در شرایط فعلی که تلویزیون به خاطر محدودیت های اسپانسری و وضعیت اقتصادی نامساعدش به مشکل برخورده و قاعدتا در این شرایط می بایست برخی از تولیداتش را متوقف و برخی از برنامه هایش را کلید نخورده کنار بگذارد، راهکار چیست؟
هر خانواده ای در هر برهه از زمان می تواند به دلایل مختلف دچار چالش ها و گاه حتی بن بست های اتفاقی شود. بدیهی است این اتفاق برای هر ارگان یا سیستمی مانند یک خانواده می تواند یک تجربه ای باشد برای رسیدن به راهکارهایی متفاوت نسبت به روزگار زندگی لاکچری. اگرچه افراد مختلف در چنین شرایطی تصمیم های متفاوتی می گیرند و شیوه های خاص خودشان را دارند اما پرواضح است رسانه ملی بر اساس چارچوب و قواعد مدیریتی اش در این شرایط بایستی قناعت پیشه کند.
در حقیقت بهترین راهکار برای گذر از این شرایط مراقبت و پیشگیری از تولیدات گران و حرکت به سوی آثاری است که بیشتر ارزش محتوایی دارند تا استاتیک های گران تصویری. تجربه نشان داده است که در بسیاری از مواقع محتوا و آنچه قرار است گفته شود از سوی مخاطب با نظر مساعد مواجه شده است و بدیهی ست قرار نیست رسانه عریض و طویل ملی به دلیل عدم توانمندی اقتصادی در تولید آثار گران تعطیل شود. قرار نیست خدشه ای به پرمخاطب ترین رسانه موجود وارد شود. کافی است مدتی به افراد گران استراحت دهد و به پر ایده های خلاق و مستعد که مدت هاست پشت در ایستادند و فرصت تجربه پیدا نکردند حالا تعارفی بزند تا توانمندی هایشان را محک بزند. در حقیقت می شود با تدبیر از شرایط ایجاد شده به فرصت رسید و شاید از این ماجرا به سبب خیری در شناسایی چهره هایی با فکرهای جدید دست پیدا کنیم. کافی است کم بخوریم و گرد بخوابیم تا صبح را سلامت بیدار شویم.
گذر از این دوران ویژه نیازمند تدبیر و مدیریتی سیاست مدارانه است. در رسانه ای که مخاطبش مردمی هستند و در همین وضعیت اقتصادی زندگی می کنند می توان با اتخاذ تصمیم منطقی خانواده رسانه ملی را به درک شرایط و همراهی دعوت کرد. بی شک با پایین آوردن دستمزدها و فاصله گرفتن از خرج های بی ربط و برنامه های کم محتوا این فرصت می تواند برای ما یک مسیر جدید و شاید راهکار در آتی باشد.
یادداشت: پیروز قهرمانی