بازی علی نصیریان را در فیلم «مسخره باز» همایون غنی زاده دیدیم در اینکه کارگردان از یک لوکیشن محدود به فرم ساختار تئاتری در سینما رسیده است و با هوش و ذکاوت بالایش فیلمی متفاوت ، حداقل با آنچه مدام روی پرده سینما می بینیم می برد و البته بازیهای خوب صابر ابر، بابک حمیدیان و حتی هدیه تهرانی اینجا بحثی نیست تا سر فرصت.
اما "بزرگ آقا"ی سینمای ایران و بازی درخشانش در این فیلم را نمی توان نادیده گرفت متفاوت با هر وقت دیگر نشان می دهد که برای خلق کاراکترهای ماندگار و جدید هنوز علی نصیریان بازیگری باهوش، کاربلد است این که نصیریان در هیبتی متفاوت با همیشه، شخصیتی فانتزی و خاص را خلق می کند نشان از این دارد که ما برگ برنده هایی چون او را در سینمایمان داریم اما بلد نیستیم چگونه بایستی از این توانمندی، خلاقیت و هوش او سرشار سود ببریم.
اگر تماشاگر فیلم مسخره باز همایون غنی زاده باشید به سرعت به این نتیجه می رسید که یک کلاس بازیگری پیش روی تان است. چیدمانی از بازیگران بازیگر که در کنار علی نصیریان قاب های جذابی را خلق می کنند .
فیلم جایی بحث و حرف بسیار دارد اما نقطه عطف اثر به نظر نگارنده حضور علی نصیریان در نقشی است که شاید کمتر کسی او را حتی برای این نقش انتخاب کند. چرا که با تعارف ذهنی ما از این بازیگر، این نقش نمی گنجد. اما نصیریان طوری این کاراکتر را به تصویر می کشد که گویا روزهای اول زندگی بازیگری او است.
نمی شود اینهمه انگیزه و انرژی را در کار او نادیده گرفت، ایست های متفاوت، لحن خاص، حرکت چشمان و نوع نگاهی که تا انتهای کار راکوردش حفظ می شود این پیام را با خود به همراه دارد که برای بزرگ آقای سینما بودن، بازیگر کفش های میرزا نوروز، همه آنچه لازم است را یک جا دارد.
نصیریان اگر در هر شغل دیگری فعالیت می کرد امروز بارها بازنشسته شده بود اما بازیگری حرفه ای است که تو با روح و روان و بیان و بدن و حس و بخشی هم تکنیک درگیر هستی و کافی است با تمام حواست به دور از حواشی سالها تنها درگیر کارت بوده باشی تا در روزهایی که گرد تجربه بر رخت نشسته است نقشی را خلق کنی، ماندگار و تماشاگرت را در سالن سینما انگشت به دهن نگاه داری.
در روزهایی که او همراهش را از دست داده است در کنار تسلیت فراوان بایستی دست به سینه به احترام او و هنرش کلاه از سر برداشت و تعظیم کرد. چرا که امروز کمتر از انگشتان یک دست در این سینما علی نصیریان موجود است. شاید به اندازه یک سینما ما سالها علی نصیریان کم داریم.