نوروز از دوران کودکی‌مان با رنگ و لعاب‌های بسیاری همراه بوده است. از خرید لباس نو تا دید و بازدیدهای عید جز مراسمی که همگان سعی در اجرای آن به بهترین وجه ممکن داشتند. از اوایل اسفند با تهیه لیستی بلند و بالا از خریدهای مخصوص روزهای اول عید به استقبال بهار می رفتیم و ظهر اولین روز فروردین خانه مادربزرگان پر از صدای کودکان و تبریک بزرگسالان بود. همه افراد خانواده بزرگتر، روز اول فروردین خود را به این دورهمی ها اختصاص می دادند و غیبت هر یک از افراد این خانواده بزرگ به منزله ناراحتی و درد فرد مذکور بود و همگان از حال یکدیگر جویا می شدند.
با تغییر سبک زندگی خانواده های ایرانی طی سال های اخیر، دید و بازدیدهای یک روزه جای خود را به دید و بازدیدهای رسمی و چند ساعته داد ولی پس از آن کم کم جشن نوروز به صورت دیگر برگزار شد و این جشن ها به محیط های شهری راه پیدا کرد.
شاید در گذشته نماد نوروز را در خرید لباس نو تصور می کردیم اما سال های اخیر نوروز با رنگ و لعاب هایی که در سطح شهر خودش را نشان می دهد و می توان ادعا کرد انتظارها برای شروع سال جدید تغییر و به بیرون از خانه ها راه پیدا کرده است.
از مسافرت به شهرهای مختلف تا اهمیت رنگی شدن شهرها و تدوین المان‌های مختلف اولین تغییراتی است که در نوروزهای دهه 90 شاهد بودیم.
ساخت المان‌های شهری و شرکت در مسابقات رنگ آمیزی به جشن های نوروز راه پیدا کرده و در صفحات مجازی هر یک از شهروندان عکس هایی با نمادهای نوروزی دیده می شود.
کاهش دید و بازدید ها و افزایش سفر های نوروزی یکی از تغییرات مهم در چهره نوروز است که خود نمادی از تغییر جامعه و خواسته افراد جامعه برای جشن های باستانی است. تغییر سبک شادی نیازهای ایجاد می کند که چنان چه پاسخ مناسبی در بر نداشته باشد خود به مرزهای آسیب نزدیک خواهد شد.
نسل جوان که آینده کشور را در دست دارند خود از رفت و آمدهای فامیلی یا همان صله رحم گریزان هستند و رغبتی برای دید و بازدید های نوروزی نشان نمی دهند و می توان حتی عنوان کرد که این نسل از جمع خانواده بزرگتر گریزان است؛ این نوع از فردگرایی که با فرهنگ ایرانی نزدیک نیست در جامعه امروزی خود به زنگ خطری تبدیل شده که می تواند در جشن های دسته جمعی که در سطح شهر برگزار می شود جای خود را بیابد و رغبت این نسل برای حضور در میان بزرگان را حفظ کند.
در این ارتباط بازیابی نمادهای ایرانی در جشن های نوروزی و برگزاری مراسمات شادی بخش در سطح شهر ها برای جمع های خانوادگی خود می تواند پاسخی جامع به نیازهایی باشد که این روزها تقاضا برای برگزاری آن وجود دارد؛ امری که پایتخت در نوروز 98 بدان توجهی نداشته است و رنگ ها و جشن ها همزمان با نوروز در خیابان ها خودنمایی نمی کند.