به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ رشته اسکی را می‌توان جزو مفرح‌ترین رشته‌های ورزشی دانست که در چند سال گذشته رشد قابل توجهی در کشورمان داشته و با توجه به پیست‌های خوبی که در ایران وجود دارد و استعدادهای بی‌نظیر در این رشته در چند سال گذشته اسکی‌بازان کشورمان توانستند در آسیا حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. بیشتر مردم ایران ورزش اسکی را با اسکی آلپاین می‌شناسند و به همین خاطر اسکی صحرانوردی تا حدودی گمنام باقی مانده است.
سمانه بیرامی باهر، بانوی اسکی‌باز تیم صحرانوردی ایران، چند سالی است که در این رشته فعالیت می‌کند و سابقه حضور در المپیک زمستانی را نیز دارد. برای اطلاع از وضعیت این رشته در کشور و همچنین مسابقات انجام شده در سال 97 خبرنگار برنا گفتگویی را با این بانوی ورزشکار انجام داده که در زیر می‌خوانید.
چرا رشته اسکی صحرانوردی را انتخاب کردی؟
من قبل از اسکی، در تیم ملی شنا بودم و توانستم در مسابقات کشورهای اسلامی 3 مدال بدست بیاورم. به ورزش بسیار علاقه داشتم و بعداز اینکه شنا را کنار گذاشتم، به اسکی علاقه‌مند و وارد این رشته ورزشی شدم و توجهم به رشته اسکی صحرانوردی که کوه‌ها را سربالا اسکی می‌کنند، جلب شد. خیلی علاقمند شدم در این رشته پرتلاش فعالیت کنم و وقتی با ورزشکارهای این رشته صحبت کردم متوجه شدم می‌توانم وسایل این رشته را تهیه کنم و در مسابقات شرکت کنم. این شد که وارد این رشته شده و موفق شدم به این نقطه برسم.
با‌توجه به این که سخت‌ترین رشته اسکی را انتخاب کردید، تا به حال از انتخاب خود پشیمان شدید؟
من به این رشته واقعا علاقمند شدم و حتی در فصل تابستان هم حدود 30 کیلومتر در مسیرهای سربالا می‌دوم و کوه‌نوردی‌های خیلی سخت و سنگین انجام می‌دهم و در کوه راه نمی‌روم، مجبورم بدوم تا بتوانم به آن سطح از آمادگی برسم که در زمستان اسکی صحرانوردی کار کنم. در تابستان برای افزایش آمادگی بدنی، تمرینات رشته رول‌اسکی را انجام می‌دهم. رول‌اسکی رشته‌ای شبیه‌سازی شده به رشته استقامت است، زیر چوب‌هایی به طول یک متر 2 عدد چرخ نسب شده که با آن می‌توان جاده‌ها را سربالا پاتیناژ زد. یکی از تمریناتم در فصل تابستان این است که حدود 35 کیلومتر جاده سربالای آسفالت راپاتیناژ بزنم. اوایل این رشته برای من بسیار سخت و سنگین بود اما در حال حاضر آنقدر علاقه پیدا کردم که اگر یک روز تمرین نداشته باشم، از نظر ذهنی اذیت می‌شوم.
چرا رشته اسکی صحرانوردی در ایران به اندازه رشته‌های دیگر اسکی دیده نشده است؟
اسکی صحرانوردی یک مقدار مظلوم واقع شده و حتی خبرگزاری‌ها هم کم‌تر به اخبار رشته اسکی صحرانوردی می‌پردازند. اسکی صحرانوردی بسیار سنگین است و حداقل خوب است که به اندازه رشته‌های دیگر اسکی مطرح باشد. من دوست دارم مردم این رشته را بشناسند. وقتی به مردم می‌گویم عضو تیم ملی اسکی صحرانوردی ایران هستم، اصلا نمی‌دانند این رشته چگونه است و وقتی می‌گویم کوه‌ها را سربالا اسکی می‌کنیم، نمی‌دانند چطور می‌شود کوه‌ها را سربالا اسکی کرد. دوست دارم این رشته شناخته بشود تا مردم بدانند چقدر این ورزش برای سلامتی مفید است و خانم‌ها می‌توانند برای لاغری در این رشته فعالیت بکنند چون رشته بسیار کالری سوزی است. حتما نباید به قصد قهرمانی وارد این رشته بشوند که هرچند اگر برای قهرمانی هم فعالیت کنند باعث خوشحالی است. یکی از اهداف من این است که از طریق صفحه اینستاگرام خودم و رسانه‌ها این رشته را به مردم معرفی بکنم.
شما این دیدگاه که اسکی ورزش پولدارهاست را قبول دارید؟
اگر شخصی بخواهد برای تفریح یک یا دو روز اسکی بکند، بله باید هزینه لوازم اسکی، لباس اسکی و بلیت پیست را پرداخت کند و برای تفریح رشته هزینه‌برداری است. فدراسیون اسکی تمام لوازم، لباس اسکی و پیست‌های اسکی را به صورت رایگان در اختیار ما قرار می‌دهد. در اردوها مربی داریم اما در فصل‌های بهار، تابستان و بخش زیادی از پائیز که در اردو نیستیم بدون مربی تمرین می‌کنیم.
دلیل موفقیت‌های اخیر بانوان در عرصه‌های مختلف ورزشی چیست؟
وقتی اخبار موفقیت‌های بانوان در عرصه ورزش را می‌شنوم، واقعا خوشحال می‌شوم و می‌دانم بانوان سرزمین ایران بسیار توانمند هستند و اگر اراده کنند تا به یک نقطه برسند، از پس مشکلات برمی‌آیند و با تلاش، پشت کار و مقاومت در هر رشته‌ای می‌توانند موفق بشوند. این یک موفقیت بزرگ است که بانوان در رشته اسکی صحرانوردی به مسابقات رده بالا راه پیدا کردند. تیم ملی اسکی صحرانوردی ایران در مسابقات جهانی اتریش حضور داشت. من در 2 دفعه قبلی که در این مسابقات حضور داشتم توانستم جایگاه بیست و چهارم را کسب کنیم اما در این دوره به جایگاه چهاردهم رسیدم و توانستم ده پله صعود کنم. اگر تلاش و تمرینات بیشتری داشته باشیم و روی اصول و با علم کار کنیم، می‌توانیم در تمام زمینه‌ها پیشرفت بکنیم.
آیا در حال حاضر این بستر فراهم است که بدون وابستگی به یک قشر خاص بتوان به تیم ملی اسکی راه پیدا کرد؟
با اقدامات ریاست فدراسیون اسکی، این بستر فراهم شده که افراد از شهرهای مختلف وارد این عرصه بشوند. در حال حاضر شرایط برای بانوان و آقایان مناسب است تا در این رشته تلاش کنند و خود را به سطح بالا برسانند و اگر در مسابقات مقامی کسب بکنند، می‌توانند وارد تیم ملی و اردوهای ملی بشوند. من تنها تهرانی هستم که موفق شده به تیم ملی و المپیک راه پیدا کند.
به عملکرد ورزشی خود در سال 1397 چه نمره‌ای می‌دهید؟
امسال با وجود تمرینات کم‌تر نسبت به کشورهای دیگر از عملکرد خود راضی بودم. در کشور ایران فقط 3 ماه در سال. کشورهای دیگر خصوصا کشورهای اروپایی 12 ماه سال را روی برف پیست‌های مصنوعی یا یخچال‌های طبیعی اسکی می‌کنند. نسبت به تمرینات کمی که امسال روی برف داشتم، توانستم ده پله جایگاه خود را در مرحله مقدماتی قهرمان جهان بالا ببرم و از عملکرد خود راضی هستم. می‌توانستم در ده نفر برتر هم قرار بگیرم و مرحله بعد راه پیدا کنم اما یک‌سری مشکلات کوچک مثل واکس کف چوب اسکی و حتی تلاش کم‌تر خودم باعث شد نتوانم در ده نفر برتر قرار بگیرم.
مهم‌ترین برنامه شما در سال 1398 چیست؟
در سال 98 تورنمنت خاصی برای اسکی صحرانوردی وجود ندارد. اما من به تازگی فعالیت در رشته اسکی کوهستان، که یک رشته دیگر از اسکی صحرانوردی است، را شروع کرده‌ام. در این رشته یک پوست بخصوص مثل موکت زیر چوب‌های اسکی می‌چسبانیم و کوه‌ها را سر بالا اسکی می‌کنیم، به قله که برسیم آن پوست‌ها را از کف اسکی جدا می‌کنیم و مثل آلپاین کوه را به سمت پائین می‌آییم. در سال 98 در رشته اسکی کوهستان مسابقات قهرمانی آسیاست که احتمال دارد میزبان این مسابقات ایران باشد. امیدوارم بتوانم در مسابقات این رشته حضور داشته باشم.
تا به حال از انتخاب رشته ورزشی خود پشیمان شده‌ای؟
بله پشیمان شده‌ام. بعد از سختی‌های زیاد وقتی به موفقیت رسیدم و توانستم پرچمدار کاروان ایران در المپیک زمستانی باشم و پرچم ایران را به نمایندگی از تمام مردم ایران بالا بردم، تمام خستگی زحمت‌ها و سختی‌هایی که در این رشته کشیده بودم از ذهنم خارج شد و به خود گفتم ارزش تلاش و جنگیدن را داشت تا به این نقطه برسم و این جایگاه را به‌دست بیاورم.
بهترین عیدی که تا به حال گرفته‌ای از دستان چه کسی بوده است؟
سال 97 از دست همسرم بود چون به تازگی نامزد کرده بودم. سال‌های قبل از آن هم از دست پدرم می‌گرفتم.
حسرت ورزشی شما در زندگی چیست؟
همین حالا حسرت مسابقات قهرمانی جهان را می‌خورم که ای کاش مسافتی را بیشتر تلاش می‌کردم تا در جمع ده نفر برتر قرار بگیرم و به مرحله بعدی راه پیدا کنم. ورزشکارها اصولا وقتی در مسابقات یک نتیجه‌ای را کسب می‌کنند، جدا از خوشحالی که برای جایگاهی که کسب کرده‌اند دارند، ذره‌ای هم حسرت دارند که ای کاش تلاش بیشتری می‌کردند و یا کاش اتفاق بدی نمی‌افتاد. چنین چیزهایی در ورزش وجود دارد که انسان حسرت آن‌ها را بخورد.
در لحظه تحویل سال 98 چه دعایی خواهی کرد؟
تنها دعایی که از صمیم قلب دارم این است که تمام مریض‌ها را خدا شفا بدهد، خصوصا افرادی که سرطان دارند چون می‌دانم چقدر سخت است. بعد از آن برای مردم صبور ایران دعا می‌کنم تا بتوانند از پس سختی‌ها بربیایند و در زندگی احساس آرامش داشته باشند.
کلام آخر
دوست دارم مردم بیشتر رشته اسکی صحرانوردی را بشناسند، چون این رشته بسیار برای سلامتی مفید است و جا دارد که در زمینه قهرمانی قدم‌های بیشتری برداریم و پیشرفت کنیم.