به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ سوله‌های مدیریت بحران برای اسکان پایتخت نشینان در مواقع خطر و بحران برای تهرانی که به گفته متخصصان تاب آور نیست ایجاد شده است با این حال به عقیده برخی کارشناسان ساخت سوله های بحران در برخی جایگاه‌ها توجیه علمی ندارد چرا که این ساختمان ها در نزدیکی مترو، گسل و سایر شریان های حیاتی ساخته شده که خود در معرض خطر است.
غزاله منظمی تهرانی، استادیار دانشگاه و متخصص حوزه HSE شهری (سلامت، ایمنی و محیط زیست)، در گفتگو با خبرنگار برنا در این رابطه ضمن تائید عدم وجود زیر ساخت‌های امن در تهران، به لزوم انجام مطالعات قابل قبول و اصولی برای افزایش تاب آوری پایتخت تاکید کرد.
وی با بیان اینکه تاب آوری ابعاد مختلفی دارد که یکی از آن ها اجتماعی و دیگری فنی است ولی به نظر می آید در ابتدای امر باید به ابعاد فنی توجه جدی نشان داد ادامه داد: ایمن سازی زیر ساخت ها در کنار آموزش مردمی الزامی است. به مردم می گوئیم تاب آور باش و آموزش می دهیم اما وقتی در شرایط قرار می گیرند زیر ساخت هایمان پاسخگوی این تاب آوری نیست.
منظمی تهرانی اضافه کرد: مردم وقتی در شرایط بحران قرار می گیرند، در برخورد با شرایط موجود نا امید می شوند از این رو لازم است به گسترش اصولی زیر ساخت های لازم توجه جدی نشان داد.
وی با بیان اینکه در تهران هیچ کاری برای حفظ شریان های اصلی نشده است، تاکید کرد: باید مطالعاتی روی برخی نقاط انجام شود مثلا باید فضاهایی که رانش زمین و حرکات زمین شناختی وجود دارد مشخص و سپس شکست ها در نظر گرفته شود تا ببینیم در کجا شکست داشته ایم و باید مبتنی بر حرکات زمین این زیر ساخت ها ایجاد شود.
منظمی تهرانی گفت: گام اول برای تاب آوری این است که باید زیر ساخت های لازم ایجاد و همه ی اطلاعات مورد نیاز به صورت نقشه ها احصا شود. از این رو باید چهار بعد اصلی تاب آوری اعم از اجتماعی، فنی، اقتصادی و سازمانی سنجیده شود و بهسوی شهر HSE مدار حرکت کنیم.
این استاد حوزه ایمنی تاکید کرد: لازم است سلامت، ایمنی و محیط زیست در شهرها به خوبی شناخته شود و برایش برنامه ریزی داشته باشیم از این رو پیشنهاد می کنم تا در شبکه های مختلف مشارکت فعالانه داشته باشیم و تجربیاتمان را با دنیا به اشتراک بگذاریم .
وی با اشاره به اینکه باید از واژه آسیب پذیری به سمت تاب آوری حرکت کنیم عنوان کرد: نباید پس از وقوع اتفاق و حادثه به سمت تعمیرات زیاد برویم و به گونه ای زیر ساخت ها را ایجاد کنیم تا سطح تعمیرات را پایین بیاوریم بدین ترتیب میزان هزینه ها کاهش پیدا کرده است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: برای حرکت به سمت تاب آوری لازم است مطالعاتی با همکاری دانشگاه ها انجام گیرد تا تعریفی برای تاب آوری تهران داشته باشیم و سپس ببینیم امکان مداخله وجود دارد یا خیر که به همان میزان عملکرد شبکه را در نظر بگیریم.
وی ادامه داد: به صورت تکنیکی فعالیتی برای انجام تاب آوری انجام نشده است. شاید روی برخی ساختمان ها مطالعاتی در حوزه تاب آوری انجام شود اما مطالعه روی شبکه های حیاتی آب و برق و گاز به صورت اصولی تحقیقاتی صورت نگرفته است و لازم است متولیان امر این مسائل را نیز در نظر بگیرند.
استادیار دانشگاه اظهار کرد: حتی این که فضاها و اسکان موقتی که برای بحران زلزله دیده ایم بر مبنای اصول علمی و شرایط علمی ایجاد شده اند یا نه را نسنجیده ایم. خیلی از آن ها به مراکز ورزشی تبدیل شده اند که تخلیه ی آنان زمان بر است و اینکه خیلی از آنان نزدیک مترو و برخی نزدیک گسل هستند که خود دارای ایراد است و نباید در این فضاها سوله ی بحران ایجاد شود.
منظمی تهرانی در رابطه با مشکلات سوله های موجود بحران عنوان کرد: به عنوان مثال یکسری سوله های بحران وجود دارد و یکی از آنان نزدیک خیابان بنی هاشم و تقاطع گیلان است که به نظر ایمن نیست چرا که دقیقا پشت مترو ساخته شده است. ما می گوئیم یکسری معیارهایی وجود دارد که باید برای ایجاد مکان های امن پس از بحران در نظر گرفته شود این در حالی است که برای ساخت برخی از این سوله های بحران استانداردهای لازم را رعایت نکرده اند.
این استاد حوزه ایمنی شهری ضمن انتقاد از وضعیت موجود برای افزایش تاب آوری پایتخت تصریح کرد: آیا به این فکر کرده ایم برای شریان‌های حیاتی که عملکرد شهر بر آن اساس است برنامه ریزی داشته باشیم که پس از بحران با مشکل بر نخوریم و حداقل صدمه کمتری به شهر وارد شود تا پس از بحران سریعا به جریان اصلی بازگردیم؟