به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ طی چند سال گذشته، استان گیلان مقصد بسیاری از مهاجران تهران بوده است. شهروندانی که خانه و کار خود در پایتخت را رها کرده و به کرانه غربی دریای خزر روانه شده‌اند. مهاجرت معکوس تهرانی‌ها اما در حالی اتفاق می‌افتد که طی یکسال گذشته نرخ بیکاری در گیلان افزایش یافته است . اردیبهشت‌ماه سال جاری نماینده صومعه‌سرا در مجلس شورای اسلامی نرخ بیکاری در گیلان را 16درصد اعلام کرد و گفت: «آمار 13 درصدی مددجویان تحت پوشش در گیلان با توجه به ظرفیت و پتانسیل این استان در حوزه‌های مختلف دور از شأن استان گیلان است.»
بیکاری در استان گیلان اما توجیه‌پذیر نیست. این استان یکی از قطب‌های گردشگری در ایران است و سالانه بیش از 5 میلیون گردشگر را از سراسر کشور به خود جذب می‌کند. به عنوان مثال، روستای ماسوله از توابع شهر لاهیجان در سالهای گذشته یکی از مقاصدی بوده که بسیاری از مردم صرفا برای بازدید از این روستا به گیلان سفر کرده‌اند. پارک‌های جنگلی متعدد، رودخانه‌ها و ساحل دریای خزر نیز بسترهای بسیار مناسبی برای تولید کار در زمینه گردشگری به حساب می‌آیند.
فرهام زاهد، نماینده شورای شهر رشت، درباره علل بیکاری استان گیلان به خبرگزاری برنا گفت:«نرخ بیکاری در استان گیلان همیشه بالا بوده است. این بیکاری از زمانی آغاز شد که صنایع تولیدی گیلان یک به یک به دلیل مدیریت غلط و ناکارآمد و به روز نبودن تجهیزات، از چرخه تولید خارج شدند.»
وی ضمن اشاره به اینکه زمانی گیلان یکی از قطب‌های کار و زندگی در ایران بود، گفت: «امروزه با در نظر گرفتن کیفیت مصادیقی از شهر مثل استادیوم‌ها، سینماها، فضاهای بازی، سرویس های آموزشی، کتابخانه‌ها و دیگر سرویس‌هایی که در شهر رشت به مردم خدمات می‌دهند، متوجه می‌شویم که هیچ پیشرفتی در کیفیت زندگی شهروندان رشتی صورت نگرفته است.»
او با تاکید بر اینکه این وضعیت به عدم سرمایه‌گذاری درست در این حوزه ها بازمی گردد ادامه داد: «کارخانه‌های بسیاری در رشت از جمله پارس شهاب (توشیبا)، کارخانه الکتریک، کارخانه فرش گیلان، جوارب‌بافی، لامپ‌سازی، کارخانه کنف‌کار، ایران‌برک، پوپلین و... یا از بین رفته اند یا مثل سابق فعالیت نمی‌کنند. این کارخانه ها، کارگران و کارمندان بسیاری را در اختیار داشتند و همچنین صنایع دیگری نیز وابسته به این کارخانه ها مشغول به کار بودند.»
زاهد افزود: «از بین رفتن این کارخانه ها رابطه مستقیمی با بیکاری دارد و باعث می‌شود که نیروی کار یا بیکار شود یا به مشاغل کاذب روی آورد.»
عضو شورای اسلامی شهر رشت در ادامه با تاکید بر اینکه نمی‌توان منشا بیکاری در استان گیلان را صرفا از یک ارگان دانست افزود: «تولید در کشور ما هزینه بالایی دارد و ستادها و کارگروه‌های مختلفی را برای حل این مسئله تاسیس می‌شود اما با افزایش این ستادها وکارگروه‌ها وخامت اوضاع این حوزه بیشتر می‌شود.»
وی تاکید کرد: «برای حل مسئله اشتغال و ایجاد کار باید کیفیت تولید افزایش یابد و از تولیدکنندگان در ابتدای کارشان حمایت شود.»
این عضو شورای شهر رشت درباره اقدامات شورای شهر برای ایجاد اشتغال در این شهر گفت: «تولید در کشور ما مشکلات خاص خود را دارد و شورای شهر به تنهایی نمی‌تواند این مشکلات را حل کند. اما فعالیتی که شورای شهر می‌تواند در راستای حل این مشکلات انجام دهد، سرمایه‌گذاری است. با سرمایه‌گذاری می‌توان شرایطی را برای ورود سرمایه‌گذاران دیگر در حوزه های شهری فراهم کرد تا از این سرمایه‌گذاری، هم شهرداری منتفع شود هم بخش های خصوصی.»
وی ادامه داد: «شوراهای شهر می‌تواند با راه‌اندازی مال‌ها ، وارد اقتصاد استان شود و تا اندازه‌ای ایجاد اشتغال کند و عده‌ای هم در آن‌جا مشغول به کار شوند اما این ها مُسکن هایی مقطعی هستند و باید به دنبال راه حل های طولانی مدت تری باشیم.»
وی افزود: « حل موضوع اشتغال کمک همه ارگان ها و مردم را می‌طلبد. سازمان ها با کم کردن هزینه واحدهای تولیدی و مردم با حمایت از کالاهای ملی می‌توانند نرخ بیکاری را کاهش دهند.»
استان گیلان، مقصد مهاجرین کشور
با وجود افزایش نرخ بیکاری در استان گیلان اما این استان پرطرفدارترین مقصد مهاجران کشور و به ویژه پایتخت نشینان بوده است. مهاجرینی که برای در اختیار داشتن شرایط بهتری برای زندگی راهی شمال کشور می‌شوند.
فرهام زاهد درباره دلایل مهاجرت مردم از شهرهای بزرگی چون تهران به سمت شهرهای شمالی در استان گیلان گفت: «دلیل مهاجرت به شهر رشت اقتصادی نیست. این مهاجرت ها بیشتر به دلیل وضعیت آب‌وهوا، شلوغی، کمبود آب و آلودگی‌های زیست‌محیطی در شهرهای دیگر و همچنین قیمت کمتر زمین در گیلان نسبت به برخی از شهرهای بزرگ کشور است. این دلایل باعث ایجاد رغبت در افرادی که ساکن شهرهای دیگر هستند شده است تا گیلان را برای مهاجرت انتخاب کنند.»
این نماینده شورای شهر افزود: «مهاجرت های صورت‌گرفته به گیلان برای راه‌اندازی کسب و کار نیست. بخشی از این مهاجرین کارمندان دولتی بوده‌اند که به این استان انتقالی گرفته‌اند یا بازنشستگانی‌اند که برای گذران دوران بازنشسنگی خود به گیلان مهاجرت کرده اند.»