به گزارش خبرگزاری برنا از استان زنجان؛ دکتر منتظرقائم ضمن تاکید بر لزوم تولید ادبیات نظری بومی به منظور فهم رسانه ها در کشور، به نقد و تشریح وضعیت کنونی روزنامه‌نگاری پرداخت.
وی بیان داشت که دو دیدگاه اصلی در مطبوعات، غیر بومی و ناکارآمد است؛ زیرا که یک نگاه تنها به ادبیات لبیرالیستی و فنی روزنانه‌نگاری می‌پردازد و در این نگاه، مباحث اقتصاد سیاسی توانایی ورود به عرصه تحلیل را نخواهد داشت. نگاه دیگر نیز حاصل برداشت های ناقص از رشته‌های مطالعات فرهنگی و ارتباطات است که در بهترین حالت تنها به شکایت از وضع موجود می‌پردازد. بنابراین پس از بومی‌سازی فضا است که می‌توان به دنبال کشف راه حل های مختلف برای اصلاح شرایط موجود بود.
وی همچنین در تعریف روزنامه‌نگاری دیگرگونه عنوان کرد که این روزنانه‌نگاری تعریف عام جهانی ندارد و در برابر جریان اصلی روزنامه نگاری قرار می‌گیرد. در حقیقت این جریان اصلی، روزنامه‌نگاری است که بر طبق اصول دقیق نظام های سیاسی اقتصادی و همچنین گفتمان های تعریف شده جامعه، عمل می‌کند. روزنامه‌نگاری دیگرگونه از قرن ۱۹ میلادی شکل گرفت و در طول قرن ۲۰ با هدف برآوردن صداهای شنیده نشده و دور افتاده از جریان غالب جامعه و همچنین بومی‌گرایی و مردم‌گرایی گسترش پیدا کرد‌ه است.
دکتر منتظرقائم اظهار داشت که روزنامه‌نگاری دیگرگونه لزوما به معنای روزنامه‌نگاری محلی نیست و این تنگاتنگی معنا به دلیل ترکیب آن با روزنامه‌نگاری محلی در فضای نگارش کتاب که کشور انگلستان است، می‌باشد.
همچنین وی بیان داشت که روزنامه‌نگاری تحقیقی اگر با تکنیک های میدانی اتفاق بیفتد، می‌تواند به روزنامه‌نگاری دیگرگونه نزدیک شود.
دکتر رضائیان نیز با بیان توضیحاتی در باب سطوح روزنامه‌نگاری و تاکید بر عملی بودن این فعالیت بیان داشت که روزنامه‌نگاری فعالیت دو سویه مطالبات-آموزش است؛ بدین صورت که مردم و خوانندگان دارای مطالباتی هستند که باید در این حرفه به آن ها پرداخته شود. همچنین جریان‌های قدرت نیز خواستار آموزش مسائل مختلف به مردم هستند. بنابراین در این حوزه دو جریان اصلی وجود دارد؛ جریان روزنامه‌نگاری محلی که جریانی از پایین به بالاست و مطالبات مردم را در برمی‌گیرد و جریان روزنامه‌نگاری ملی که جریانی از بالا به پایین است و در حقیقت وظیفه اصلی آن آموزش در چارچوب وضعیت موجود و تثبیت جریان قدرت است.
وی با تاکید بر ضرورت ایجاد پرسش برای مخاطب توسط روزنامه‌نگار اظهار داشت که مسئله فضای کنونی روزنامه‌نگاری، از یاد بردن نیاز مخاطب و ارزش رویدادها و تنها تمرکز بر سیاست رسانه است.
جعفر محمدی نیز به تشریح علل ترجمه کتاب پرداخت و بیان کرد که امید است ترجمه این کتاب فتح بابی برای برگردان کتاب های دیگر در این حوزه شود.
وی همچنین به نقد جریان روزنامه‌نگاری در استان‌ها پرداخت و اظهار داشت که خبرنگاران تنها در مکان های خاص –که اغلب ارگان ها دولتی را شامل می شوند- به تولید محتوا می‌پردازند. در حقیقت مشکل اصلی روزنامه‌نگاری، نادیده گرفتن مردم توسط آن ها است و دست کم در مطبوعات محلی کشور حتی صدای طبقات متوسط جامعه نیز به گوش نمی‌رسد. چرا که صاحبان قدرت تیترها و ستون‌های خبری را در دست گرفته‌اند و هیچ اثری از دخالت مردم عادی در مطبوعات و انعکاس دغدغه آن ها وجود ندارد.
محمدی در انتها افزود که هدف از ترجمه این کتاب ارائه الگویی جدید در روزنامه‌نگاری کشور بوده که می‌تواند با درگیر کردن مردم طبقات مختلف، حتی در تحریریه مطبوعات با هر سطحی از سواد، به انعکاس مطالبات آن ها و تغییر وضع موجود و ایجاد موجودیتی مستقل برای رسانه ها در برابر جریان قدرت، بپردازد.
این نشست با همکاری انجمن علمی دانشجویی ارتباطات دانشگاه تهران از ساعت ۱۲ تا ۱۴ سه شنبه ۳ اردیبهشت در سالن شهید مطهری دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.