کشتار انسان های بیگناه در هر جامعه و هر شرایطی محکوم و مذموم است، فرقی ندارد که قربانی و قربانیان، پیروی چه دینی بوده و چه مسلکی داشته اند، سیاه بوده اند یا سپید، مهم انسان بودن آنان است.
این شدید ترین نوع بی رحمی است که بشر بی وجدانی به خاطر اختلاف عقیده و مسلک از کشته شدن فردی یا کشتار جمعی از انسان ها اظهار شعف و خوشحالی کند. آنانی هم که در قبال این جنایت وحشتناک سکوت کرده و مهر بر لب و قفل بر دست زده اند در ردیف همین گروه قرار می گیرند!
دیروز پس از رخ دادن این فاجعه، بسیاری در جهان و برخی در ایران چنین کردند و می کنند! آنانی که برای این قاتل خونخوار به خاطر کشتارش کف زدند و سوت کشیدند و کسانی که در قبال جنایت این جانی سکوت پیشه کردند،اگر بدتر از قاتل نباشند،به هیچ وجه بهتر از او نیستند،زیرا جسارت و اهانت به انسانیت را دیدند و سکوت اختیار کردند!
برخی از هنرمندان و غیر هنرمندان که در کشور، به خاطر خوشایند دیگران با دلیل و بی دلیل برای این و آن شمع روشن می کردند، چرا در قبال این جنایت سکوت کرده و شمعی روشن نمی کنند؟!مگر شمع هایی را که روشن می کردند از کشور دیگر برای شان ارسال شده بود که امروز شمع در دست ندارند؟!
آنانی که برای سرما خوردن یک سگ، پشت سر هم بیانیه داده و فضای مجازی و غیر مجازی را اشغال می کردند، چرا برای کشتار انسان ها، حتی یک پیام چند کلمه ای تایپ و عکسی منتشر نکرده و نمی کنند؟!
برخی از بازیگران و هنرمندان خودخوانده ای که برای خودشیرینی و به چشم این و آن آمدن، برای هر اتفاق پیش پا افتاده ای قلمفرسایی و عکس پرانی می کردند، چرا قلم شان از کار افتاده و عکس های شان ته کشیده است؟!
ورزشکاران و فوتبالیست هایی که برای گرانی ظالمانه گوشت و مسایل پیش پا افتاده در فضای مجازی چاپلوسی کرده و ادای انسان بودن در می آوردند،کجا هستند؟کشتار انسان ها ظالمانه تر است یا گرانی گوشت؟!
سکوت این گروه از افراد در برابر جنایت بزرگ جانی نیوزیلندی و جنایت های مشابه چه معنایی دارد؟مگر همه آنان نگفته بودند به خاطر انسانیت این کار ها را کرده ایم، پس کجاست این حمیت انسانی شان؟!انسانیت شان ته کشید یا موردی از آن استفاده می کنند؟!
همه این افراد به خوبی می دانند گریبان دریدن های ریاکارانه شان فقط برای سه چیز ناقابل است: خوش آیند جایی، دل بردن از کسی و خودنمایی!
انسان بودن شرایطی دارد وهرکسی نمی تواند ادعا کند انسان است.اولین شرایط انسانیت، محبت، همدردی، همکاری و همیاری با دیگر انسان هاست.
کسی که این شرایط را ندارد نمی تواند نام انسان بر خود بنهد، هرچه فریاد ریا بکشد و هر چقدر در فضاهای مجازی و کذایی گریبان بدرد،بی فایده است!
بدا به حال ما و بدتر به حال کسانی که خود را انسان می دانند،اما انسانیت پیشه نمی کنند!
نویسنده: سیدرضا اورنگ