به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ داریوش فرضیایی درمورد دلیل حضور نداشتن خود در اختتامیه جشنواره «جام جم» گفت: من فرزند رسانه هستم و آدم نمک را نمی‌خورد نمکدان را بشکند. اما گاهی احساس می‌کنم در خانواده خودم غریب هستم کار کودک اصلاً ارزیابی نشده و من چرا باید حضور داشته باشم؟ چرا اصلاً در جشنواره «جام جم» برنامه ما باید با کار بزرگسال مقایسه شود؟ و یا برنامه من با برنامه صبحگاهی اجتماعی و سیاسی چه تشابهی دارد؟ وقتی چنین قیاسی صورت می‌گیرد من چه جایگاهی می‌توانم داشته باشم.
وی تاکید کرد: «محله گل و بلبل» سریال بود نه برنامه. بازیگران متعددی داشتیم، ویژوال به کار بردیم، کارگردانی قوی داشتیم چرا نباید به چشم بیاییم؟ من خودم را سرمایه این رسانه می دانم و خودم را جزوی از خانواده‌ای می دانم که همه زحمت می‌کشند. عمو پورنگ حاصل زحمات ۷۰ نفر پشت دوربین است و کار اینها باید به چشم بیاید. کار کودک همیشه مظلوم بوده است من همیشه از مدیران خواسته‌ام و گفته‌ام به کار کودک بودجه اختصاص بدهید.
همه جای دنیا همین کار را می‌کنند. آموزش باید از کودک شروع شود و مهم‌ترین برنامه‌ها، ژانر کودک است. فونداسیون یک ساختمان اگر قوی باشد مشکلی برایش پیش نمی‌آید اما اگر فونداسیون ضعیفی داشته باشد با کوچک‌ترین باد و لغزشی فرو خواهد ریخت.
عمو پورنگ تصریح کرد: من هیچوقت نمی‌خواهم چیزی به خودم اختصاص بدهم، این خودخواهی است، هرکسی دارد تلاش می‌کند اما اگر ما بیاییم این تلاش‌ها را کانالیزه و به روز کنیم بهتر جواب می‌دهد. مبالغی خرج می‌شود که خروجی ندارد اما اگر با درایت و برنامه این مبالغ خرج شود خروجی خواهیم داشت مثل طرح همیار پلیس که بعد از ما رها شد.