به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، افشین شاهرودی داور چهارمین جشنواره ملی عکس آب، هر حرکت جمعی و گروهی که به ارتقای جامعه عکاسی کمک کند را دارای تأثیر مثبت خواند و گفت: جشنواره ها از آن جا که با هدف کمک به توسعۀ عکاسی و ارتقای سواد عکاسان و دیده شدن آثار آن ها در میان جامعه برگزار می شوند، خوب هستند و با برگزاری آن ها موافقم. البته باید برگزاری هر گونه جشنواره، مسابقه و سوگوارۀ عکاسی به صورت هدفمند و با برنامه انجام شود تا شاهد موفقیت آن باشیم.
وی از رویکرد بعضی جشنواره ها که صرفاً برای ارائه گزارش و عملکرد مدیران اجرا می شوند، گلایه کرد و اظهار داشت: به نظرم تا وقتی یک جشنواره از شورای سیاستگذاری مسلط به موضوع و هنر عکاسی برخوردار نباشد و قدرت انتقال دغدغه های خود را به عکاسان نداشته باشد، نمی توان انتظار تأثیر چشمگیری داشت. موضوعی که امروزه در خیلی از جشنواره ها به خاطر فقدان این مورد شاهد آن هستیم که جز هزینه های بیهوده برای بیت المال، هیچ فایدۀ دیگری ندارد.
این عکاس مستند اجتماعی، نقش عکاسان در آگاهی بخشی به جامعه و مسئولان را با ذکر مثالی از بحران خشکسالی آمریکا در دهه 1930 بیان کرد و گفت: در آن سال به دلیل خشکسالی و کمبود آب، کشاورزان به مهاجرت دسته جمعی اقدام کردند و وقتی عکاسان از این فاجعه تلخ عکاسی کردند و صحنه هایی را که شاید تا قبل از آن کمتر مشاهده شده بود را به معرض تماشای مردم گذاشتند، تازه ابعاد تلخ این ماجرا هر چه بیشتر خودش را نشان داد به طوریکه بعد از آن، قانونگذاران به سراغ تصویب قوانینی برای بهبود اوضاع اقدام کردند.
شاهرودی ادامه داد: با توجه به نقش مهم عکاس در جامعه، می توان امیدوار بود که با نمایش موضوع مهم و حیاتی مثل آب در جشنواره ها، بتوان تأثیر بیشتری بر مردم گذاشت و ابعاد این بحران را هر چه بهتر و بیشتر برای آن ها شرح داد تا بعد از آن در مواجهه با این مایه حیاتی بهتر از آن نگه داری کنند.
این مدرس عکاسی از بی هدفی بعضی عکاسان در جشنواره ها گلایه کرد و ابراز داشت: بارها پیش آمده که در جلسات داوری جشنواره ها شاهد بودم که یک عکس ثابت توسط عکاس به چندین جشنواره ارسال شده است، بدون این که به خود زحمت دهند، ارتباط مفهومی عکس را با موضوعات مد نظر برگزار کنندگان جشنواره بدست آورند. حتی ارسال بسیاری از عکس های کاملاً بی ارتباط با موضوع به دبیرخانه جشنواره از موارد دیگری است که به وفور در روز داوری شاهد آن هستیم که این مهم، نشان از مطالعه نداشتن بعضی عکاسان پیرامون موضوع جشنواره است.
داور جشنواره ملی عکس آب، کار ارزیابی آثار جشنواره ها را کاملاً تخصصی و گروهی خواند که جز با مشورت و تبادل آرا محقق نمی شود و بیان داشت: بارها در جلسات داوری در مورد عکسی بحث شده است و با تکیه به دانش، سلیقه، تجربه و نگاه شخصی مطالبی بیان شده است که شاید توسط داور دیگری مورد تأیید نبوده است و در این خصوص با تبادل نظر گاهاً می توان نگاه ها را به هم نزدیک کرد و در آخر به یک تصمیم واحدی برسیم.
وی در پایان به مسئلۀ کم آبی در جامعه اشاره کرد و توجه بیش از پیش جامعه عکاسان را به آن خواستار شد و گفت: امیدوارم با استمرار این جشنواره در سال های آتی و نگاه حرفه ای به آثار رسیده، باعث شود تا این مسئلۀ اجتماعی که زندگی انسان های یک کشور به آن پیوند خورده است به گونه ای متفاوت نمایش داده شود و با تولید عکس های امید بخش بتواند ابعاد مهمی از موضوع را به برنامه ریزان و مردم گوشزد کند تا برای آن تصمیم گیری های بهتری صورت گیرد.