در نوروز 98 تعدادی از فیلم ها به عنوان اکران نوروز معرفی شدند. طبیعی است که این زمان ویژه برای بسیاری از صاحبان فیلم مساعد و مناسب است تا فیلمشان روی پرده برود.
به هر حال اکران نوروزی باتوجه به حجم وسیع تماشاگر سینما و زمان لازم برای دیدن فیلم ها در سینما، زمان مناسبی است تا بسیاری از تهیه کنندگان، سرمایه گذاران و صاحبان سینما حتی عیار آثار را در نظر مخاطب بسنجند و مشخص کردند که کدام فیلم با چه ساختار، ژانر و گونه ای می توانند برای سینما بازگشت سرمایه داشته باشند.
نکته ای که بسیاری از کارشناسان، خانواده سینما و البته خانواده رسانه پیش از تعطیلات نوروز و البته هر سال با آن درگیر هستند و حتی روی آن بررسی دارند که کدام یک از ژانرها در نوبت اکران نوروز فروش بهتر و بیشتری خواهد داشت امسال با جواب متفاوتی روبه رو شد. از میان چند فیلمی که در اکران نوروزی امسال روی پرده سینما رفت، دو فیلم به لحاظ فروش انواع رکوردها را در این مناسبت خاص اکران زدند، درحالی که هرکدام از این فیلم ها به لحاظ ساختار، ژانر و حتی سلیقه فیلم دیدن تماشاگران سینمایی با یکدیگر تفاوتی عدیده داشتند.
با این وضع که نه تنها هیچ شباهتی در ژانر این دو فیلم وجود نداشته لحاظ چیدمان ستاره های سینمایی و سبک و سیاق موضوعی نیز هیچ ارتباط و اشتراکی نمی توان در آنها ملحوظ کرد. در واقع این حقیقت بالاخره بر همه خانواده سینما از فیلمساز گرفته و سرمایه دار و حتی سینمادار ثابت شد که فیلم خوب دیده می شود.
و این به آن معناست که اگرچه تماشاگر سینما در این دوره خاص و مناسبت بهاری و البته شرایط جامعه بیشتر علاقه دارد بخندد و شاهد یک فیلم کمدی 90 دقیقه ای در سالن سینما باشد و از مشکلات معمول زندگی اش فاصله بگیرد مشخص شد که یک درام اجتماعی با اشاره به یک ناهنجاری در فیلم هم اگر خوب و قابل احترام ساخته شود و یک تفکر ویژه در ساختار و به دور از هرگونه شعار و احتیاط های مرسوم روی پرده سینما برود تماشاگرش را خواهد داشت و حتی در بدترین شرایط اقتصادی جامعه شاهد این خواهیم بود که 2 فیلم «رحمان 1400» و «متری شیش و نیم» بیش از 20 میلیارد تومان در اکران نورزی به گیشه سینما ایران پول واریز کردند تا ثابت شود ژانر مهم نیست فیلم خوب بسازید. در واقع مردم برای فیلم خوب دست به جیب می شوند و تنها فیلم کمدی نیست که عامل فروش است.
ادامه دارد...