهد. در این راستا، نظام سلامت نیازمند طراحی برنامه های جامع و نظام مند به منظور پیشگیری، تشخیص زودهنگام، درمان موثر و ارائه مراقبت حمایتی و تسکینی جهت کنترل سرطان است.
وی ضمن اشاره به این موضوع که براساس تخمین سازمان جهانی بهداشت، همه ساله ۴۰ میلیون نفر در دنیا نیازمند خدمات مراقبت حمایتی و تسکینی بوده که ۷۸ درصد آنان در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی می کنند، اضافه کرد: در تمام دنیا، بخش بزرگی از برنامه های مراقبت سرطان، در قالب برنامه های مراقبت تسکینی و حمایتی به بیماران ارائه می شود.
مدیرکل ارتقای سلامت معاونت پرستاری افزود: مواجهه با سرطان به خودی خود می تواند به عنوان یک حادثه تنش زا، جنبه های مختلف سلامت بیمار از جمله سلامت جسمی، روانی، معنوی و اجتماعی وی را به مخاطره بیندازد و خانواده بیماران مبتلا به سرطان نیز درجات گوناگونی از بحران های مختلف را تجربه کنند. همچنین وجود علائم و عوارض روانی و اجتماعی ناشی از بیماری و درمان های مرتبط و تحمیل هزینه های هنگفت درمانی، بیمار و اطرافیان را نیازمند یک مراقبت همه جانبه می کند.
رسولی افزود: در پاسخ به این نیاز، مراقبت تسکینی از سوی سازمان جهانی بهداشت به منظور مدیریت علائم و کاهش عوارض ناشی از درمان و با هدف اولیه ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری های تهدیدکننده زندگی معرفی شده که یکی از اصلی ترین گروه های هدف آن، بیماران مبتلا به سرطان و خانواده آن ها است.
وی با تصریح این مورد که استقرار نظام مراقبت تسکینی، نیازمند ادغام و یکپارچه سازی نظام مراقبت های حمایتی و تسکینی با نظام سلامت و اتخاذ سیاست های ملی در ارتباط با این خدمات است، اظهار داشت: در مطالعات انجام شده در کشور، این ادغام به چهار شکل سازمانی (هماهنگی سازمان ها از طریق شبکه های ارتباطی)، عملکردی (وجود پرونده الکترونیکی)، خدماتی (حضور تیم های بین رشته ای در ارائه خدمات) و بالینی (یکپارچه سازی فرآیند ارائه خدمات با استفاده از دستورالعمل ها و پروتکل های مشترک) پیشنهاد شده که مستلزم سیاست های ملی به منظور افزایش دسترسی به خدمات مراقبت تسکینی است.