به گزارش گروه اجتماعی برنا ، پرویز رستمی افزود: این بیماری کشنده در واقع یک بیماری ویروسی مسری، مهلک و خطرناک است که بیشتر گوسفندان و بز اهلی و برخی گونه های حیات وحش از جمله کل و بزهای وحشی را مبتلا می کند که به همین منظور از دامداران انتظار می رود نسبت به واکسینه کردن آنها اقدام کنند.
وی با بیان اینکه ضرر و زیان ناشی از واکسینه نشدن دام های اهلی، متوجه خود دامداران می شود، اظهار داشت: دامداران برای پیشگیری از ابتلا دام های خود به بیماری های دامی مختلف باید در موعد مناسب آنها را واکسینه کنند.
رستمی خاطرنشان کرد: بهتر است دامداران با مشاهده علایم بیماری و تلفات در بین دام های خود بلافاصله مراتب را با محیط زیست یا اداره کل دامپزشکی در میان بگذارند تا مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرد چراکه در صورت مسری بودن این بیماری به حتم متضرر خواهند شد.
رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست استان زنجان گفت: ماموران یگان حفاظت این اداره کل به دلیل احتمال وجود بیماری در میان دام های اهلی، از ورود و چرای آنها در طبیعت جلوگیری می کنند و در صورت مشاهده نیز این دام ها را از منطقه اخراج خواهند کرد.
رستمی، زیستگاه اصلی کل و بز استان زنجان را منطقه شکار ممنوع خرمنه سر طارم و قسمت هایی از منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش انگوران در شهرستان ماهنشان و منطقه شکار ممنوع خراسانلو اعلام کرد و افزود: پایش ها در این زیستگاه ها به ویژه در دربندهای هزار رود، باکلور، ده بهار و گیلوان، واقع در منطقه شکار ممنوع خرمنه سر، بطور مدام صورت می گیرد.
وی تصریح کرد: پس از مهار بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال 94 و همچنین با انجام اقدامات پیشگیرانه، تاکنون موردی از این بیماری در میان حیات وحش در معرض تهدید این استان مشاهده نشده است و در حال حاضر نیز جای هیچ نگرانی وجود ندارد.
رستمی تاکید کرد: جلوگیری از ورود دامهای اهلی به مناطق حفاظت شده و تحت مدیریت و واکسینه کردن دام های نزدیک به زیستگاه حیات وحش، می تواند روش خوب و مناسب برای پیشگیری از بروز این بیماری و مهار و کنترل آن در میان این گونه های جانوری باشد.
به گزارش ایرنا، طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) شروع ناگهانی افسردگی، تب بالا، ضعف و بیحالی، ترشحات ناحیه چشم و بینی، التهاب و زخم های دهانی، اختلال تنفسی، سرفه، ذات الریه، التهاب روده ها و اسهال بدبو از نشانه های بارز این بیماری است که در صورت ابتلا مرگ حیوان را موجب می شود.
بگفته کارشناسان، این بیماری به طور معمول از طریق دام های اهلی به نشخوارکنندگان کوچک وحشی به ویژه کل و بز منتقل می شود که کنترل آن در دام اهلی با روش واکسیناسیون، قرنطینه و معدوم سازی دامهای آلوده انجام می گیرد اما با توجه به اینکه امکان زنده گیری و واکسیناسیون جانوران وحشی وجود ندارد و یا بسیار سخت و مشکل است بنابراین درمان بیماری در حیات وحش در عمل ممکن نیست.
شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال 94 در منطقه شکار ممنوع خرمنه سر شهرستان طارم از توابع استان زنجان و تلف شدن 126 راس از کل و بزهای موجود در دربند ده بهار، باعث شد تا اداره کل نسبت به مقابله و مهار این بیماری، اقدمات پیشگیرانه را در دستور کار قرار دهد.
این اداره کل با ضد عفونی کردن و گندزدایی آبشخورها و دفن اصولی و بهداشتی لاشه های یافت شده، این بیماری را با همکاری اداره کل دامپزشکی کنترل و مهار کردند.
کل و بزها که بسیار تیز و چالاک هستند در 2 منطقه شکار ممنوع خرمنه سر در شهرستان طارم و حفاظت شده انگوران در شهرستان ماهنشان زیست می کنند.
بر اساس سرشماری سال 97 تعداد 2 هزار و 779 راس قوچ و میش، کل و بز و آهو در طبیعت زنجان وجود دارد که 764 راس از این تعداد گونه جانوری شاخص استان، قوچ و میش ارمنی و 738 راس آن کل و بز است و یک هزار و 277 راس مابقی را نیز جمعیت آهوان تشکیل می دهد.
764 راس قوچ و میش و 58 راس کل و بز در منطقه حفاظت شده انگوران واقع در شهرستان ماهنشان و 680 راس کل و بز نیز در منطقه شکار ممنوع خرمنه سر شهرستان طارم زیست می کنند.
در سال 96 تعداد قوچ، میش، کل و بزهای منطقه انگوران به ترتیب 719 راس و 60 راس و کل و بزهای منطقه شکار ممنوع خرمنه سر نیز 556 راس بود.