در ابتدای این نوشتار اولا باید تشکر کنم از احسان علیخانی عزیز که هر وقت در تلویزیون حاضر میشه و برنامه تولید میکنه یک سوپرایز از آستینش در میاره و رو میکنه هر چند اون سوپرایز کپی از یک برنامه خارجی باشد. همین که جسارت و شهامت و قدرت این کارو داره جای تشکر داره و باید ازش تقدیر بشه در زمانی که با برنامه های زرد و خاکستری وقت رسانه ملی رو میگیرن و مخاطب پرانی میکنن و آب به برنامه های آبکی میبندن تا وقت پر بشه و زمان بگذرد.
اما این دلیل نمیشه از روی نصح و دلسوزی قلم نچرخوانیم و نقد نکنیم و انتظار رشد و اعتلای برنامه رو نداشته باشیم.
شخص احسان علیخانی یک برنده و باید حفظ بشه و البته باید کمک هم بشه خودش این را میدونه که رسانه ملی اون رو تبدیل به یک سلبریتی کرده و براش هزینه کرده و انصافا هم با عملکرد متقابل خودش در راستای جذب اسپانسر و تولید برنامه به خوبی برای رشد برنامه های سازمان داره تلاشش رو میکند.
احسان در این جنگ نابرابر و تمام عیار نرم که دشمنان تمام امکاناتشون رو مهیا کردند جهت سیاه نمایی و تغییر ذائقه مخاطبین و جذب اکثریت ملت ایران سالهاست که ایستاده و با کمبود سخت افزار و نرم افزار لازمه ی برنامه سازی مشغول به رزم و جداله.....که صد البته باید از ظرفیت هاش هم بیشتر استفاده شود.
این حقیر به عنوان کسی که تحصیلات قبل از حوزه ام سینمایی بوده و بارها تهیه کنندگی کردم و تا حدودی با برنامه سازی و استانداردهای اون آشنا هستم با نقد داوران برنامه عصر جدید این نقادی رو آغاز میکنم
متاسفانه داوران برنامه با نظرات بعضا بی اساس و سلیقه ای و ری اکشن های عجیب غریب و تصنعی داوری برنامه رو از روال عادلانه در آورده اند و و از انجا که قضاوت داوران نقش اساسی رو در برنامه ایفا میکنه موجب شدند تا ایده ال شدنه برنامه خیلی فاصله و شکاف ایجاد شود.
وقتی قضاوت مبنا نداشته باشه و سلیقه قاضی و داور بدون کوچکترین تخصص مرتبطی دخیل در امر قضاوت بشه به این جا میرسیم مثلا کسی که برای تست گویندگی روی استیج حاضر میشه تا صدای خودش رو‌مورد قضاوت قرار بده به متنی که میخونه نقد وارد میکنیم و یک استعداد خوب رو بی دلیل حذف میکنیم.، یا به علت حدس زدن یا دانستن حقه های فرد تر دست ،شعبده باز رو آماتور معرفی کرده و بدون توجه به مهارت و شایستگی فقط به دلیل اینکه توقع خرق عادت و معجزه ازش داریم عجولانه روی کلید نظر منفی ضربه میزنیم.
برای رسیدن به صحت مطلب فوق در مورد داوران ببینید چه مقدار بین رای مردم حاضر در استودیو و بینندگان برنامه و نظر داوران محترم فاصله است و آقای علیخانی برای رسیدن برنامه به نقطه ایده آل باید این نقیصه رو در برنامه های پیش رو بر طرف کند.
لازمه عرض بکنم رسانه ملی باید پیشتاز در برنامه سازی با محوریت فرهنگ و تمدن چند هزار ساله و اعتقاداتمون باشه و البته در جاهایی هم خوب عمل کرده اما حالا که در ایده پردازی و نوع آوری کم توانیم یا با بی مهری مدیران مواجهیم و یا بودجه ی لازم رو نداریم و یا به علل مختلف نخواستیم ابداع کنیم و جان پاک و مشتاق مخاطبین خود را ارضا و اقناع کنیم.
کپی کاری و بومی سازی کارهای غیر وطنی البته با ساز و کار داخلی و استانداردهای محتوایی و فنی داخلی با توجه به شرایطمون و عقب افتادگی در رقابت با رسانه های جهانی در صدا و سیمای ملی نه تنها ایرادی نداره بلکه لازم و واجب هم هست پس از این رهگذر اینقدر به تیم سازنده عصر جدید نتازیم و از خود بپرسیم که ما تا به حال برای پیشبرد اهدافمون در این زمینه چه کردیم و چه باری از روی دوش تلویزیون ملی خود برداشته ایم تا این تفاوت فاحش با رسانه های ملل مختلف را جبران کنیم.
درست زمانی که در عرصه طراحی برنامه های سیما کم کاری کردیم و به تولید چند برنامه گفتگو محور و گزارش و خبر اکتفا کردیم شبکه های ماهواره ای ذائقه ی مخاطب ما رو تغییر دادند و سیمای ملی ما با کاهش مخاطب رو به رو شد البته این مطلب کلی نیست و جایی که با تمام توان در این مقوله به رسالت خود عمل کردیم تحولی اساسی در نگاه ریز بین جامعه هدف ایجاد شد و لایق نگاه مهربان مردم عزیزمون شدیم.
کافی است به دورهمی و خندوانه و نمونه های مشابه توجه کنید تا بی درنگ این نکته رو تایید کنید ... ما برنامه ساز خوبی نبودیم و خوب عمل نکردیم که اوضاعمون در این وادی آشفته شد و الا مردم ما همون مردمی هستن که با این شرایط سخت اقتصادی حاضرند هزینه کنند و برنامه های جذاب و فان و حتی آموزنده را از شبکه های مجازی و از تلویزیون های اینترنتی مشاهده کنند.
مطلب بعدی اینکه قرار نیست همه ی برنامه های رسانه ای یک پیوست اعتقادی و آرمانی داشته باشه هر چند اگر باشه عالیه ولی واجب نیست لذا هنگام نقادی به عدم ایجاد انگیزه در مخاطبین نسبت به امور معنوی اشاره نکنیم که هدف این برنامه چنین چیزی نیست و رشد و تعالی در مخاطبین را باید در برنامه های مذهبی از جمله سمت خدا انتظار داشت. باید هنگام نقد در نظر داشته باشیم این برنامه برای دیده شدن افرادیه که دارای مهارت خاصی هستن و بعضا دارای نبوغ اند.
یکی از اهداف برنامه استعداد یابی ست چیزی که سالها قبل به نحو عادلانه باید در تمام کشور و در همه زمینه ها انجام میشد ولی با کمال تاسف باید اعتراف کرد به این اصل پرداخته نشد و اگر هم کاری صورت گرفت در تراز انقلاب نبوده و نیست و جای شکر دارد که سیمای ملی ایران در چهل سالگی انقلاب در امور فرهنگی و ورزشی و هنری با یک برنامه جذاب پرچم‌دار این مهم شده است.
نقد بعدی به برنامه اینه که رقابت ها اصلا هم سان نیستن و در موضوعات مختلفند که باید ارنج بشه بعد انالیز بشه و بهترین ها انتخاب بشن تا عدالت در داوری رعایت بشه مع الاسف تا به حال هیچ گونه دسته بندی نشده و در زمینه های مختلف افراد مختلف رقابت میکنن به نحوی که هیچ داور عادلی هم نمیتونه عادلانه بسنجه و قضاوت کند.
هر چند شاید برای ایجاد جذابیت های بصری و محتوایی در هر قسمت از برنامه مهارت های مختلف و متعدد با هم برای فینالی شدن جدال میکنند اما قطعا این نوع سنجش با توجه به عدم وجود داورهایی که در همه رشته ها تبحر داشته باشن کار رو مشکل و قضاوت رو متزلزل میکند.
در پایان باید گفت علی رقم اینکه این برنامه جذاب در برنامه ریزی های مردم جای خودش رو باز کرده یکی از پیامدهای این نوع برنامه ها ظهور و بروز افراد متوهم خود نابغه پنداری است که اونا رو به تکاپو میندازه برای رقابت در این میدان و جلوه کردن و قضاوت شدن اعلام آمادگی کنند هر چند نوع برخورد بعضا تند و صریح داوران محترم موجب میشه تا حدودی به تعادل برسند.
امیدوارم روزی برسه که یک برنامه ساز در رسانه ملی هیچ دغدغه ای به جز طراحی و نوع آوری و ابداع و برنامه سازی نداشته باشه و هیچ شخص یا شخصیتی نتونه رسانه ملی تنها کشور شیعه جهان رو تحت فشار ثروت و قدرت خود قرار بده و براش خط مشی تعیین کنه و با نگاه آمرانه مانع برنامه سازی در شأن ملت شریف و فهیم ایران اسلامی شود.
به امید آن روز نزدیک
عباس روزمه