این روزها فضای مجازی و صفحات شخصی و اجتماعی نقش مهمی در انتقال اخبار در میان اعضای جامعه دارد و بی شک بسیاری از صاحبان خبر و خبرپراکنان از همین منبع برای انتشار و انعکاس اخبار خودشان حداقل در مقام اولین پایگاه خبری استفاده می کنند. اما این سوال پیش می آید که این روزها چقدر مخاطبان فضای مجازی به رسانه های موجود در این فضا اعتماد دارند و مبنای خبری شان اخباری است که در این محیط منتشر می شود.
در روزگاری که سرعت فضای مجازی و صفحات خبری در محیط نت بیش از هر گونه رسانه مکتوب و شنیداری و دیداری است باید پذیرفت که دسترسی مخاطبان به اخبار در فضای مجازی قطعا با سرعت و سهولت بیشتری انجام می شود.
سوالی که ذهن اکثر مخاطبان فضای مجازی و رسانه هایی مثل رادیو و تلویزیون را درگیر خود کرده، این است که کدام یک از منابع موجود قابل اعتمادتر هستند؟
اینکه بسیاری از افراد سودجو در زمینه های مختلف (اقتصادی، سیاسی و...) از رسانه های بی چارچوب و بی ممیزی مجازی به نفع سلیقه و عقیده خود در کشاندن ذهنیت مخاطب سواستفاده می کنند و عدم داشتن سواد رسانه ای لازم میان همه اعضای جامعه باعث می شود که گاهی اوقات شیوه های مختلف آنها در شایعه پراکنی جواب بدهد، نیازمند یک آسیب شناسی جدی و اطلاع رسانی موثر است تا هر رسانه بی شناسنامه ای نتواند روی آرامش و روان جامعه در ابعاد مختلف تأثیرگذار باشد.
به نظر می آید رسانه ملی به عنوان پرمخاطبترین و معتمدترین رسانه موجود بایستی سطح سواد رسانه ای مردم کشور را با آموزش هایی دقیق و کاربردی بدون نگاه جانبدارانه بالا ببرد تا باور مردم بر اساس فکر، تجربه و قاعده و قانون به هر سمتی سوق پیدا کند در واقع نباید رسانه های موجود با هر اسم و رسمی بتوانند خواسته خودشان را به کرسی بنشانند و به آنچه مدنظرشان هست بر اساس بی اطلاعی مخاطب دست پیدا کنند.
سواد رسانه ای یکی از رشته هایی است که این روزها در آموزش و پرورش مدنظر مسئولین آموزشی قرار گرفته اما جدا از این که می توان این اتفاق مبارک را به فال نیک گرفت با این حال باید برای آحاد عادی و عامه جامع هایی که تشکیل شده است از برخی افراد شرکت کننده که شاید در شرایط خاص مجبور به اعتماد باشند فکر بکری کرد و با بالا بردن سطح اطلاعات و نگاه رسانه ای مراقبت از منبع خبر و انتشار آن را گوشزد کرد.
در پایان نیاز است رسانه های مورد اعتماد خود را با فکر و کنجکاوی بسیار پیدا کنیم و از اعتماد به هر رسانه بی اسم و رسمی که شاید صلاح اجتماعی ما مد نظرش نیست اجتناب کنیم. در واقع باید پذیرفت که افزایش رسانه های خبری نشانه ای برای بهره گیری از اطلاعات درست یا غلط آنها نیست و نیاز است منابع خبری بر اساس صحت و سقم خالقان خبر بررسی و مورد استفاده قرار گیرد.
شایعه در نطفه قدرت تأثیرگذاری ندارد. این ما هستیم که به شایعات فرصت زاد و ولد می دهیم و بر اساس آن آرامش را از زندگی عادی سلب می کنیم.