به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ اولین مرحله مسابقات لیگ کورسی پیست بانوان روزهای 16 و 17 اردیبهشت ماه در محل پیست دوچرخه‌سواری مجموعه ورزشی آزادی تهران برگزار شد. فروزان عبداللهی رکابزن تیم ملی ایران، لژیونر تیم کارامان اکسترین (Karaman extrem) ترکیه و قهرمان قهرمانان بانوان در سال 97 است که در کارنامه قهرمانی خود یک مدال طلا و یک مدال برنز در مسابقات کاپ آسیایی هندوستان (جوانان) و مدال برنز در مسابقات کاپ آسیایی تایلند (بزرگسالان) دارد.
عبداللهی که در این مسابقات موفق به کسب مدال طلا ماده اسکرچ شد، در گفتگو با خبرنگار برنا در خصوص این رقابت‌ها بیان کرد: پیش از این رقابت‌ها چندتا از رکابزنان در اردو آمادگی بودند و بعد از آن به مسابقه قهرمان آسیا 2019 ازبکستان اعزام شدند، خوشبختانه در این مسابقات اولین مدال بانوان توسط سمیه یزدانی کسب شد. به همین دلیل مسابقات لیگ سطح بالایی داشت و بچه‌ها آمادگی خیلی خوبی داشتند. عملکرد من در این مسابقات خوب بود، چون اول فصل است و تمرینات بدنسازی را تازه شروع کردم، آمادگی صددرصد نداشتم و با 50 درصد آمادگی در مسابقه شرکت کردم. طبق برنامه‌ریزی که هر سال برای مسابقات دارم، در این رقابت‌ها به صورت آمادگی و مقدماتی رکاب زدم و تا ایرادها، مشکلات و نقاط ضعف مشخص شود. به عنوان مسابقات مقدماتی و اولین رقابت در فصل جدید به دلیل تمرینات سنگین وزنه‌ای که داشتم انتظار مدال نداشتم، با این وجود نسبتا خیلی خوب پا زدم و از نتیجه راضی هستم.
وی افزود: هدف اصلی من برای مسابقات داخلی رقابت‌های قهرمانی کشور 98 و مسابقات برون‌مرزی رقابت‌های قهرمانان آسیا 2020 است. مسابقات قهرمانی آسیا به دلیل وجود المپیک 2020 در این سال جلوتر افتاده و در مهرماه برگزار خواهد شد. طبیعتا تمام تمرکز من برای این تورنمنت است، باید دید که اردوهای تیم ملی چگونه پیش خواهد رفت تا اگر شرایط مساعد باشد بتوانیم مدال قهرمانی آسیا پیست را کسب کنیم. در حال حاضر تنها مسابقه برون‌مرزی که مدنظر دارم قهرمانی آسیا است. برنامه مسابقات خارجی ما بستگی به فدراسیون دارد، از حالا نمی‌توان تعیین تکلیف کرد، زیرا باید ببینیم فدراسیون توانایی اعزام به مسابقات را دارد یا نه.
قهرمان قهرمانان 97 دوچرخه‌سواری بانوان عنوان کرد: آینده خیلی خوبی برای خود می‌بینم، اگر سرمایه گذاری شود و توجه و امکانات لازم در اختیار ما قرار بگیرد، فکر می‌کنم مثل سمیه یزدانی که توانست تاریخ‌ساز شود، من هم می‌توانم در رشته نیمه استقامت که رشته خود من است، جزو اولین نفراتی باشم که مدال می‌گیرند. در سال 98 تازه رده سنی امید من تمام شد و به صورت رسمی وارد بزرگسالان شدم، من جای پیشرفت دارم و می‌توانم عنوان‌های قهرمانی بسیار بیشتری کسب کنم.
لژیونر تیم کارامان اکسترین ترکیه اظهار داشت: در سال 96 به کمک مربی خود، مصطفی چایچی که زحمات بسیار زیادی برای من کشیده است به عنوان لژیونر وارد تیم کارامان اکسترین ترکیه شدم و برای اولین بار در این تیم رکاب زدم. طبق برنامه‌ریزی‌های مربی خود، قرار بود پیش از مسابقات قهرمانی آسیا آن سال در یک رقابت جاده همراه این تیم شرکت کنم تا برای قهرمانی آسیا جاده به آمادگی لازم برسم. در رده سنی امید بودم و آن مسابقه را جهت کسب تجربه بیشتر و سنجش میزان آمادگی برای ورود به قهرمانی آسیا رکاب زدم تا بتوانم مدال قهرمانی آسیا را کسب کنم. متأسفانه با شرایطی که در اردو پیش آمد، طبق نظرات و عقاید کادر فنی من از اردو خط خوردم و از اردو بیرون آمدم.
وی تصریح کرد: چون مربی من با این تیم آشنا بود، همکاری خود را برای سال اول با این تیم ادامه دادم و نتیجه خوبی نسبت به خودم کسب کردم. این تیم یک تیم اروپایی است و مسابقه که شرکت کردم، تور 2به2 یوسی آی بود، اکثرا تیم‌های اروپایی حضور داشتند و فقط دو تیم از آسیا بودند. یعنی در آن مسابقات خود را با رکابزنان یک لول بالاتر سنجیدم، نسبت به شرایطی که داشتم خیلی خوب توانستم خود را نشان دهم و مورد توجه مربی این تیم قرار گرفت. حتی برای تیم ترکیه هم جالب بود که یک دختر با سن وسال کم و از یک کشور اسلامی آمده و انتظار چنین چیزی را نداشتند که ما هم در ایران می‌توانیم به این خوبی دوچرخه‌سواری کنیم.
عبدالهی ادامه داد: همین موضوع باعث شد تا در سال 97 هم خود این تیم استقبال کنند و از مربی من خواستند تا دوباره همراه تیم باشیم. این موضوع باعث شد که لژیونر این تیم شوم و در اواخر سال 97 توانستم یکی از بهترین عنوان‌هایی که بانوان در تور به دست آورده بودند را کسب کنم. من در تور یوسی‌آی توانستم عنوان شانزدهم را بدست بیاورم و جزو نفراتی باشم که جایزه نقدی را در تور دریافت کردم. این برای خود من هم انگیزه به وجود آورد که توانسته بودم در یک تور اروپایی عملکرد خوبی از خود نشان دهم. نفراتی که در مسابقات قهرمانی آسیا 2019 ازبکستان حضور داشتند، اکثرا جهت کسب سهمیه المپیک در قالب تیم‌های باشگاهی در این تور شرکت کرده بودند. این تور برای المپیک امتیاز داشت اکثر نفرات به همین دلیل شرکت کرده بودند، به همین دلیل کسب عنوان شانزدهمی این تورنمنت برای من بسیار ارزشمند بود. اگر خدا بخواهد در سال جاری هم فعالیت خود را با تیم کارامان اکسترین ادامه خواهم داد.
بانوی رکابزن تیم ملی ایران خاطرنشان کرد: حضور در این مسابقات، کمک بسیار خوبی به رکابزنان می‌کند، اما زمانی پیشرفت در این مسابقات معنی دارد، که ما به سطحی رسیده باشیم که بتوانیم با آن‌ها رقابت کنیم. نباید فقط ادعای حضور دراین مسابقات را داشته باشیم، بلکه باید زمانی در این تورنمنت‌ها شرکت کرد که به سطح رقابت رسیده باشیم. آن زمانی که ورزشکار در نقطه اوج خود قرار دارد، وقت پرتاب او است و باید در 3 تا 4 مسابقات برون‌مرزی با رقبای خارجی رقابت کند، تا بتواند سطح خود آمادگی خود را را بسنجد و پیشرفت کند. تا زمانی که مسابقه نرویم در همین سطح می‌مانیم، اما وقتی خود را بین رقبای خارجی بسنجیم و توقعات از خود بالاتر برود، طبیعتا انگیزه بیشتر خواهد می‌شود و تمرینات بهتری خواهیم داشت. در این صورت روحیه جنگندگی بالاتر می‌رود و این برای ورزشکار انگیزه بزرگی برای تمرین و تلاش است. اگر این انگیزه نباشد کار سخت‌ترخواهد بود و شاید به این خاطر است که ما نسبت به آقایان دیرتر به نتیجه می‌رسیم.
رکابزن امید نیمه استقامت ایران تاکید کرد: بزرگترین مشکل دوچرخه‌سواری تمرین در جاده و خطرهایی است که برای رکابزنان وجود دارد. بعد از آن کمبود امکانات، تجهیزات و نبود اسپانسر مشکلات بزرگی هستند که مانع پیشرفت این رشته شدند. طبیعتا مشکلات اقتصادی کشور باعث می‌شود که نتوانیم یک تیم خوب داشته باشیم تا آن را کنتینانتال کنیم. در ابتدای تشکیل تیم کنتینانتال هزینه، امکانات و دوچرخه می‌خواهد و باید در چند مسابقه شرکت کند تا راه بیفتد. صد در صد دلیل عدم وجود این تیم‌ها کمبود مالی و اسپانسر است، اگر بتوانیم در داخل ایران تیم باشگاهی تشکیل دهیم و رکابزنان را کنار یکدیگر جمع کنیم، یک تیم قدرتمند خواهیم داشت. اما این مشکلات باعث شده است بچه‌ها در تیم‌های خارجی پخش شوند. یک سری از نفرات هم به صورت شخصی هزینه می‌کنند و در مسابقات شرکت می‌کنند. متاسفانه عده‌ای هم که نمی‌توانند هزینه کنند و تیم ندارند، در سال فقط یک بار در مسابقات قهرمانی آسیا رکاب می‌زنند.
عبدالهی بیان کرد: متأسفانه این مشکلات در دوچرخه‌سواری وجود دارد و بزرگترین ضربه‌هایی که می‌خوریم، تعداد مسابقات کمی است که در سال اعزام می‌شویم. بچه‌ها خیلی کم تجربه هستند، شاید اگر بیشتر تجربه حضور در مسابقات را داشتند و بیشتر سطح آسیا و جهان را تجربه می‌کردند، سطح ایران بالاتر می‌رفت. خیلی خوشحال هستم که امسال این اتفاق خوب افتاد و اولین مدال بانوان در قهرمانی آسیا جاده کسب شد، تا بچه‌ها یک مقدار بیشتر به خود بیایند. امیدوارم بتوانم از سمت دیگر هم بانوان را حمایت کنند.
وی در پایان گفت: شرایط جامعه در همه موارد سخت شده ولی رشته دوچرخه‌سواری یک رشته پرهزینه است. خانواده‌ها تا جایی که بتوانند حمایت می‌کنند، اما از یک جایی به بعد کاری از دست خانواده‌ها هم برنمی‌آید. امیدوارم که اسپانسر جذب کنیم و یک مقدار به بانوان کمک کند تا قوی‌تر شوند و در جامعه بین المللی نتیجه کسب کنند. واقعا نتیجه گرفتن در بانوان خیلی راحت است، خواهش من این است که بانوان را بیشتر حمایت کنند. فرهنگ دوچرخه‌سواری هنوز در ایران جا نیفتاده است و ما با اعمال شاقه تمرین می‌کنیم. باوجود این شرایط سخت، انگیزه و روحیه‌ای که من از بچه‌ها می‌بینم، اگر یک ذره به آن‌ها توجه شود، کولاک می‌کنند.