به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ روزنامه ایراننوشت: «از دست دادن زندگی و ثروت، از دست دادن وسایل معاش، کاهش قدرت خرید و تولید، مهاجرت انبوه، آثار روانی، پیامدهای سیاسی، ممانعت از رشد و توسعه اقتصادی، آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی است که سیل به بار می‌آورد. پایگاه پژوهشی IFM در حوزه مدیریت سیل، آسیب‌های این بلای طبیعی را چنین دسته‌بندی می‌کند و درباره کاهش قدرت خرید و تولید می‌نویسد: «آسیب به زیرساخت‌ها باعث تأثیرات بلندمدت مانند اختلال دسترسی به آب تمیز و برق، حمل و نقل، ارتباطات، آموزش و مراقبت‌های بهداشتی می‌شود. از دست دادن معیشت، کاهش قدرت خرید و از دست دادن ارزش زمین در سیل باعث افزایش آسیب‌پذیری اقتصاد جوامع درگیر می‌شود. هزینه‌های اضافی برای توانبخشی، جابه‌جایی مردم و پاک‌سازی مناطق سیل زده باعث می‌شود که سرمایه‌های لازم برای حفظ تولید از بین بروند. »
سیلی که از ابتدای سال ۹۸ استان‌های مختلف کشور را درگیر کرد، آسیب‌های زیادی از خود به جا گذاشته و به مرور زمان، ابعاد اقتصادی بیشتری از آن مشخص می‌شود. برخی استان‌های درگیر سیل مانند لرستان و خوزستان هم در دسته استان‌های کمتر توسعه‌یافته جای می‌گیرند و به همین خاطر آسیب‌دیدگی آنها بیشتر بوده است. هنوز برآورد دقیقی از کل آسیب‌های سیل انجام نشده است اما اعدادی که در بخش‌های مختلف اعلام می‌شود، نشان از زیان‌های چند صد میلیاردی دارد. این مسأله‌ای است که تمام جهان هر سال با آن درگیر هستند. برآورد بانک اطلاعات بلایای طبیعی بین‌المللی در دانشگاه لوون بلژیک نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۸، بلایای طبیعی نزدیک به ۱۰۸ میلیارد دلار از اقتصاد جهان را از بین برده است. تنها سیل‌ها در این سال، ۱۷.۵ میلیارد دلار به اقتصاد جهان ضربه زده‌اند. زیان سیل برای اقتصاد جهان در سال ۲۰۱۶، نزدیک به ۵۷.۵ میلیارد دلار بوده است.
مخرب‌ترین سیل‌ها برای اقتصاد در جهان
مرکز تحقیقات اپیدمولوژی بلایای طبیعی، وضعیت سیل در جهان از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ را بررسی و پرآسیب‌ترین آنها را دسته‌بندی کرده است. بر اساس این مطالعه، سیلی که در اوت ۲۰۱۱ در تایلند رخ داد، بیشترین آسیب‌های اقتصادی را بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۳ با ۴۰ میلیارد دلار به بار آورد. این سیل همچنین باعث مرگ ۴۲ نفر در شمال و شمال شرقی این کشور شد. باران‌های فصلی شدید و طوفان استوایی عامل اصلی این زیان ۴۰ میلیارد دلاری بوده است. طوفان استوایی ناک‌تن در ژوئیه آن سال اولین بار به فیلیپین رسید و ۷۵ نفر را کشت. سپس به چین، ویتنام و لائوس رسید و مردم بیشتری را به کام مرگ کشاند. در کل در سیل ۲۰۱۱ تایلند، ۱.۵ میلیون نفر از جمعیت ۶۸ میلیون نفری این کشور متأثر شدند. تقریباً ۶۵۰ هزار نفر بی‌خانمان شدند و ۶۲۰۰ هکتار از مزارع برنج و سایر محصولات کشاورزی در آب فرورفت و نابود شد.
چین، کشور دیگری است که بیشترین آسیب را از سیل دیده است. در سال ۱۹۹۸، ۲۳۸ میلیون نفر از مردم این کشور تحت تأثیر سیل قرار گرفتند. در سال ۱۹۹۱، ۲۱۰ میلیون نفر از چینی‌ها از سیل متأثر شدند و در یک واقعه تاریخی در سال ۱۹۳۱، ۳.۷ میلیون نفر به خاطر سیل در چین جان باختند. تنها سیل سال ۱۹۹۸، باعث خسارت ۳۰ میلیارد دلاری به اقتصاد این کشور شد.
در جدیدترین موارد مربوط به سیل سال ۲۰۱۶ در آمریکا، ۱۲.۵ میلیارد دلار خسارت به بار آورد، پیش از آن سال ۲۰۱۴ اقتصاد هندوستان ۱۶ میلیارد دلار از سیل خسارت دید و در سال ۲۰۱۳ هم آلمان، نزدیک ۱۳ میلیارد دلار از اقتصادش را به خاطر سیل از دست داد. IFM، پایگاه بین‌المللی مدیریت سیل درباره ممانعت سیل از رشد و توسعه اقتصادی می‌نویسد: «هزینه‌های هنگفت تسکین و بازسازی ممکن است که بر سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و فعالیت‌های توسعه منطقه‌ای تأثیر بگذارد و در بعضی موارد ممکن است که اقتصاد ضعیف منطقه را فلج کند. سیل مجدد در یک منطقه ممکن است که سرمایه‌گذاری‌های دولت و بخش خصوصی را به طور کامل متوقف کند. فقدان وسایل معیشت همراه با مهاجرت کارگران ماهر و تورم کالاها می‌تواند بر رشد اقتصاد منطقه تأثیر منفی جدی داشته باشد. از دست دادن منابع می‌تواند به هزینه بالای کالاها و خدمات منجر شود و برنامه‌های توسعه را به تأخیر اندازد.»