به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ آمار اعتیاد در بین دانش آموزان ایرانی رو به فزونی است. این روزها کافی است تا حوالی ظهر یا عصر گذرتان به پارک‌های نزدیک دبیرستان‌ها بیفتد تا گسترش مصرف مخدر در بین سنین کم را از نزدیک مشاهده کنید. مصرف ماریجوانا این روزها نقل و نبات محافل نوجوانان است. نوجوانانی که مصرف سیگار هم برای آنها ممنوع و خلاف قوانین داخلی و بین‌الملل تلقی شده است. با این حال ارزان و در دسترس بودن این ماده محرک خطرناک سن مصرف کنندگان آن را کاهش داده است، محرکی که این روزها بدل به آسیبی اجتماعی شده و خانواده‌های بسیاری را درگیر خود کرده است.
آموزش و پرورش کشور نیز در راستای جلوگیری از پیشروی اعتیاد در بین دانش‌آموزان، اقدام چندانی ندارد. اگرچه در جلسات مختلف و به وسیله مشاورینی که در مدارس کشور مشغول به کار هستند از مضرات و خطرات و عواقب خانمان سوز این موادهای مخدر صحبت می‌شود اما انگار دانش آموزان تمایلی به پذیرفتن این نصیحت‌ها ندارند و با دلایل عمدتا کلیشه‌ای خود اوقات فراغت را در دود غلیظ ماریجوانا می‌گذرانند و سیگار که رفته رفته سن مصرف آن کاهش می‌یابد خرید روتین و هر روزه آنها شده است.
در این باره محمدرضا نیک‌نژاد، کارشناس آموزش و پرورش، در گفتگو با خبرنگار برنا با اشاره به برنامه‌هایی که آموزش و پرورش کشور در خصوص مبارزه با اعتیاد نوجوانان دارد، گفت: این برنامه‌ها عمدتا در قالب کتاب‌های درسی تدوین می‌شوند اما مشکلات درون سازمانی در وزارت آموزش و پرورش وجود دارد و کسانی که این مطالب را تولید می‌کنند شناخت چندانی از موضوع اعتیاد ندارند. با این حال برابر همین محتواهای محدودی هم که در کتب درسی ذکر شده مقاومت‌هایی وجود دارد.
وی درباره برنامه‌های وزارت آموزش و پرورش در این خصوص گفت: انواع کلاس‌های شهروندسازی و پرورشی و... را برگزار می‌شود اما عملا مسئولین در راستای آنها حرکت نمی‌کنند؛ ما معلم آموزش‌دیده در این زمینه نداریم و اگر هم وجود داشته باشد به صورت سلیقه‌ای عمل می‌کند. ما یک بحث کلی در کتاب‌های زیست‌شناسی به عنوان بیماریهای اجتماعی داریم که آن هم خیلی محدود است. جزواتی هم در زمان گذشته در سال نهم بود که خارج از کتاب‌های درسی بود و در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌دادند تا آنها را آشنا کنند، ولی بحث اصلی این است که روش آموزش ناکارآمد است و معلم‌ها عموما در این فضاها وارد نمی‌شوند و یا آموزشهای لازم را ندیده‌اند.
وی تصریح کرد: مانع دیگر تراکم کلاسی است. این بحث‌ها به دلیل اینکه طبعا تمرکز کلاس را به هم می‌ریزند امکان طرح شدن آنها در کلاس‌های پرتراکم سخت است و از همین رو معلمین هم ترجیح می‌دهند که درباره این مسائل با دانش‌آموزان صحبت نکنند.
نیک‌نژاد با بیان اینکه یک مشکل برون سازمانی هم در این زمینه وجود دارد، افزود: چند سال پیش معاونت پرورشی وقت قصد داشت تا طی تحولاتی جدید در مدارس راجع به اعتیاد و مسائل جنسی آموزش داده شود اما خانواده‌های دانش آموزان به این مسئله اعتراض کردند.
وی ادامه داد: ما اگر بخواهیم برنامه‌ای برای بیماریهای اجتماعی مثل اعتیاد داشته باشیم باید آموزش‌هایمان دوسویه باشد؛ یعنی ضمن اینکه در مدرسه دانش آموزان از این آموزش‌ها بهره‌مند می‌شوند، خانواده‌ها هم درگیر این آموزش‌ها شده و با منطق و استدلال قانع شوند که چرا باید در این حوزه‌ها آموزش داده شود.
این کارشناس آموزش و پرورش اظهار داشت: وقتی از بیرون نگاه می‌کنیم می‌بینیم بچه‌ها از گروه‌های دیگر و دوستان خود آموزشهای پیچیده‌تری را می‌بینند و در این آموزش‌ها اطلاعات اشتباه بسیاری به بچه‌ها منتقل می‌شود؛ این اطلاعات چه درباره آموزشهای جنسی باشند و چه درباره اعتیاد، خطرناک هستند و نتایج بدتری را به همراه دارند.
وی ادامه داد: اطلاعات عجیب و ناقص و مبالغه‌آمیزی که به دانش‌آموزان منتقل می‌شود باعث پیچیده‌تر شدن ماجرا خواهد شد.
نیک‌نژاد همچنین گفت: در آموزش و پرورش این باور وجود دارد که اگر نمی‌توانید کاری را درست انجام دهید، وارد آن نشوید! معمولا مسئولین آموزش و پرورش بر اساس همین باور دنبال دردسر نمی‌گردند و نمی‌خواهند وارد این حوزه‌ها شوند و آن را بدتر کنند؛ بنابراین و وقتی دانش‌آموز معتادی در مدارس دیده شود، کوتاه‌‌ترین و ساده‌ترین مسیر، یعنی حذف او از آن کلاس و مدرسه انتخاب می شود و هیچ برنامه‌ای نه آموزش و پرورش و نه جامعه و خانواده برای اصلاح او ندارند.
این کارشناس در پایان اضافه کرد: ما منطقا وقتی جسم‌مان درد نداشته باشد متوجه بیماری‌مان نمی‌شویم؛ حالا نیز وقتی جامعه، آمارها را پنهان می‌کند یعنی سیستم کنترل اعصاب جامعه در تلاش است تا درد نمایان شده را از کار بیاندازد؛ وقتی رسانه‌ها به آمارهای واقعی در سطح جامعه دسترسی ندارند و پنهان‌کاری‌های گسترده در این زمینه وجود دارد هیچ وقت نقطه اصلی درد را نمی‌توان پیدا کرد.