محمدعلی بهمنی، شاعر و ترانه‌سرا که به‌تازگی از فعالیت در خانه شعر و موسیقی کناره‌گیری کرده است، در بررسی حقوق معنوی ترانه‌سرایان به خبرنگار برنا گفت: از چند منظر می‌توان به این معقوله نگاه کرد؛ یکی اینکه ترانه‌سرایان بسیار هنرمند و توانایی در کشور وجود دارد که هوشمندانه جایگاه خود را حفظ نموده و حاضر نیستند آثار خود را در اختیار شرکت‌ها و یا تهیه کنندگانی بدهند که قدر و منزلت شعر را نمی‌شناسند.
وی افزود: کما اینکه هستند خوانندگان و یا آهنگسازانی که تخصص‌های لازم را در تشخیص سطح شعر مناسب ندارند و در انتخاب خود دچار اشتباهات زیادی می‌شوند.
بهمنی گفت: متاسفانه در جامعه امروز ما به آثار هنری بیشتر دید اقتصادی وجود دارد تا دید هنری چراکه در یک تعریف غلط یک تهیه کننده ادعا می‌کند شاعر می‌خواهد شعرش را بفروشد پس نمی‌تواند هنر باشد و از آن به عنوان یک کالای بازاری یاد می‌کند. ما در گذشته پیش از انقلاب برای هر بار استفاده و یا پخش یک اثر موسیقایی حق الزمه ترانه سرا را منظور و پرداخت می‌کردند.
شاعر مجموعه‌های «نیستان» و «غزل زندگی کنیم» ادامه داد: امروزه به دلیل فضای خواننده سالاری و نبود سواد کافی در عرصه هنر به وفور می‌بینیم که آهنگسازان و یا خوانندگان از اشعار مفاخری همچون مولانا و سعدی استفاده می کنند که بدون شناخت کافی از طرز بیان و ادبیات شعر و بدون توجه به شیوه درست خوانش آن آثار خود را تولید و عرضه می کنند و هیچ کس هم نگران این نیست که مردم را دچار اشتباهاتی می کنند که دیگر قابل جبران نیست.
بهمنی افزود: هنر برای خودمان است و برای خودمان باقی می ماند، امروز شاعران بزرگی را داریم که می توان با حمایت و توجه از آثار آنها در تولیدات رادیویی، سینمایی و تلویزیونی و در سطوح مختلف دیگر استفاده و برای مردم به نمایش بگذاریم.
وی می گوید: به طور کلی نمی توان گفت که چرا جامعه ما با این ریشه فرهنگی تن به شعرهای سطحی و آسیب رسان داده است.
بهمنی در پذیرش وضعیت نابسامان شاعران و ترانه سرایان در کشور گفت: زمانی که یک ترانه سرا فقط برای دیده شدن و وجود نام او در یک مجموعه و یا یک پروژه اثرش را به تهیه کننده می دهد و در یک تفکر سطحی می پذیرد که ترانه اش ارزش ارائه به این شیوه را دارد تهیه کنندگان هم به مرور متوجه این ذائقه لذت جویی از نام آوری در جوانان شده اند و به راحتی از این شیوه استفاده و حتی در مواقعی دیده شده است که از یک ترانه سرا مبلغی برای اینکه اثرش را در پروژه ای کار کنند دریافت کرده اند.
بهمنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مسئول اصلی این وضعیت می داند و می گوید: که چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجازه داده کار به جایی برسد که ترانه سرایان ما آثارشان را در اختیار خوانندگان و آهنگسازان برون مرزی قرار دهند حتی به قیمت نبردن نام آنها در آثارشان . شاعر و ترانه سرا مانند همه هنرمندان دیگر دارای نیازهای اقتصادی و اجتماعی است که این وزارت خانه باید از آنها حمایت کرده تا کسی نتواند حقوق آنها را ضایع کند.