باد نوروز وزیدست به کوه و صحرا
جامه عید بپوشید چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نَبُود راه به دوست
نازم آن مطربِ مجلس که بُوَد قبله نما
صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند
جام می گیر ز مطرب که روی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند
منِ سرمست ز میخانه کُنم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنی و درویش
یارِ دلدار ز بتخانه دری را بگشا
گر مرا ره به در پیر خرابات دهی
به سر و جان به سویش راه نوردم، نه به پا
سال‌ها در صف ارباب عمائیم بودم
تا به دلدار رسیدم، نکنم باز خطا
امام خمینی (ره)
نوروز آمده است و نوید نو شدن عالم و رویش دوباره می‌دهد.
اما نوروز و نو شدن روزگار زمانی زیباست که با نو شدن افکار و رفتار ما همراه باشد. اگر ما همانگونه که در دعای سال تحویل از خدا می‌خواهیم، حال‌مان به احسن‌الحال تغییر نکند فقط ظاهر روز و عالم نو شده و روزگار مردم عالم نه فقط بهتر نشده که بدتر هم می‌شود. مخصوصا سال ۹۸ بیشتر از هر سال دیگری به نو شدن نیازمندیم چون سال ۹۷ سختی‌های بسیاری کشیدیم که اگر افکار و رفتارمان را تغییر ندهیم سال سخت‌تری در پیش رو داریم.
کشور عزیزمان درگیر جنگ تمام عیاری است که اگر هوشیار و متحد و هم‌دل نباشیم هم خودمان و هم کشور دچار مشکلاتی جبران‌ناپذیر می‌شود.
سال ۹۸ باید منافع شخصی را کنار بگذاریم و به همه کشور و مردم فکر کنیم. باید مانند شهدا از خود برای مردم و کشور بگذریم. آنها نگاه نکردند در کدام مرز می‌جنگند، آنها جان فدای ایران و ایرانی کردند و کاری نداشتند آن منطقه‌ای که می‌جنگند متعلق به چه قوم و دین و مذهبی است. آنها از خود گذشتند تا کرد، بلوچ، لر، فارس، عرب، گیلک و ترک کنار هم با امنیت و آرامش زندگی کنند و ایران را بسازند، آنها از خود گذشتند تا شیعه و سنی، زرتشتی و مسیحی برای آینده ایران در کنار هم بنشینند. آنها مانند باران بهاری باریدند و نگاه نکردند زمین و باغ و پیاله خالی از آن چه کسی است.
سال ۹۸ بیش از هر زمانی به این روحیه و عمل نیازمندیم تا هم نادانان داخلی و هم دشمنان خارجی را ناامید کنیم.