در بررسی های به عمل آمده و در گفت‌و‌گو با تهیه کنندگان تلویزیونی در خصوص نحوه پرداخت دستمزدها و تأمین جریان اقتصادی سریال های تلویزیونی به نکته عجیبی دست پیدا کردیم که در میزان کیفی و کمی تولیدات تلویزیون مؤثر است.
در اینکه اصولا حرفه بازیگری جزو سخت ترین و پیچیده ترین مشاغل اجتماع در تمام دنیا است و آن را با کار در معدن مقایسه می کنند، شکی نیست، اما میزان تفاوت قیمت بازیگران تلویزیون و سینما با دیگر آحاد جامعه عدد و رقمی عجیب و غریب و غیر قابل کتمان است.
اینکه در دنیای سینما و تلویزیون نحوه هزینه کردن و پرداخت دستمزدها با دیگر مشاغل و حرفه‌های جامعه متفاوت باشد امری کاملا طبیعی است و مرسوم است که اصولا هنر را حرفه ای گران می دانند به خصوص اینکه بازیگری به ویژه در نگاه استار و سلبریتی با فعالیت های دیگر قابل مقایسه نیست چرا که به استارها در دنیا نگاهی مصرف کننده ندارند بلکه استارها عامل مؤثر اقتصادی و درآمدزایی هستند اگر چه در تلویزیون ما دستمزدهای پرداختی به عوامل بازگشتی ندارد اما تاکتیک و فرمول این مسئله در دنیا با ایران قابل مقایسه نیست، استارها به اندازه دستمزدشان بازگشت سرمایه دارند.
نکته اینجاست که در کشور ما تفاوت دستمزد عوامل یک پروژه سینمایی یا یک سریال تلویزیونی با بازیگران همان پروژه عجیب و غریب به نظر می رسد، اینکه بازیگری با دو سال فعالیت و شناخته شدن نسبی چندین برابر یک مدیر تصویربرداری با سابقه دستمزد می گیرد، اینکه دستمزد یک نویسنده درجه یک با بازیگران درجه چندم برابری می کند، اینکه دستمزد گروه تولید با بازیگران جلوی دوربین بی‌ارتباط است بی شک در کیفیت تولیدات تلویزیونی مؤثر است.
اگر فیلم‌نامه به عنوان پایه و اساس یک درام کیفی مورد بررسی قرار بگیرد و درواقع بن مایه یک اثر نمایشی را تشکیل دهد قطعا می بایستی تهیه‌کنندگان با دستمزدی منطقی‌تر با نویسندگان وارد مذاکره شوند در حالی که فیلم‌نامه در حوزه دستمزد از پایین ترین سطح اقتصادی تولید یک اثر دراماتیک برخوردار است (مگر چند نویسنده خاص که اصولا خودشان روی اثرشان قیمت می گذارند).
در گفت‌و‌گو با بسیاری از تهیه‌کنندگان تلویزیونی (که جالب بود اکثر آنها نخواستند از آنها نام برده شود) معین شده است که بیش از 60 درصد از کل هزینه های یک اثر نمایشی در تلویزیون به بازیگران پرداخت می شود! و عملا تنها 40 درصد از منابع مالی تولید یک سریال تلویزیونی به عنوان دستمزد دیگر عوامل پرداخت می شود و به همین دلیل می توان حدس زد که چرا آثار نمایشی ما به لحاظ فنی (تصویر، صدا، لباس، صحنه، گریم، موسیقی و حتی تدوین) آن قابلیتی که باید را ندارند.