چهارشنبه سوری ریشه اسلامی دارد

به گزارش خبرگزاری برنا از همدان، چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در غروبِ سه‌شنبه، شبِ پیش از آخرین چهارشنبهٔ ماه اسفند برگزار می‌شود و برافروختن و پریدن از روی آتش مشخصهٔ اصلی آن است. این جشن اولین جشن از مجموعهٔ جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است که با برافروختن آتش و برخی رفتارهای نمادین دیگر، به‌صورت جمعی در فضای باز درون و بیرون از خانه برگزار می‌شود. 

در اینکه این جشن ریشه در کدام آیین و کدام دین دارد هوز سوال های بسیاری وجود دارد.

استاد حوزه و دانشگاه در این خصوص به خبرنگار برنا می گوید: برخی این جشن را ریشه در تاریخچه زرتشت می دانند و اعتقاد دارند این جشن مربوط به زرتشتی ها می باشد اما این طور که موبد کورش نیکنام، پژوهشگر زرتشتی گفته، «زرتشتیان پریدن از روی آتش را ناپسند می‌دانند.

وی می افزاید: یک دلیل دیگر برای این‌که بگوییم،‌این جشن مربوط به زرتشتی‌ها نیست این است ‌که، جشن چهارشنبه سوری از غروب سه‌شنبه آغاز می‌شود که در واقع آغاز روز شرعی از نظر مسلمان است. در صورتی که ایرانیان باستان و زرتشتیان، روز شرعی‌شان از سپیده‌دم هر روز شروع می‌شود.

حجت السلام حسینی یمین تصریح می کند: ایرانیان باستان بعد از حمله اعراب چون می‌خواستند آیین و رسوم‌شان را زنده نگه دارند، به آنها گفته بودند که، این آتش را برای این‌ برگزار می‌کنند که نحسی چهارشنبه آخر سال از بین برود. چون ایرانیان می‌دانسته‌اند که شب چهارشنبه آخر سال در بین اعراب منحسوس است و به همین خاطر این ابتکار را به خرج داده‌اند تا مراسم‌شان پابرجا بماند.

وی می افزاید: برخی ریشه این سنت و جشن را اسلامی می دانند، تردید نیست که ریشه و اصل این مراسم به ایرانیان عصر باستان می پیوندد؛ اما بدان لحاظ که ایرانیان قدیم برای روزهای ماه سی نام پارسی داشتند و ایام هفته، یعنی (شنبه، یکشنبه، و... جمعه) نداشتند، باید بعد از اسلام، مصداقی موضوعی، یا قرین به وقایع و پندارهای کهن ایرانی، پیدا شده باشد که مراسم آن به عنوان «سوری» یا «چهارشنبه سوری» شکل بگیرد.

وی افزود: برخی نیز اعتقاد دارند «مختار» که به انتقام خون امام حسین (ع) برخاست، در آن شب برای آگاهی یاران خود، دستور داد که آتش بر بام خانه های خود روشن کنند. به هر حال چنین به نظر می رسد که این آتش سبب نامگذاری آخرین چهارشنبه سال باشد؛ زیرا سوری همان سرخی است.

حجت السلام حسینی یمین تصریح می کند: به هر حال به نظر می رسد این جشن ریشه در اسلام دارد و نشان از خرسندی و خوشحالی ایرانیان از ورود اسلام به ایران دارد که متاسفانه این رسم و آیین تحریف شده است.

وی با شاره به آنکه اسلام توجه به شادی دارد، خاطرنشان کرد: دین در ذات خود شادی و نشاط ارائه می‌دهد، همانگونه که روایات زیادی در این مورد داریم که پیامبر اسلام انواع شادی را در زندگی دنیا و آخرت ذکر می‌کنند، مانند اینکه بهترین شادی در کنار خانواده بودن، ملاقات با دوستان، بیداری در سحر، نگاه به سبزه و آب روان و افطار بعد از روزه است.

وی افزود: انسان نباید به وسیله گناه خود را شاد کند، زیرا شادی‌هایی که به سلامت جسم، روح و فکر انسان را خدشه‌دار می‌کند، مورد تایید پروردگار عالم نیست. مردم نیازمند شادی، ورزش، ازدواج و ابراز احساسات هستند؛ اسلام و دین نیز با این مهم مخالف نیست، اما شادی‌هایی که مخالف فطرت انسان است را تایید نمی‌کند.