به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ میلانی‌زاده در ابتدای این نشست بیان کرد: «امسال سومین دوره این پروژه است و همزمان با یک سالگی گالری ثالث شروع شد. بازخوردهای سال اول بسیار خوب بود وانگیزه ای برای برگزاری دوباره این نمایشگاه در ما به وجود آمد.
وی درباره واژه پژوهش در عنوان این نمایشگاه توضیح داد: «حتی هنرمندان ۷۰ ساله ما هم از واژه study اطلاع نداشتند، در حالی که زندگی هنریشان مملو از آن بوده است».
کریتور نمایشگاه پژوهشىِ «از کجا به کجا ۳» گفت: بحث نمایشگاه برای ما چندان مهم نیست، بلکه وجه پژوهشی و آموزشی آن مهم‌تر است. از سال اول در خدمت استادانی همچون، کامبیز درمبخش و بابک اطمینانی بوده‌ایم که فقط هنرمند نیستند بلکه پژوهشگر هستند. اولین وزنه‌ای که واژه پژوهشی برای این رویداد هنری ایجاد می‌کند این است که بار مالی ندارد و حتی هزینه زیادی هم برای ما دارد.
میلانی‌زاده همچنین اشاره کرد: «۲۳ فروردین ماه کتاب نفیس ادوار نمایشگاه «از کجا به کجا» را رونمایی می‌کنیم؛ نفیس به معنای جامع و خارج شدن از فرم کلیشه ای کاتالوگ ها است. طراحی این کتاب را مهدی فاتحی انجام داده و به دلیل وسواس‌هایی که داشتیم، رونمایی آن به افتتاحیه نمایشگاه نرسید اما ایونتی برای رونمایی از این کتاب در طول برگزاری جشنواره خواهیم داشت. در مقدمه این کتاب امیر سقراطی، حسین ماهر، کامبیز صبری، عین‌الدین صادق‌زاده و مصطفی دشتی قلم‌فرسایی کرده‌اند».
وی ادامه داد: «ما بیش از یک ماه را به سومین نمایشگاه «از کجا به کجا» اختصاص داده‌ایم و نمایشگاه تا ۲۸ فروردین ادامه دارد. هنرمندان این رویداد با وسواس‌های زیاد انتخاب شده‌اند و فعال در شاخه‌های مختلف هنری هستند. سال اول ترکیبی از هنرمندان مستر و هنرمندان جوان ۴۰ سال به بالا در نمایشگاه حضور داشتند، امسال هم ترکیبی از این مجموعه را داریم و علاوه بر اتودهای اساتید، هنرمندان جوان نیز در سومین دوره از این نمایشگاه حضور دارند».
نمایشگاه‌گردان «از کجا به کجا ۳» خاطرنشان کرد: «نمایشگاهی به این صورت نزدیک به ۶ ماه زمان برای برپایی نیاز دارد. چون طی آن سعی می‌کنیم تجربه زیست هنرمندان را بیرون بکشیم و نمایش دهیم. جالب اینکه چیزهایی که نشان داده‌ایم حتی برای خود هنرمندان هم جالب بوده، چون جنسی از برهنگی (بدون نقاب) را برای خود هنرمند داشته است. این نمایشگاه جوابی به کنجکاوی مخاطبان نیست، بلکه سوال‌های بیشتری در ذهن آن‌ها درباره هنرمند مورد علاقه شان ایجاد کرده و کمکی برای کشف زوایای دیگری از هنرمند است».
میلانی‌زاده افزود: «مثلا چیزی که از استاد اطمینانی نمایش دادیم، بارها و بارها خودشان به آن فکر کردند که این کار را بکنند یا نه؟»
دیوار نگاری خصوصی یک نقاش در نمایشگاه
اطمینانی در این باره گفت: «موقع نقاشی هر زمان چیزی به ذهنم می‌رسد، آن را روی دیوارهای آتلیه می‌نویسم. برای همین آتلیه من یک فضای خصوصی برای لحظه کشف و شهود است و فقط دو یا سه نفر تاکنون به آن راه پیدا کرده اند. ابتدا این همکاری را نپذیرفتم، شاید اگر خارج از ایران چنین پیشنهادی می دادند سریع تر ، اماسرانجام قبول کردم عکسی از دیوار گرفته و چاپ شود.
این هنرمند بیان کرد :« این نوشته‌ها خیلی خصوصی بود و شاید پیش از این تمایل به دیده شدن دیوار نوشت های توام با رنگ های پاشیده بر آن را بعد از مرگ داشتم. این اتفاق همچون انتشار نامه‌های عاشقانه از هنرمند شخصی است.
او در پایان صحبت های خود درباره اهمیت این نمایشگاه تاکید کرد:«هنرمند ناگهان شکل نمی گیرد، بلکه در یک روند تاریخی پیش می رود. اگر این روند نباشد، هنرمند به جای کاشتن دانه و صبر برای ثمره اش، از دیوار باغ همسایه بالا می‌رود و میوه را می‌چیند. هنرمند در حقیقت یک قلمرو است و میزان وسعت و عمق هنر به مرتبه درونی هنرمند برمی گردد. همانطور که حرف بعضی هنرمندان سال ها بعد از مرگشان درک می شود. حال اشتراک گذاری این فضای شخصی تا حدی مخاطب را از وسعت هنرمند و دغدغه های او آگاه می کند».
تاثیر دورهای پیشین این نمایشگاه بر هنرمندان جوان
سینا جعفریه هم درباره «از کجا به کجا ۳» گفت:«این نمایشگاه به خصوصی‌ترین قسمت زندگی هنرمندان سرک کشیده است، جایی که ما به آن دسترسی نداریم و همیشه اثر نهایی را دیده‌ایم، نه اتودها و طرح‌های پیش از آن را.
او تاکید کرد: «بیشتر هنرمندان ما در گالری ثالث با آن‌ها کار کرده‌ایم، زیر ۳۰ سال دارند و معمولا اکثر آن‌ها بلافاصله پشت بوم نشسته‌اند و اثری را خلق کرده‌اند، اما با وجود ارزشمندی هنر در لحظه، طراحی مرحله به مرحله بسیار مهم است و پس از برگزاری این نمایشگاه، هنرمندان از این شیوه آگاه شدند و تازگی مراحل کار خود را قبل از ارایه اثر برای نمایشگاه به ما نمایش می‌دهند.
۳ نکته مهم در «از کجا به کجا»
کامبیز درمبخش هم درباره کلیت نمایشگاه «از کجا به کجا» گفت:«۳ اتفاق جالب در این رویداد رخ داده است؛ نخست اینکه یک گالری فضای خود را به رایگان در اختیار هنرمند می‌گذارد، بدون اینکه قصد فروش اثر و کار اقتصادی داشته باشد. دوم اینکه چنین کاری برای اولین بار در ایران اتفاق افتاده است و نشان می‌دهد سروش میلانی زاده برای به عمل رسیدن ایده اش سال‌ها فکر کرده است. سومین نکته همکاری بی منت هنرمندانی است که با وجود آگاهی از اینکه ارائه کارشان در این نمایشگاه هیچ فروش و عایدی ندارد، مشتاق به همراهی در این فعالیت شده اند.
این استاد گرافیست اظهار داشت:«به نظر من «از کجا به کجا» یک ورکشاپ برای مردم است که معمولا اطلاعی از چگونگی خلق یک اثر ندارند. من درباره کارهای خودم چنین کرده‌ام و اتودها را در پوشه‌ای به نام «پشت صحنه» برای خود نگه داشته‌ام.گاهی می شنویم که در نگاه بسیاری از افراد کارهای ما هنرمندان چند خط ساده است اما این نمایشگاه مقداری از کوشش‌هایمان را به تصویر کشیده است.
درمبخش در پایان توضیح می دهد:« در این نمایشگاه شاهد تولد کارهای خیلی از هنرمندان هستیم، حتی هنرمندانی که که کارهایشان را به نمایش نمی‌گذارند در این مجموعه آثارشان را به مخاطب نشان می دهند و این بخش آغازین می تواند گوشه ای از عمق وجود هنرمند را نشان دهد».