به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، به نقل از خانه ملت، فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی طرحی را برای تغییر شرایط فسخ نکاح به منظور تحکیم بنیان خانواده تدوین کرده که به امضای جمعی از نمایندگان رسیده و آماده تحویل به هیات رییسه مجلس است.
در مقدمه (دلایل توجیهی) طرح، یک فوریتی اصلاح موادی از قانون مدنی (فسخ نکاح) آمده است: تردیدی نیست که تداوم نظام اجتماعی هر جامعه‌ای را بایست مستلزم استحکام بنیان خانواده دانست که این مهم در شرع اسلام و اصول قانون اساسی منبعث از آن تاکید شده است اما فقه اسلامی همسو با مبانی علمی و عقلانی و به طور کاملاً استثنایی در مواردی که تداوم نهاد خانواده را با اقتضا و اهداف بنیادین آن مغایر بداند؛ طرفین را مجاز به فسخ عقد نکاح دانسته است.
در ادامه این مقدمه آمده است: از جمله این موارد استثنایی، بیماری‌های است که در مواد 1101 و 1121 و 1122 و 1123 و 1126 قانون مدنی و منبعث از فقه اسلامی بدان اشاره شده است که البته با توجه قدمت و اتصال این منابع فقهی به دوران امام زمان (عج) از سویی و از سویی دیگر، پیشرفت‌های پزشکی و پیدایش راه‌های درمانی نوین؛ بازیگری در تعیین بیماری‌های مصداق ایجاد حق فسخ برای طرفین عقد نکاح را ضروری است.
در بازنگری این طرح مواردی همچون، تعیین مرجع رسمی علمی برای تعیین عناوین بیماری‌های مصداق موجد حق فسخ در عقد نکاح (زیرا که در غیر این صورت، بروز بیماری‌های جدید و پیشرفت‌های پزشکی مستلزم تغییر مدام قانون و طی مسیر پیچیده و طولانی امور تقنینی است)، تعیین قیود و محدودیت برای مرجع رسمی علمی فوق‌الذکر در تعیین مصادیق بیماری‌های موجد حق فسخ (زیرا که موضوع فسخ عقد نکاح، منصرف به بعد علمی نبوده بلکه شامل ابعادی چون اخلاق حسنه و نظم عمومی است) و تعیین مرجع رسمی علمی جهت احراز استقرار بیماری حائز اهمیت است.
همچنین در بازنگری این طرح، تعیین موانع برای بهره‌مندی از این امتیاز همانند، آگاهی طرف مقابل به بیماری حین عقد
، توافق ضمن العقد طرفین بر سر وجود بیماری، وجود حمل با فرزند (جهت رعایت حقوق کودکان)، ابتلاء به بیماری بعد از عقد به غیر از بیماری‌های مسری از نکات حائز اهمیت است.
در موضوع این طرح آمده است: بیماری زوج یا زوجه که دارای جمیع شرایط سه گانه، مبدأ آن قبل از عقد نکاح باشد مگر آنکه بیماری مسری باشد، لاعلاج باشد یا به حدی صعب العلاج که روند یا هزینه درمانی و کنترل آن موجب عسر و حرج طرف مقابل عقد شود، مانع یا محل دائم ایفای تکالیف مقتضای عقد نکاح اعم از زناشویی و زادآوری و یا تداوم حیات طرف مقابل عقد باشد، موجب حق فسخ عقد نکاح برای طرف مقابل عقد است مگر آنکه علم طرف مقابل عقد به بیماری مذکور در زمان عقد با توافق طرفین در این خصوص و با وجود حمل یا فرزندی مشترک، اثبات شود.
بر اساس این طرح، استقرار بیماری در زوج یا زوجه و مبدأ آن به تشخیص هیأت پزشکی قانونی است.
در تبصره 1 این ماده آمده است: بیماری‌های موضوع این ماده اعم از جسمانی و روانی و اعصاب است.
بر اساس تبصره 2 این ماده، رفع بیماری پس از بروز به هر ترتیب، مسقط حق فسخ موضوع این ماده قبل از اعمال آن است.
در تبصره 3 این ماده بیان شده است: تعیین مصادیق بیماری های مشمول این ماده مطالبق آیین نامه ای که هر 5 سال یکبار توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه و به تصویب هیات وزیران می رسد.
همچنین بر اساس ماده دیگری از این طرح، هرگاه عقد نکاح قبل از نزدیکی به جهتی فسخ شود، زن حق مهر ندارد مگر آنکه موجب عدم نزدیکی، بیماری شوهر موضوع ماده 1122 این قانون باشد که در این صورت با وجود فسخ نکاح، زن مستحق نصف مهر است.
در این طرح یک فوریتی تصریح شده است: از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون مواد 1121 و 1123 و 1124 و 1125 و 1126 قانون مدنی و تمامی قوانین مغایر با این قانون ملغی می شوند.