به گزارش گروه سیاسی برنا، گزاره برگ ایران درباره تصمیم به کاهش تعهدات ایران وفق حقوق مصرح در بندهای 26 و 36 این توافق بین المللی را منتشر کرد.
این گزاره برگ به شرح زیر است:
ترامپ از بدو تصدی ریاست جمهوری در آمریکا با این اعتقاد که «برجام بدترین و شرم آورترین توافق در تاریخ آمریکا است» به دنبال از بین بردن برجام بوده است،مدت ها تلاش کرد تا ایران را وادار به نقض برجام کرده و لذا به دنبال آن بوده تا مسئولیت نابودی برجام را برعهده جمهوری اسلامی انداخته و اجماع از دست رفته جهانی علیه ایران را احیا کند؛ این توطئه علیه صلح و امنیت بین‌المللی با خویشتن‌داری راهبردی و هوشیاری ایران و تداوم پایبندی به برجام ناکام ماند.
ترامپ سپس تلاش کرد تا کشورهای اروپایی را در خروج از برجام با خود همراه کند که باز هم ناکام ماند نهایتا ترامپ بدون توجه به تبعات تصمیم خود و با قبول انزوای سیاسی آمریکا در نظر جامعه بین المللی از برجام خارج شد.
از دید ترامپ و هیات حاکمه جنگ طلب آمریکا ایران برنده نهایی برجام بوده است چرا که بر اساس برجام، ایران برنامه هسته‌ای خود به شمول غنی سازی را تثبیت کرده و به غنی سازی و تحقیق و توسعه آن ادامه می‌دهد، زنجیرهای تحریم را از دست و پای خود باز کرده، به بازارهای جهانی دسترسی پیدا کرده، همکاری های اقتصادی کشورها حتی در حوزه های سرمایه گذاری در ایران آغاز شده و مقبولیت و پذیرش بین المللی پیدا کرده است در عین حال سیاست های منطقه ای و سیاست های دفاعی ایران تغییر پیدا نکرده است و اکنون جمهوری اسلامی ایران مقتدرترین کشورمنطقه به شمار می رود.
نتیجه طبیعی این جمع بندی، خروج آمریکا از برجام به منظور بازگرداندن تحریم ها و زمین گیر کردن جمهوری اسلامی از طریق زنجیرها و وزنه های سنگین تحریم به مثابه تروریسم اقتصادی بود.
اکنون یک سال از خروج ایالات متحده آمریکا از توافق برجام می گذرد و امروز نه تنها آن کشور تمامی تحریم های هسته‌ای یکجانبه و غیرقانونی خود را به طور مجددا اعمال و اجرایی کرده است، بلکه رسما و علنا به دنبال سیاست «فشار حداکثری» و «به صفر رساندن صادرات نفت» برای ایران است.
پیگیری رسمی و علنی سیاست «فشار حداکثری» و «به صفر رساندن صادرات نفت» علیه ایران از سوی آمریکا، خروج غیر قانونی آن کشور از برجام و حتی مقابله با اجرای طرح های هسته ای مندرج در برجام ضمن اینکه در تقابل صریح با قطعنامه 2231 شورای امنیت قرار دارد، دیگر کشورها را نیز به نقض قطعنامه 2231 تشویق و حتی اقدام به تهدید در صورت عمل به آن می کرد. جای بسی تاسف است این رفتار غیرمسئولانه آمریکا با هیچ اقدام درخور و متناسب از سوی شورای امنیت و جامعه جهانی مواجه نشده است.
این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک عضو متعهد و مسئولیت پذیر جامعه بین المللی به اصل وفای به عهد پایبند بوده و آژانس بین المللی انرژی اتمی در 14 گزارش پیاپی خود، این پایبندی را تایید نموده است. هدف آمریکا آن است که ایران را از طریق فشارهای سیاسی و اقتصادی در وضعیت دوگانه تسلیم یا سازش قرار دهد. چنین رویکردی با ضرورت های دیپلماسی سازنده مورد نظر ایران مغایرت خواهد داشت.
آمریکا توان زمین گیر کردن جمهوری اسلامی ایران را نخواهد داشت اما به هر حال اقدام آن کشور بخش مهمی از آثار توافق برجام را بی اثر کرده و توازن اجرای اقدامات و تعهدات طرفین را به طور اساسی از بین برده است.
پس از خروج آمریکا در تاریخ 18 اردیبهشت 1397، رییس جمهوری به درخواست سه کشور اروپایی مهلتی چند هفته ای برای اعضای باقی مانده در برجام در نظر گرفت تا اثرات و تبعات خروج آمریکا را جبران نموده و تعادل از دست رفته را به این توافق برگردانند.
مهلت چند هفته ای به درخواست کشورهای مزبور تمدید شده و اکنون به یک سال رسیده است، اما غیر از صدور بیانیه‌های سیاسی، اقدام عملی معنادار و موثری در جهت رفع آثار به عمل نیامده است.
در این مدت جمهوری اسلامی ایران سازوکار حل اختلاف مندرج در بند 36 برجام را فعال نموده و کمیسیون مشترک برجام دو بار در سطح معاونین (4 خرداد و 15 اسفند 1397) و دو بار در سطح وزرای امور خارجه (15 تیر و 2 مهر 1397) تشکیل گردید.
همچنین یک جلسه مشترک وزرای خارجه ایران و سه کشور اروپایی و خانم موگرینی در تاریخ 25 اردیبهشت 1397 برگزار شد.
در همه این جلسات کشورهای باقی مانده در برجام به صراحت اذعان نمودند که رفع تحریم ها و برخورداری ایران از منافع اقتصادی حاصله، بخش حیاتی از برجام است و متعهد شدند که برای تحقق این هدف «راه حل های عملی» به منظور عادی سازی و حتی ارتقای همکاری های اقتصادی با ایران طراحی کنند.
حوزه هایی که این کشورها خود را بدانها متعهد کردند عبارتند از حفظ و ارتقاء روابط گسترده تر اقتصادی در حوزه‌های مختلف با ایران، حفظ و استمرار کانال‌های مؤثر مالی برای تعامل با ایران، تداوم صادرات نفت و میعانات گازی، محصولات نفتی و پتروشیمی، تداوم روابط حمل و نقل دریایی (از جمله کشتیرانی و بیمه)، زمینی، هوایی و ریلی، تقویت پوشش‌های اعتبار صادراتی، حمایت روشن و موثر از کنشگران اقتصادی که با ایران تجارت می‌کنند، به‌ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط که شاکله اصلی بسیاری از اقتصادها محسوب می‌شوند، تشویق سرمایه‌گذاری‌های بیشتردر ایران، حمایت از کنشگران اقتصادی در سرمایه‌گذاری‌ها و دیگر فعالیت‌های تجاری و مالی که با، یا در رابطه با، ایران انجام می‌دهند، گرد هم آوردن کارشناسان بخش دولتی و خصوصی، از جمله از طریق تقویت شوراهای تجاری، حمایت عملی از تجارت و سرمایه‌گذاری در ایران و حمایت از شرکت‌ها در برابر آثار فراسرزمینی تحریم‌های ایالات متحده.
کانال مالی ویژه اروپا موسوم به اینستکس تنها یک تعهد از بین بیش از ده تعهد پذیرفته شده از سوی وزرای امور خارجه کشورهای اروپایی است که پس از یک سال هنوز راه اندازی و مستقر نشده است.
در طول یک سال گذشته جمهوری اسلامی ایران با خویشتن داری استثنائی خود فضاها و فرصت های زیادی برای دیپلماسی ایجاد کرد اما متاسفانه طرف مقابل از این فرصت ها استفاده نکرده است.
جمهوری اسلامی ایران همچنین در هر فرصت تذکر و هشدارهای لازم را به طرف های مقابل داده است، از جمله در نامه مورخ 16 خرداد 1397 رییس جمهوری به سران سه کشور اروپایی و 16 نامه وزیر امور خارجه به خانم موگرینی که در صورت لزوم در زمان خود منتشر خواهند شد.
در این هشدارها صراحتا گفته شده بود که چنانچه خواسته ها و منافع ایران در برجام به نحو پیش پینی شده در برجام تامین نشود قدم بعدی ایران توقف جزیی یا کلی اجرای اقدامات داوطلبانه خود در برجام طبق حقوق مصرح در بندهای 26 و 36 آن توافقنامه خواهد بود.
اکنون که نهایت حسن نیت و خویشتن داری ما و وقاحت و قانون شکنی بی حد و حصر ایالات متحده برای همه جهانیان ثابت شده است، جمهوری اسلامی ایران به منظور بازگرداندن توازن به اقدامات طرفین در اجرای برجام و تامین منافع ملی، با استناد به حقوق مصرح در برجام، اجرای برخی اقدامات داوطلبانه خود در این توافقنامه را از تاریخ 18 اردیبهشت 98 متوقف خواهد کرد و به کشورهای مزبور 60 روز زمان می دهد تا تعهدات خود به ویژه در حوزه های بانکی و نفتی را عملیاتی نمایند؛ در غیر این صورت، جمهوری اسلامی ایران مرحله به مرحله اجرای اقدامات داوطلبانه بیشتری را در چارچوب برجام و به استناد بندهای 26 و 36 آن متوقف خواهد کرد.
این اقدامات در مرحله اول شامل توقف رعایت داوطلبانه محدودیت‌های قبلی در نگهداری ذخائر اورانیوم غنی شده و ذخائر آب سنگین خواهد بود و در مرحله دوم به توقف رعایت داوطلبانه محدودیت های مربوط به سطح غنی سازی اورانیوم، و اقدامات مربوط به مدرن سازی رآکتور آب سنگین اراک منجر خواهد شد.
لازم به ذکر است که تحریم غیرقانونی اخیر ایالات متحده پیرامون همکاری‌های هسته‌ای (که هفته پیش اعلام شد اما به طور عملی از حدود یکسال پیش در دستور کار آمریکا بود)، با تلاش برای جلوگیری از صدور آب سنگین و اورانیوم غنی شده - که مخالف نص صریح برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت است - عملا رعایت داوطلبانه محدودیت‌های قبلی در نگهداری ذخائر اورانیوم غنی شده و ذخائر آب سنگین را ناممکن کرده است.
شورای عالی امنیت ملی ضمن هشدار نسبت به هر اقدام غیرمسئولانه، بر عکس العمل قاطع ایران تأکید کرده است.
جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد به مشورت‌های خود با اعضای باقی‌مانده برجام در تمامی سطوح ادامه دهد.
جمهوری اسلامی ایران با حسن نیت وارد مذاکرات هسته ای شد، با حسن نیت توافق کرد، با حسن نیت توافق را اجرا کرده، و پس از خروج آمریکا با حسن نیت زمان کافی در اختیار دیگر اعضای باقی مانده در برجام قرار داده است. اکنون نوبت کشورهای باقی مانده در برجام است که حسن نیت خود را ثابت کرده و قدم های جدی و عملی برای حفظ برجام بردارند.