به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ اتفاق مثبتی که در چند سال اخیر در حوزه ورزش با آن روبرو بودیم رشد و پیشرفت ورزش بانوان بود که توانستند در بسیاری از رشته‌ها عملکرد قابل قبولی داشته باشند. بدون شک رشته دوچرخه‌سواری یکی از رشته‌های ورزشی است که رشد بانوان در آن قابل توجه بوده و در چند سال گذشته توانسته‌اند افتخاراتی را به دست آورند. دلارام ذاکرانی، بانوی رکابزن ایران، خیلی زود توانست در این رشته رشد کند و حالا در کسوت مربیگری در تیم ملی ایران مشغول به کار است. خبرنگار برنا گفتگویی را با این بانوی دوچرخه‌سوار انجام داده که در زیر می‌خوانید.
شما در یک خانواده ورزشی متولد شده‌‌اید، این امر در انتخاب رشته دوچرخه‌سواری موثر بوده است؟
بله، پدر من دوچرخه‌سوار بودن و من از بچگی، عکس‌های مسابقات دوچرخه‌سواری پدرم را می‌دیدم و علاقه زیادی به این رشته داشتم چون تمرینات این رشته در طبیعت و فضای باز هستند و خیلی بیشتر از رشته‌های سالنی برای من مفرح بودند. وجود پدرم در این رشته ورزشی بسیار تاثیرگزار بوده است.
به رشته‌های ورزشی دیگر هم علاقه داشته‌اید یا صرفا به دلیل وجود پدر در این رشته، دوچرخه‌سواری را انتخاب کردید؟
قبل از دوچرخه‌سواری، حدود 7 سال در رشته تکواندو فعالیت می‌کردم و توانستم دان یک تکواندو را به‌دست بیاورم و در مسابقات کشوری حضور داشتم. اما با گذشت زمان متوجه شدم این رشته با روحیات من سازگار نیست. در سن 16 سالگی که درک انسان از انتخاب‌هایش بیشتر می‌شود، کم‌کم علاقه خود را به رشته دوچرخه‌سواری احساس کردم و شروع به فعالیت در این رشته کردم.
بانوان در عرصه‌های مختلف ورزشی در چند سال اخیر پیشرفت بسیار خوبی داشتند، دلیل این خودباوری را چه می‌بینید؟
دیدن موفقیت بانوان در ورزش برای من بسیار خوشحال کننده و دلگرم کننده است و شاید بانوان تا قبل از این توانایی‌های خود را باور نداشتند. مدال‌آوری بانوان از رشته‌هایی مثل تکواندو آغاز شد و به خیلی از رشته‌های دیگر رسید. رشته دوچرخه‌سواری بسیار نوپاست اما در سال گذشته فرانک پرتوآذر برای اولین بار در مسابقات قهرمانی آسیا توانست مدال‌آور باشد و رنکینگ یک آسیا را به‌دست بیاورد. پرتوآذر در بخش کوهستان فعالیت می‌کند اما موفقیت پرتوآذر برای بسیاری از بانوانی که در بخش کورسی فعالیت دارند ایجاد انگیزه کرد. وقتی یکی از بانوان رشته دوچرخه‌سواری مدال به‌دست می‌آورد، دیگر بانوان دوچرخه‌سوار هم به این خودباوری می‌رسند که با تمرین بیشتر، انگیزه بیشتر و برنامه‌ریزی درست می‌توانند مدال آوری کنند.
حس و حال شما به عنوان یک دختر ورزشکار ایرانی در لحظه کسب مدال کیمیا علیزاده در المپیک ریو چه بوده است؟
مسابقه رده‌بندی به وقت ایران، نصف شب بود. من صبح همان روز تمرین داشتم و به همین دلیل مسابقات قبل از رده‌بندی را دیدم اما موفق به تماشای مسابقه رده‌بندی نشدم. صبح آن روز وقتی سایتهای خبری را باز کردم، تمام خبرها درباره موفقیت کیمیا علیزاده بود و من در آن لحظه از خوشحالی فقط اشک می‌ریختم.
ازدواج ورزشی شما چقدر می‌تواند انگیزه شما را برای موفقیت در آینده دوچندان کند؟
حضور همسرم در کنار من کمک خیلی بزرگی در پیشرفت من دارد. وقتی در حرفه‌ام با مشکل موجه می‌شوم، با همسرم صحبت و از مشورت‌های او استفاده می‌کنم و از برنامه‌ریزی‌های او در کار و موفقیت‌هایش الگوبرداری می‌کنم. اردوهای رشته دوچرخه‌سواری، بیشتر در استان‌های دیگر برگزار می‌شود و ممکن است بیشتر اوقات از هم دور باشیم، چون همسر من خودش هم در عرصه ورزش فعالیت دارد، می‌تواند این موضوع را درک کند و کنار هم با این موضوع کنار بیاییم و این می‌تواند کمک خیلی بزرگی برای پیشرفت من در رشته مورد علاقه‌ام باشد.
دلیل سیر نزولی دوچرخه‌سواری ایران در چند مدت گذشته به نظر شما چه می‌تواند باشد؟
دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد، یکی از دلایل می‌تواند گران بودن رشته دوچرخه‌سواری و تجهیزات این رشته باشد. برای خرید یک دوچرخه حرفه‌ای باید 50 میلیون تومان هزینه کرد و در کنار آن امکانات دیگر هم لازم است. یکی دیگر از دلایل آن این است که خیلی از نفراتی که در دوره‌های گذشته در بازی‌های آسیایی مدال‌آور بودند، از عرصه قهرمانی خداحافظی کردند و نفرات جوان‌تر کم‌کم روی کار می‌آیند و فاصله‌ای بین این دو نسل به وجود آمده است. در دوره‌های قبلی بازی‌های آسیایی می‌توانستیم مدال بگیریم ولی در بازی‌های آسیایی جاکارتا تیم ملی دوچرخه‌سواری ایران هیچ مدالی کسب نکرد. کمی زمان لازم است تا این جوانان بتوانند به آن سطح از تجربه و مهارت برسند.
حسرت ورزشی شما در زندگی چیست؟
زمانی که من رشته دوچرخه‌سواری را شروع کردم، تا 2 سال اول که در رده سنی جوانان قرار داشتم، مسابقه و اعزام برای جوانان نبود و باید با نفرات بزرگسال رقابت می‌کردم. من تنها جوانی بودم که می‌توانستم در رده سنی بزرگسالان مدال داشته باشم. دقیقا سالی که من وارد رده سنی بزرگسالان شدم، فدراسیون شروع به جوان‌گرایی و اعزام جوانان به مسابقات خارجی کرد و من 2 سال را در این رشته از دست دادم.
فضای مجازی چقدر می‌تواند به ضرر یا سود جامعه ورزشی باشد؟
فضاهای مجازی هم می‌تواند مخرب باشد و هم سود داشته باشد. از این جهت که خیلی از ورزشکارها از طریق سایتهای مختلف معرفی میشوند و مردم با قهرمانان کشور خود آشنا میشوند و اگر فضای مجازی نبود خیلی از قهرمانان شناخته نمی‌شدند برای جامعه ورزشی سود دارد. اما وقتی بعضی صفحات تخریب می‌کنند و حاشیه می‌سازند به ضرر جامعه ورزشی است. در کل بستگی دارد که از این فضا به چه نحوی استفاده شود.
بهترین عیدی را از دست چه کسی گرفته‌اید؟
عیدی که دوست داشته باشم زیاد گرفتم، اما یک عیدی که از دست خواهرهایم گرفته‌ام و برای من بسیار خوشحال کننده بوده یک آلبوم از عکس‌های خودم و همسرم بود که درست کرده بودند. هدیه بسیار قشنگی برای من بود.
درد و دل شما درباره ورزش دوچرخه‌سواری چیست؟
خیلی از دوچرخه‌سوارها در جاده‌ها تصادف کردند و دچار صانحه جدی شدند و همین خطرات باعث شد من دوچرخه‌سواری را کنار بگذارم. از مردم و رانندگان عزیز خواهش می‌کنم یک مقدار رعایت دوچرخه‌سوارها را بکنند.